(από τον Biagino Costanzo - μέλος της AIDR και συνιδρυτής του KNOSSO) Σε περιόδους ιατρικής έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας COVID-19, η συζήτηση γίνεται επίσης κεντρική για την αίτηση που επιθυμεί η κυβέρνηση, αλλά δεν έχει ακόμη λειτουργήσει, που προς το παρόν ονομάζεται «Ανοσία». Έχουν ειπωθεί περισσότερα για τη χρησιμότητα της χρήσης του και τους κινδύνους από τη χρήση του.
Προσπαθώντας να διευκρινίσετε λίγο απλοποιώντας, έγινε κατανοητό ότι η εφαρμογή μπορεί να ληφθεί, σε εθελοντική και δωρεάν βάση, από το κατάστημα παιχνιδιών Android και από το κατάστημα Apple για συσκευές iOS (η λήψη δεν θα είναι επομένως διαθέσιμη, τουλάχιστον αρχικά, σε Windows Phone, σε τηλέφωνα με δυνατότητα λειτουργίας και σε τηλέφωνα Android χωρίς το play store).
Η εφαρμογή "Immuni" θα αποτελείται από δύο μέρη, το ένα αφιερωμένο στην πραγματική ανίχνευση επαφών, μέσω Bluetooth και το άλλο που προορίζεται να διατηρήσει ένα είδος "κλινικού ημερολογίου" στο οποίο ο χρήστης μπορεί να καταγράφει δεδομένα από καιρό σε καιρό. σχετίζονται με την υγεία σας, όπως η παρουσία συμπτωμάτων συμβατών με τον ιό. Με λίγα λόγια, όταν το άτομο που κατέβασε την εφαρμογή είναι θετικό για τον ιό, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας του παρέχουν έναν κωδικό εξουσιοδότησης με τον οποίο μπορεί να κατεβάσει τον ανώνυμο κωδικό του σε έναν υπουργικό διακομιστή, εάν η εφαρμογή αναγνωρίζει τους κωδικούς του δική του μνήμη έναν κωδικό μολυσμένου ατόμου, εμφανίζει την ειδοποίηση στον χρήστη.
Οι αμφιβολίες προκύπτουν από εκείνους που πιστεύουν ότι, στο βαθμό που αναφέρεται, ότι όλα τα δεδομένα των πολιτών που θα το χρησιμοποιήσουν θα παραμείνουν σε δημόσιο διακομιστή και μετά από λίγο να καταστραφεί, η εταιρεία που θα διαχειρίζεται την Immuni θα μπορούσε, παρά τα λεγόμενα, να διατηρήσει Τα δεδομένα για "άλλους" διακομιστές ή τουλάχιστον το σύνολο θα μπορούσαν να διεισδύσουν από εισβολείς ή από ξένες υπηρεσίες ασφαλείας.
Όπως γνωρίζουμε, το δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών δεδομένων δεν είναι απόλυτο και μπορεί να περιοριστεί με σκοπό την επιδίωξη ενός προεξέχοντος στόχου γενικού δημόσιου συμφέροντος ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων, επομένως η έκτακτη ανάγκη για το Coronavirus δεν αποτελεί επίσης εξαίρεση. Αλλά είναι κατανοητό το βάρος της ιστορίας, να γνωρίζουμε ότι τα δεδομένα μας, ακόμη και κλινικά, οι κινήσεις μας, οι επαφές μας κ.λπ., ακόμη και αν μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα καταστραφούν, θα μπορούσαν να καταλήξουν να αντιγράφουν σε κάποιο άλλο κέντρο συλλογής δεδομένων , ανοίγει επικίνδυνα σενάρια με, πιστεύω, ένα πολύ υψηλό ποσοστό του πληθυσμού μας που κινδυνεύει να διεισδύσει.
Τι σημαίνουν λοιπόν οι όροι όπως το απόρρητο, το απόρρητο και το απόρρητο ακόμη και σε αυτές τις στιγμές!
