(Μαρτίνα Μπαφίλε) Ένα γυναικείο μέλλον σε μαύρο, άσπρο και γκρι που προέβλεψε από Νικολάς Ντι Φελίτσε για Κουρτζές, που επιλέγει τον μινιμαλισμό χωρίς να πέφτει σε επαναλαμβανόμενη κοινοτοπία.
Ένα επίπονο εγχείρημα, εν ολίγοις, να γράψω ένα νέο κεφάλαιο για το maison ακολουθώντας ένα φαινομενικά ασφαλές μονοπάτι, με τον μεγάλο κίνδυνο να φανεί προφανής προ των πυλών.
Ο θεατής χαλαρώνει, το μυαλό βρίσκει γαλήνη στη θέα των πρώτων καθησυχαστικών βλέμματα. Οι καθαρές, φρέσκες και απαραίτητες γραμμές παρατηρούνται χαλαρά, η ξεκούραση προκαλείται από pencil φούστες, τοπ που αφήνουν ελεύθερους τους ώμους, «ροκ αλλά όχι πολύ» νύχια, καμπαρντίνες με ασύμμετρες ανατροπές και μάξι τσάντες, μια επιστροφή από το παρελθόν που πολλοί περίμεναν .
Ωστόσο, το κλίμα διαλογισμού που δημιουργείται είναι βραχύβιο. Με ένα σχεδόν ενοχλητικό τρίξιμο, ένα αναιδές χέρι εμφανίζεται σε μια τσέπη ακριβώς πάνω από τον καβάλο, με επίκεντρο τώρα την ταλαιπωρία.
Για να διακόψετε τη σιωπή, υπάρχει επίσης ένα φλογερό κόκκινο βλέμμα που εμφανίζεται ανάμεσα σε ουδέτερους τόνους και αισθησιακές διαφάνειες που εναλλάσσονται με πολυεπίπεδες εμφανίσεις.
Εν ολίγοις, η γυναίκα Courrèges είναι μια ευγενική φιγούρα, ξέρει να είναι διακριτική αλλά εξαιρετικά διάφανη, είναι μια φωνή εναρμονισμένη με τη χορωδία αλλά πιστή στο δικό της μοναδικό ηχόχρωμα και δεν φοβάται να κάνει θόρυβο.
Εγγραφείτε στο newsletter μας!