Πολλοί κλείνουν και γίνονται υπάλληλοι. Οι νέοι όμως δεν πλησιάζουν πλέον
Ο αριθμός των τεχνιτών που είναι παρόντες στην Ιταλία συνεχίζει να μειώνεται. Από το 2012 έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 325 χιλιάδες μονάδες (-17,4 τοις εκατό) και τα τελευταία 10 χρόνια μόνο το 2021 το συνολικό κοινό αυξήθηκε, αν και ελαφρά, σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που διατίθενται από το INPS, το 2022 μετρήσαμε 1.542.299 τεχνίτες [μιλάμε για φυσικά πρόσωπα και όχι για εταιρείες. Με άλλα λόγια, ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει τους ιδιοκτήτες, τους συνεργάτες και τους οικογενειακούς συνεργάτες που είναι εγγεγραμμένοι στο INPS στην κατηγορία τεχνίτες].
Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι όχι μόνο οι νέοι ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο να εργαστούν στον τομέα αυτό, αλλά και όσοι έχουν ασκήσει το επάγγελμα για πολλά χρόνια και δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει τη χρονολογική ηλικία ή/και έχουν συγκεντρώσει τα έτη εισφορών για να επωφεληθούν τη σύνταξη, προτιμά συχνά να κλείνει το ΑΦΜ του και να συνεχίζει να παραμένει στην αγορά εργασίας ως υπάλληλος που σε σύγκριση με τεχνίτη σίγουρα έχει λιγότερες έγνοιες και μεγαλύτερη ασφάλεια. Η ανάλυση διενεργήθηκε από το Γραφείο Ερευνών CGIA.
Χωρίς καταστήματα, οι οικογενειακές επιχειρήσεις εξαφανίζονται
Περπατώντας στις πόλεις και τις επαρχιακές πόλεις μας, πολλές βιοτεχνικές δραστηριότητες βρίσκονται πλέον στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Με λίγα λόγια, όχι μόνο μειώνεται ο αριθμός των τεχνιτών, αλλά αλλάζει και το αστικό τοπίο. Τα βιοτεχνικά καταστήματα που στεγάζουν υποδηματοποιούς, κορνίζες, σιδηρουργούς, ξυλουργούς, φωτογράφους, στεγνοκαθαριστήρια, ωρολογοποιούς, δερματουργούς, επισκευαστές οικιακών συσκευών και τηλεοράσεων, ράφτες, ταπετσαρίες κ.λπ. έχουν πλέον μειωθεί στο ελάχιστο. Δραστηριότητες, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οικογενειακές, που έχουν χαρακτηρίσει την ιστορία πολλών γειτονιών, πλατειών και δρόμων των πόλεων μας, αποτελώντας σημεία αναφοράς που έδωσαν ταυτότητα στους τόπους όπου δραστηριοποιήθηκαν. Από την άλλη, όμως, οι κλάδοι της βιοτεχνίας που βιώνουν φάση επέκτασης είναι αυτοί της ευημερίας και της πληροφορικής. Στην πρώτη, για παράδειγμα, συνεχίζει να αυξάνεται διαρκώς οι κομμωτές, οι αισθητικοί και οι tattoo artists. Στη δεύτερη, ωστόσο, ο αριθμός των μηχανικών συστημάτων, των εργαζομένων στο διαδικτυακό μάρκετινγκ, των κατασκευαστών βίντεο και των ειδικών των κοινωνικών μέσων διευρύνεται σαφώς. Δυστυχώς, η αύξηση σε αυτές τις δραστηριότητες είναι ανεπαρκής για να αντισταθμίσει τον αριθμό των κλεισίματος που υπάρχουν στον κλάδο της ιστορικής βιοτεχνίας, με αποτέλεσμα, όπως είπαμε παραπάνω, ο αριθμός των τεχνιτών να μειώνεται συνεχώς.
Με κλειστά ρολά, πιο ανασφαλείς πόλεις
Αρκεί να παρατηρήσετε προσεκτικά τις προαστιακές γειτονιές και τα ιστορικά κέντρα για να συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχουν πολλές πινακίδες που έχουν αφαιρεθεί και εξίσου πολλές βιτρίνες καταστημάτων που δεν είναι πια στημένες, μονίμως βρώμικες και με τα ρολά κατεβασμένα. Αποτελούν αναμφισβήτητο σημάδι της επιδείνωσης της ποιότητας ζωής σε πολλές αστικές περιοχές. Οι πόλεις, στην πραγματικότητα, δεν αποτελούνται μόνο από πλατείες, μνημεία, κτίρια και λωρίδες ασφάλτου, αλλά και μέρη όπου οι άνθρωποι συναντιούνται ακόμα και μόνο για να συνομιλήσουν. Αυτές οι μικροδραστηριότητες διατηρούν την ταυτότητα μιας κοινότητας και αποτελούν μια εξαιρετική ασφάλεια ικανή να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή μιας περιοχής. Εν ολίγοις, με λιγότερα καταστήματα και καταστήματα της γειτονιάς, υπάρχουν λιγότερα μέρη για κοινωνικοποίηση σε ανθρώπινη κλίμακα και όλα γίνονται γκρίζα, καθιστώντας τις αστικές περιοχές που υφίστανται αυτά τα κλεισίματα λιγότερο βιώσιμες και πιο ανασφαλείς, τιμωρώντας ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους. Ένα συνεχώς αυξανόμενο κοινό του ιταλικού πληθυσμού που αριθμεί περισσότερα από 10 εκατομμύρια άνω των 70. Δεν έχουν συχνά πρόσβαση σε αυτοκίνητο και χωρίς καταστήματα κοντά στα σπίτια τους, τα ψώνια έχουν γίνει μεγάλο πρόβλημα για πολλούς από αυτούς.