Πρώτα ξεκινάμε από το τελευταίο και από την προέλευση της λέξης, από το αρχαίο λατινικό "μυστικό" ή το ελληνικό "κρυπτό". Το μυστικό είναι πληροφορίες που δεν αποκαλύπτονται ή που δεν πρέπει ή δεν πρέπει να αποκαλυφθούν, διότι, εάν ήταν, θα προκαλούσε βλάβη σε μια κοινότητα, σε ένα κράτος, σε εκείνους που την αποκαλύπτουν και μερικές φορές σε εκείνους που τις λαμβάνουν. Υπό αυτήν την έννοια, μιλάμε για κρατικά μυστικά, μυστικά γραφείου, τραπεζικά μυστικά, στρατιωτικά μυστικά, βιομηχανικά μυστικά (ένα κλασικό παράδειγμα είναι το μυστικό που διατηρείται στην Ατλάντα σχετικά με τη φόρμουλα της Coca Cola). Αυτά τα μυστικά μπορούν να παραβιαστούν κατόπιν εντολής του ανακριτικού δικαστικού σώματος, για το άνοιγμα των κρατικών αρχείων, για ακατανόητη συμπεριφορά, για εσκεμμένη πρόθεση και συνήθως για χρήματα, προδοσία και κατασκοπεία.
Η τήρηση ενός μυστικού μπορεί να οφείλεται στην εμπιστευτικότητα και την προσωπική εμπιστευτικότητα που εξαφανίζεται με το θάνατο του ιδιοκτήτη του είναι επίσης μέρος του απορρήτου. Το απόρρητο δεν αφορά μόνο αναξιόπιστες πράξεις, επειδή κάποιος μπορεί νόμιμα να επιθυμεί να μην δημοσιοποιήσει τις ασθένειές του (επιστροφή στην τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης), τις θρησκευτικές του σχέσεις, τις πολιτικές προτιμήσεις, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και γιατί όχι τα πάθη . Αυτό είναι το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή που χάνει ολοένα και περισσότερο αξία σε ένα ολοένα και περισσότερο μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην κοινωνία της πληροφορίας, όπου η παραίτηση της εμπιστευτικότητας παίρνει τώρα τη μορφή του πιο ακραίου εκθετισμού. Σκεφτόμαστε την τόσα μπερδεμένη εισβολή στα κοινωνικά δίκτυα που, όπως και πολλά πράγματα, από μια εξαιρετική διαίσθηση έχουν μετατραπεί συχνά σε μια βαθιά αλλαγή στις ανθρώπινες συνήθειες, οδηγώντας σε βλακεία, μίσος, δυσαρέσκεια, θυμό, μυστικοποίηση της αλήθειας, μέχρι τη χειραγώγηση και την κατάχρηση της κοινωνικής αξιοπιστίας. Βάζει τον εαυτό του στην εικονική δημόσια πλατεία των πάντων και περισσότερο εκθέτοντας τα πιο οικεία πράγματα, επιβεβαιώνοντας παράλογα πράγματα, μερικές φορές τροφοδοτώντας διάφορες αναρχίες, εκθέτοντας επίσης την εφευρετικότητα των παιδιών του σε έναν άρρωστο όχλο που είναι έτοιμος να κάνει τον εαυτό του επικίνδυνο.
Πηγαίνουν κοινωνικά, ανόητα, πολλές από αυτές τις προσωπικές πληροφορίες, για να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και την ασφάλεια των αγαπημένων τους από πολλούς εγκληματίες που είναι επίσης καλά παρόντες σε κοινωνικές πλατφόρμες, έτοιμοι να κλέψουν ακόμη και τα πιο παράνομα μυστικά σας για να σχεδιάσετε προσωπικά οφέλη.
Και τα τελευταία χρόνια έχουμε επίσης μετρήσει πολλούς θανάτους λόγω εκφοβισμού στον κυβερνοχώρο, αυτοκτονιών κοριτσιών και αγοριών που δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση μετά από θύματα του πακέτου, όχι μόνο σωματικά στο σχολείο, στην κοινωνική ζωή, αλλά και τώρα στο διαδίκτυο.
