Italija je izgubila Libiju 2011. godine kada je Gadafi nasilno svrgnut, u rukama Sarkozijeve Francuske. Francuska nikada nije shvatila našu relevantnost, našu brzu traku u Libiji. Definitivni poticaj za Italiju bilo je potpisivanje, 27. novembra, tursko-libijskog sporazuma o jurisdikcijskim područjima Mediterana, čije je stupanje na snagu Serraj najavio 8. decembra. Turska i Libija su tako transformisale šest stotina kilometara Mediterana koji razdvajaju tursku obalu Bodrum i Marmara od libijske obale Derne i Tobruka u ekskluzivnu ekonomsku zonu, zanemarujući prisustvo Krita i grčkih ostrva Dodekanez.
Sporazum daje Turskoj gotovo isključiva prava na istraživanje plina i nafte, što dovodi Eni-jeve offshore koncesije u ozbiljan rizik. A prijetnja se ne zaustavlja na Libiji. Sporazum takođe indirektno dovodi u opasnost Enijeva istraživanja u vodama Kipra, efektivno blokirajući moguću izgradnju gasovoda neophodnih za dovođenje gasa iz novih nalazišta u Evropu. Pored gigantskog bunara Zohr, koji je Eni otkrio nasuprot Egipta, i Afrodite, Levijatan i Tamar su već aktivni u vodama Kipra i Izraela Prema nekim procjenama, taj dio Mediterana krije rezerve plina od preko 3 milijardi kubnih metara. Ali da bismo ih identificirali, moramo se pozabaviti Turskom, koja je godinama bila zauzeta osporavanjem ekskluzivnih ekonomskih zona koje su Kipar, Egipat i Izrael dogovorili da podijele prava na istraživanja. Prava koja bi Erdogan želio podijeliti sa Sjevernom Republikom Kipar, fiktivnom državom koju UN ne priznaju, stvorenom na teritorijama koje je Ankara vojno okupirala 1974.
Gubitak Libije je epohalni neuspjeh italijanske vanjske politike
U opasnosti je trgovina između dvije zemlje, koja je 2018. iznosila 5,4 milijarde eura, prema izvještajima Quotidiano energia, od čega 88,8% u energetskom sektoru za iznos od preko 4,1 milijardu eura, što sjevernoafričku zemlju čini petim dobavljačem našeg poluostrva.
U stvari, Libija ima devete najveće rezerve nafte na svijetu, oko 48 milijardi barela, prema procjenama američke Uprave za energetske informacije. Podaci iz 2018. Noc, Nacionalne naftne korporacije koja kontroliše sve rezerve zemlje, zabilježili su prosječnu proizvodnju od 1,107 miliona barela dnevno u 2018. i prosječan promet od 24,4 milijarde dolara uz povećanje od 78% na godišnjem nivou, prema dopis iz same kompanije. Ovo je najviši nivo proizvodnje i prihoda od 2013. godine, kako je podsjetio predsjednik Noc-a Mustafa Sanalla.
Od ove godine, međutim, došlo je do određenog usporavanja: u januaru je, prema službenim stranicama NOC-a, opšti prihod od prodaje nafte i derivata, pored poreza i naknada dobijenih od koncesija, bio nešto veći na 1,6 milijardi dolara, što je više od 680 miliona manje u odnosu na prethodni mjesec (-30%). Ista stvar se desila i u februaru: prihod je iznosio 1,26 milijardi dolara, preko 330 miliona manje u poređenju sa mesecom (-21%). „Pad prihoda od nafte pripisuje se nepovoljnim vremenskim prilikama koje su uticale na izvoz iz luke Es Sider, uz nedavnu blokadu oružanih milicija i stanje više sile u Šarari do 4. marta 2019. godine“, priznaje Noc, ističući: prema riječima predsjednika Sanalle, mogućnost povećati proizvodnju ove godine “do 1,4 miliona barela” u slučaju stabilizacije situacije. I zapravo, prema agenciji Nova, proizvodnja sirove nafte u Libiji "porasla je na 1,2 miliona barela dnevno u aprilu", prema riječima samog predsjednika Sanallaha. Potonji je napomenuo da je povećanje proizvodnje povezano upravo s obnavljanjem aktivnosti u kompleksu al Šarara, na jugu Libije, "koji je iznosio 280 hiljada barela nafte dnevno".