Τα αίτια της κατάρρευσης
Η έντονη αύξηση του μέσου όρου ηλικίας, που προκαλείται ιδίως από τον ανεπαρκή κύκλο εργασιών των γενεών, τον έντονο ανταγωνισμό που ασκείται από τη μεγάλης κλίμακας διανομή και τα τελευταία χρόνια επίσης από το ηλεκτρονικό εμπόριο, η έκρηξη στο κόστος των ενοικίων και οι εθνικοί/τοπικοί φόροι έχουν ωθήσει πολλούς τεχνίτες να πετάξουν στην πετσέτα. Επιπλέον, οι καταναλωτές έχουν αλλάξει τον τρόπο που κάνουν τις αγορές τους. Εδώ και μερικές δεκαετίες έχουν αγκαλιάσει την κουλτούρα μιας χρήσης, προτιμούν προϊόντα μαζικής παραγωγής που παραδίδονται στα σπίτια τους. Τα εξατομικευμένα υποδήματα, ρούχα ή έπιπλα είναι πλέον μια παλιά ανάμνηση. το χειροποίητο προϊόν υπονομεύτηκε από την αγορά που επιλέχθηκε από τον ηλεκτρονικό κατάλογο ή ελήφθη από το ράφι ενός πολυκαταστήματος.
Πρέπει να επαναξιολογήσουμε πολιτισμικά τη χειρωνακτική εργασία
Τα τελευταία 40 χρόνια υπήρξε μια τρομακτική πολιτισμική υποτίμηση της χειρωνακτικής εργασίας. Η χειροτεχνία έχει «ζωγραφιστεί» ως υπολειπόμενος κόσμος, προορισμένος να παρακμάσει και να ανακτήσει τον ρόλο που του αξίζει, χρειάζεται ισχυρές επενδύσεις στον σχολαστικό προσανατολισμό και στην εναλλαγή σχολείου και εργασίας, βάζοντας ξανά το εκπαιδευτικό έργο στο επίκεντρο τα επαγγελματικά ιδρύματα που στο παρελθόν ήταν καθοριστικής σημασίας για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Σήμερα όμως γίνονται αντιληπτά από την κοινή γνώμη ως σχολεία δεύτερης κατηγορίας. Για κάποιους, μάλιστα, αντιπροσωπεύουν μια λύση για να παρκάρουν παιδιά που δεν έχουν μεγάλη ικανότητα να σπουδάζουν για μερικά χρόνια. Για άλλους αποτελούν την τελευταία ευκαιρία να επιτραπεί σε όσους μαθητές προέρχονται από σχολικές αποτυχίες, που αποκτήθηκαν σε λύκεια ή τεχνικές σχολές, να αποκτήσουν απολυτήριο λυκείου.
Και παρά την κρίση και τα γενικά προβλήματα που επηρεάζουν τη βιοτεχνία, υπάρχουν αρκετοί επιχειρηματίες σε αυτόν τον τομέα που έχουν αναφέρει εδώ και καιρό τη δυσκολία να βρουν προσωπικό πρόθυμο να προσεγγίσει αυτόν τον κόσμο. Σε όλη τη χώρα είναι δύσκολο να βρεθούν νέοι άνθρωποι στην αγορά εργασίας πρόθυμοι να είναι οδηγοί, επισκευαστές αυτοκινήτων, ράφτες, ζαχαροπλάστες, αρτοποιοί, κομμωτές, αισθητικοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, συντηρητές λεβήτων, τορναδόροι. , μύλοι, βαφές και λαμαρίνες . Για να μην αναφέρουμε ότι στον κατασκευαστικό κόσμο είναι ολοένα και πιο δύσκολο να βρεις ξυλουργούς, εγκαταστάτες και τενεκεδοποιούς. Γενικότερα, όμως, ο τεχνίτης του αύριο θα είναι αυτός που θα κερδίσει την πρόκληση της τεχνολογίας να επαναλανσάρει και την «παλιά γνώση». Στη βάση όλων, ωστόσο, θα παραμείνει η τεχνογνωσία που είναι η πραγματική κινητήρια δύναμη της κατασκευαστικής μας αριστείας.
Σε Vercelli, Teramo, Lucca και Rovigo οι ποσοστιαίες μειώσεις ήταν υψηλότερες
Την τελευταία δεκαετία, το Vercelli και το Teramo ήταν οι επαρχίες που, και οι δύο με -27,2%, κατέγραψαν την υψηλότερη αρνητική διακύμανση στην Ιταλία. Ακολουθούν οι Lucca με -27, Rovigo με -26,3 και Massa-Carrara με -25,3%. Οι περιοχές που όμως υπέστησαν τη μικρότερη πτώση ήταν η Τεργέστη με -3,2 τοις εκατό, η Νάπολη με -2,7 τοις εκατό και, τέλος, το Μπολτσάνο με -2,3 τοις εκατό. Σε απόλυτους αριθμούς, οι επαρχίες που κατέγραψαν τις σημαντικότερες «απώλειες» ήταν το Μπέργκαμο με -8.441, η Μπρέσια με -8.735, η Βερόνα με -8.891, η Ρώμη με -8.988, το Μιλάνο με -15.991 και, συγκεκριμένα, το Τορίνο με -18.075 τεχνίτες. Τέλος, όσον αφορά τις περιφέρειες, οι πιο έντονες ποσοστιαίες μειώσεις επηρέασαν το Πιεμόντε με -21,4%, το Marche με -21,6 και το Abruzzo με -24,3%. Σε απόλυτη αξία, ωστόσο, οι σημαντικότερες απώλειες επηρέασαν την Emilia Romagna (-37.172), το Veneto (-37.507), το Piedmont (-38.150) και κυρίως τη Λομβαρδία (-60.412 μονάδες).