Μόλις αυτή η ανακουφιστική βαλβίδα ήταν κουτσομπολιό. Επίσης μίσος αλλά το κλασικό κουτσομπολιό έγινε στα χωριά, στο θυρωρείο, στην ταβέρνα, στα μπαρ, ήταν, αναγκάζοντας την ανάλυση λίγο, ένα στοιχείο κοινωνικής συνοχής γιατί το κουτσομπολιό δεν σπάνια αντί να απολαμβάνει τις ατυχίες του κουτσομπολιά αισθάνθηκε ή έδειξε συμπόνια γι 'αυτό. Λειτουργούσε αν τα θύματα δεν ήταν παρόντα ή δεν ήξεραν ότι ήταν ή έσωσαν το πρόσωπό τους προσποιούμενοι ότι δεν γνωρίζουν.
Σήμερα η τηλεόραση έχει δημιουργήσει μορφές στις οποίες ο καθένας μπορεί να γίνει διάσημο θύμα παρουσιάζοντας τον εαυτό του να κουτσομπολεύει για τον εαυτό του. Βλέπουμε ένα τρομακτικό σκουπίδια όπου ολόκληρες οικογένειες παρουσιάζονται για μια προσφορά, μερικές φορές άθλια, για την ανατομή των οικείων προβλημάτων, της κληρονομιάς, των φθαρμένων σχέσεων ή των συζύγων που προσβάλλουν τον εαυτό τους με προδοσία ή που ανελέητα και αμοιβαία κατηγόρησαν τις σεξουαλικές τους ανικανότητες.
Έτσι, μόλις υπονομευθεί η εποχή της ιδιωτικής ζωής, η ιδέα του μυστικού έχει επιβιώσει εδώ και χιλιετίες, η οποία για να είναι τέτοια, από την αρχαιότητα, έπρεπε να είναι πρώτα μυστηριώδης.
Στην πραγματικότητα, ο φιλόσοφος Simmel υπενθυμίζει ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους είναι άπληστοι για αυτούς και όποιος πιστεύεται ότι διαθέτει μυστικά που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί αποκτά πάντα μια μορφή δύναμης επειδή ποιος ξέρει κάποια μέρα τι μπορεί να αποκαλύψει. Ήταν ανέκαθεν μια αρχή της αστυνομίας και των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών σε όλο τον κόσμο, ότι όσο περισσότερο γνωρίζετε και αποτρέπονται οι πιο αποσταθεροποιητικές και επικίνδυνες πράξεις, τόσο περισσότερο ξέρετε όσο περισσότερο έχετε επομένως δύναμη ή ακόμη και δείχνετε ότι γνωρίζετε. Το πρόβλημα δεν είναι να μπείτε στον πειρασμό να αποκαλύψετε τα μυστικά που έχετε, σε αυτήν την περίπτωση μου αρέσει να παραθέτω τον Γιβράν όταν λέει "Εάν αποκαλύψετε τα μυστικά σας στον άνεμο, τότε δεν πρέπει να κατηγορήσετε τον άνεμο ότι τα αποκαλύπτετε στα δέντρα".
Πάντα ο Simmel λέει ότι το τυπικό χαρακτηριστικό των μυστικών εταιρειών είναι το αόρατο, και αν το σκεφτούμε, οι μυστικές ενώσεις ήταν πάντα αόρατες. Σκεφτόμαστε το Carbonari ή το Τάγμα των Ναϊτών, το οποίο στη συνέχεια πολλοί από αυτούς κατέληξαν στη γκιλοτίνα ή στο διακύβευμα δεν εξαρτάται τόσο πολύ από το αν το μυστικό που κρατούσαν είχε διαρρεύσει, όταν στο γεγονός ότι, αν στο τέλος ο στόχος μιας ένωσης είναι, Για παράδειγμα, για να οργανωθεί μια επανάσταση, το μυστικό παύει να είναι τέτοιο όταν εκραγεί η επανάσταση. Δηλαδή, υπάρχουν μυστικά, όπως αυτό ενός βιομηχανικού ομίλου που θέλει να οργανώσει μια προσφορά εξαγοράς για την κατάκτηση ενός πακέτου μετοχών, που παύουν να είναι μυστικά όταν η ανάβαση είναι επιτυχής ή όταν αποτυγχάνει κατάφωρα.