ENI u Libiji
Naravno, i Italija je veoma zainteresovana zbog uloge koju Eni igra u zemlji, prisutna od 1959. godine i u tandemu sa nacionalnom kompanijom Noc, predstavlja 70% libijske nacionalne proizvodnje. Najnoviji Eni-jevi podaci o proizvodnji u Libiji govore o 270-280 hiljada barela dnevno, dok je u 2017. dostignut rekord od 384 hiljade barela dnevno. Ne zaboravljajući pritom osnovni zadatak koji plinovod Greenstream obavlja, a to je prikupljanje plina koji dolazi sa dva polja Bahr Essalam i Wafa, a zatim sletanje u Gelu na Siciliji.
Enijeva libijska proizvodnja “vrijedi oko 15% proizvodnje italijanske grupe. Otprilike trećina prirodnog plina koje proizvodi grupa je libijski." Kako je objasnila grupa koju predvodi izvršni direktor Claudio Descalzi, aktivnost se odvija na moru Mediterana ispred Tripolija i u libijskoj pustinji na ukupno razvijenoj i nerazvijenoj površini od 24.673 kvadratna kilometra (12.336 kvadratnih kilometara neto do Enija). ) . Aktivnosti istraživanja i razvoja grupisane su u 6 ugovora. Na kopnenom nivou imamo područje A, uključujući bivšu Koncesiju 82 (Eni 50%); Područje B, bivša Koncesija 100 (Bu Attifel) i Blok NC 125 (Eni 50%); Područje E, sa poljem El Feel (Elephant) (Eni 33,3%); Područje F, sa blokom 118 (Eni 50%); i područje D, sa blokom NC 169, kao dio zapadnolibijskog gasnog projekta (Eni 50%).
ENI Offshore u Libiji
Na moru, Eni je prisutan u zoni C, sa naftnim poljem Bouri (učešće Enija 50%) i u zoni D, sa blokom NC 41, dijelom zapadnolibijskog gasnog projekta. U fazi istraživanja, Eni je operater u kopnenim ugovornim područjima A i B i priobalnim D.
Cjevovod GREENSTREAM
Kao što je spomenuto, Libija je također gas. Kako ENI ističe na svojoj web stranici, "gasovod, koji se sastoji od linije od 520 kilometara, obavlja podvodni prijelaz Sredozemnog mora, povezujući postrojenje za prečišćavanje Mellitah na libijskoj obali s Gelom na Siciliji, ulaznom tačkom u nacionalnu mrežu gasovoda. Kapacitet gasovoda iznosi oko 8 milijardi kubnih metara godišnje. Snabdijevanje prirodnim gasom u Libiji u 2017. iznosilo je 4,76 milijardi kubnih metara." Eni je potvrdio da se aktivnosti u Mellitahu redovno nastavljaju. Vojne akcije koje su se odvijale oko tog područja odvijale su se "više od 25 kilometara od operativnih struktura i bile su usmjerene na staru kasarnu milicije u Zwari", izvijestila je ista italijanska kompanija kojom Eni upravlja u zajedničkom poduhvatu od 50-22%. sa Libijskom nacionalnom naftnom kompanijom (NOC) nalazi se otprilike XNUMX km istočno od Zuware i sastoji se od postrojenja za preradu nafte i plina.
Prije najnovijih sukoba u zemlji, Eni je također bio aktivan u istraživačkim aktivnostima u Libiji (produženo do 2019.). Sama kompanija na to podsjeća na svojoj web stranici, ističući, između ostalog, pozitivan ishod istraživanja "u ugovornom području D s novim otkrićem plina i kondenzata" koje se nalazi u blizini proizvodnih polja Bouri i Bahr Essalam.
ENI se brani u Libiji
Sistemima upravlja i štiti ih lokalno osoblje (često strani izvođači) u koordinaciji sa italijanskim. A tamo gdje čovjek ne može doći postoji mogućnost praćenja situacije novim tehnologijama, upotrebom dronova i robota koji komandnim i kontrolnim centrima daju uvijek potpunu i realnu sliku stanja naftnih bušotina. Eni je na čelu ove transformacije zahvaljujući svom novom super kompjuteru HPC4, najmoćniji industrijski kompjuter na svijetu, koji omogućava profinjenije tehnike istraživanja zahvaljujući analitici sljedeće generacije. Ali postoje i nove tehnike za pojednostavljenje procesa bušenja naslaga. Ovaj model uspijeva smanjiti potrebu za ljudskim doprinosom, povećavajući sigurnost i značajno smanjenje troškova do 50 posto, kao i pružanje veće sigurnosti na teškim teritorijama ili tamo gdje su stalni sukobi poput Libije.