Αντιμέτωπος με μια κρίση που γρήγορα και κοινωνικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά γίνεται κρίση υγειονομικής περίθαλψης, θα ήθελα να αναφέρω περαιτέρω μια πτυχή της έννοιας του «μυστικού» ή των βιομηχανικών μυστικών. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε ότι «το μυστικό της δημιουργικότητας είναι να ξέρεις πώς να κρύβεις τις πηγές».
Σε περιόδους ελεύθερου ανταγωνισμού και παγκοσμιοποίησης των αγορών, η προστασία του απορρήτου
Η Industrial διαδραματίζει έναν ολοένα και πιο στρατηγικό ρόλο για μια εταιρεία, μαζί με την προστασία και την υπεράσπιση των καινοτομιών της και των νέων λύσεων, λειτουργικής ή αισθητικής, καθώς και τα διακριτικά της σημεία.
Από τη διαδικασία παραγωγής ενός αντικειμένου έως την εμπορία του, η σειρά των μη κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας πληροφοριών είναι μεγάλη, είτε με επιλογή ή αδυναμία.
Ωστόσο, αυτές οι πληροφορίες, οι οποίες μπορούν να είναι τεχνικές ή επιχειρηματικές, για εκείνους που τη διατηρούν, αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη οικονομική αξία και για τους ανταγωνιστές ένα αναμφισβήτητο πλεονέκτημα, αν μόνο θα μπορούσαν να το γνωρίζουν.
Κάθε επιχείρηση διατηρεί μυστικά που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Μερικοί φωτισμένοι
οι επιχειρηματίες γνωρίζουν τόσο τη σημασία τέτοιων μυστικών στα οποία καταφεύγουν
ειδικούς νόμους για την εξασφάλιση επαρκούς προστασίας. Ωστόσο, οι περισσότερες εταιρείες συνειδητοποιούν τη σημασία τους μόνο όταν το μυστικό έχει ήδη αποκαλυφθεί. Σε αυτή τη στιγμή συνειδητοποιούν ότι έχουν στην κατοχή τους κάτι με αξία που άξιζε να προστατευτεί.
Λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα με την οποία αλλάζει η τεχνολογία σήμερα, η προστασία των εμπορικών μυστικών, σε ορισμένες περιπτώσεις, αντιπροσωπεύει το πιο ελκυστικό, ενδιαφέρον, αποτελεσματικό και εύκολα προσβάσιμο δικαίωμα πνευματικής υπεροχής.
Ο νομικός ορισμός του εμπορικού μυστικού και του επιχειρηματικού μυστικού περνά από τον ορισμό της λέξης "μυστικό". Το νομικό μας σύστημα χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο για να υποδείξει ένα έγγραφο ή πληροφορίες που πρέπει να παραμείνουν στη γνώση του συγγραφέα.
Προκειμένου οι πληροφορίες που κατέχει μια εταιρεία να προστατεύονται από το νόμο, είναι
καθώς και ως εταιρική αξία, πρέπει να είναι μυστικά.
Προκειμένου αυτές οι πληροφορίες να είναι κατάλληλες για οικονομική χρήση και επομένως άξιες νομικής προστασίας, πρέπει:
- τεχνικές, τεχνολογικές, χρηματοοικονομικές, εμπορικές, εμπορικές ή στρατηγικές πληροφορίες, με τη μορφή αναφορών, επικοινωνιών εσωτερικού χαρακτήρα, μελέτες, εκθέσεις, λίστες, δεδομένα, πίνακες, κάρτες, εκτυπώσεις και ούτω καθεξής - τόσο σε χαρτί όσο και σε μαγνητικά μέσα, οπτικό ή μαγνητο-οπτικό - αρκεί να είναι αναγνωρίσιμα και κατάλληλα για τη σύσταση ενός εταιρικού περιουσιακού στοιχείου. Ο προσδιορισμός της τεχνογνωσίας, δηλαδή του συνόλου των μυστικών τεχνικών πληροφοριών, σε μια υλική υποστήριξη, είναι θεμελιώδης καθώς επιτρέπει να εξακριβωθεί εάν διαθέτει τις απαιτήσεις του απορρήτου και της ουσιαστικότητας που εγγυώνται την προστασία του.
- μυστικό, καθώς είναι δύσκολο να έχουν πρόσβαση και να προστατεύονται επαρκώς από εκείνους που είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης. Δεν αρκεί να αποδείξουμε την επαρκή προστασία των πληροφοριών, προκειμένου να τις προστατεύσουμε και να εφαρμόσουμε, καλή πίστη ή απλή διαφωνία. Αντ 'αυτού, πρέπει να θεσπιστεί ένα σοβαρό αμυντικό κριτήριο και σωστή, αποδεδειγμένη και τεκμηρίωση προστασία: για παράδειγμα, ένα αμυντικό κριτήριο προβλέπει συγκεκριμένες εσωτερικές εγκύκλιοι, διαδικασίες ασφαλείας, σημείωση, εμπιστευτικότητα ή ρήτρες ασφαλείας, συμβάσεις ασφαλείας ασφάλεια, γραμματέας κ.λπ.
Είναι απαραίτητο το οργανικό σύνολο τέτοιων πληροφοριών, το οποίο εφαρμόζεται συνεχώς και προσαρμόζεται στη διακύμανση των συντελεστών ανταλλαγής και ταυτόχρονα έχει τη δική του οικονομικά σημαντική αξία για την εταιρεία, ως τέτοια, είναι μυστικό και κατάλληλο για την εταιρεία .
Με άλλα λόγια, ακόμη και αν η ακολουθία των πληροφοριών, η οποία μαζί αποτελεί ένα σύνολο για την πραγματοποίηση μιας συγκεκριμένης οικονομικής φάσης της δραστηριότητας της εταιρείας, αποτελείται από σωματίδια πληροφοριών γνωστά αφ 'εαυτών, εάν η εν λόγω ακολουθία είναι από μόνη της δεν είναι γνωστή και θεωρείται ως απόρρητο από την εταιρεία, αυτή η ακολουθία είναι από μόνη της άξια προστασίας. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητο κάθε πληροφορία να είναι "άγνωστη" και "άγνωστη", αλλά είναι απαραίτητο το οργανικό τους σύνολο να είναι το αποτέλεσμα μιας επεξεργασίας της εταιρείας.
Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο, στην πραγματικότητα, αποκτά μια επιπλέον οικονομική αξία σε σύγκριση με τα μεμονωμένα στοιχεία που τη συνθέτουν. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, μια πολύπλοκη στρατηγική για την κυκλοφορία ενός προϊόντος στην αγορά: τα μεμονωμένα στοιχεία του είναι σίγουρα γνωστά στους φορείς του κλάδου, αλλά το σύνολο μπορεί να έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιπροσωπεύει κάτι νέο και πρωτότυπο και, ως έτσι, ένας πραγματικός θησαυρός από την ανταγωνιστική άποψη για τον δημιουργό.
Το μυστικό είναι λοιπόν ο μοχλός μέσω του οποίου προστατεύονται οι οργανωτικές και αρχικές αξίες κάποιου που βρίσκουν το ισχυρό τους σημείο στο ίδιο το μυστικό. Γι 'αυτό, προκειμένου να προστατευθεί, η τεχνογνωσία δεν πρέπει να είναι προσιτή σε όλους: εάν εξαπλωθεί, χάνει αξία.
Επιπλέον, χάρη στην υιοθέτηση των μέτρων προστασίας, δημιουργείται η λογική προϋπόθεση της κατάχρησης της αφαίρεσης από τρίτο μέρος: στην πραγματικότητα, τίποτα δεν γίνεται κατάχρηση εκτός από κάτι που υπόκειται σε μέτρα για τη διασφάλιση του.
Εδώ λοιπόν είναι η ανάγκη για θεμελιώδεις κανόνες για την προστασία εμπιστευτικών πληροφοριών. Τα μέτρα διασφάλισης πρέπει να αντιμετωπίζονται τόσο εσωτερικά (προς υπαλλήλους ή συνεργάτες) όσο και εξωτερικά (έναντι τρίτων γενικά, όπως, για παράδειγμα, προμηθευτές, πελάτες, συνεργάτες κ.λπ.).
Τις τελευταίες εβδομάδες έγινε πολλή συζήτηση για τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τη συνεχιζόμενη αγορά κρατικών ομολόγων της ΕΚΤ, το «διαβόητο» ΚΟΑ. Οι χώρες προσπαθούν να βρουν ένα σημείο συνάντησης, αλλά δεν ακολουθεί συγκεκριμένη σειρά.
Και σε αυτό το σενάριο και σε αυτές τις σχέσεις, τα κόμματα της πλειοψηφίας μάχονται μεταξύ τους και με την αντιπολίτευση, η οποία στο μεταξύ φωνάζει και βλέπει νέες γεωπολιτικές ρυθμίσεις μεταξύ εκείνων που πιέζουν να μην βλάψουν την ιστορική σχέση με τις ΗΠΑ και εκείνων που πιέζουν πολύ σκληρά υποψίες απέναντι στην Κίνα και αυτό αφορά επίσης το πρόβλημα της 5G και τη μεταφορά προσωπικών πληροφοριών και τον αυξανόμενο κίνδυνο κλοπής και βιομηχανικών μυστικών.
Όπως γνωρίζουμε, η ελεύθερη αγορά έφερε το σύστημα παραγωγής μας γενικά, και ιδίως στους τομείς των τηλεπικοινωνιών // αυτοκινήτων / άμυνας / ασφάλειας, στην απόκτηση ή συνεργασία μεταξύ ιταλικών και ξένων (κυρίως ευρωπαϊκών) εταιρειών.
Είναι γεγονός, μπορεί να γίνει και, θα προσθέσω, τις περισσότερες φορές, ευτυχώς, δεδομένης της μακροχρόνιας απουσίας εθνικών επενδύσεων, διαφορετικά θα είχαμε δεκάδες μεσαίες και ακόμη και μεγάλες εταιρείες να καταρρεύσουν με την επακόλουθη απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας της δουλειάς. Επομένως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πραγματικότητα χωρίς ωστόσο να πέσουμε σε καθαρή απαίσια προπαγάνδα, είτε είναι πολιτική είτε κοινωνική, και χωρίς να υποκλίσουμε αντίστροφα το κεφάλι μας, επισημαίνοντας το αταβικό επαρχιακό πνεύμα που δυστυχώς διαπερνά τη χώρα για πάντα.
Αλλά σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, όταν όλα φαίνονται το αντίθετο από όλα, και ότι οι διακηρύξεις γρανίτη ξεφουσκώνουν στην ασυνέπεια σε λίγες ώρες, ο στόχος που πρέπει να επιτευχθεί είναι να είναι απλά πολύ σοβαρός, να ανακτήσει αξίες, να εργαστεί με ηθική και να συνεργαστεί με μεγάλη προσοχή έτσι ώστε η πνευματική ιδιοκτησία, το απτό και άυλο προϊόν να προστατεύεται επίσης. Υπάρχουν όλα τα εργαλεία για να το κάνουμε, από συμβατικά και γνωστά έως ρυθμιστικά και νομικά, για να καταπολεμήσουμε την κλοπή μυστικών, βιομηχανικών, στρατιωτικών, επιστημονικών, αλλά είναι απαραίτητο να μην είμαστε επιφανειακοί στις αναλύσεις, τις αξιολογήσεις και τα συμπεράσματα: εμβαθύνετε τα περιβάλλοντα, τις διασυνδέσεις, ελέγξτε τους «ενδιαφερόμενους φίλους» που έχουν παγιωθεί από κοινές κακίες, εν συντομία, αποφύγετε ότι σε αυτά τα θέματα, επαναλαμβάνω, πολύ ευαίσθητο, πολύ σοβαρό και ζωτικό για τη διαφύλαξη και την προστασία της Δημοκρατίας μας και των εθνικών μας συμφερόντων, μπορεί να υπάρχουν, λίγα για τύχη, ευκολία και χαλαρότητα που θέτουν τα πιο στρατηγικά ιταλικά βιομηχανικά πλεονεκτήματα και το μέλλον του ιταλικού συστήματος και επομένως σε κίνδυνο του συλλογικού αγαθού.