(από τη Rosangela Cesareo, διευθυντής θεσμικών σχέσεων της Aidr) Ο διορισμός της Aidr με τα θεσμικά όργανα συνεχίζει να διευκρινίζει την πανδημία.
Μιλήσαμε με τον γερουσιαστή Vito Crimi, πολιτικό ηγέτη του κινήματος πέντε αστέρων και αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών.
Γερουσιαστής Crimi, πώς αισθάνεστε στο ρόλο του πολιτικού ηγέτη ενός κόμματος για να αντιμετωπίσετε αυτήν την πανδημία;
"Αυτή η θέση περιλαμβάνει μεγάλες ευθύνες ήδη υπό κανονικές συνθήκες: σίγουρα αυτή τη στιγμή είναι ακόμη μεγαλύτερες και αισθάνομαι όλο το βάρος του ρόλου σε μια εξαιρετικά δύσκολη φάση για τη χώρα. Θεωρώ τον εαυτό μου και το Κίνημα εντελώς στην υπηρεσία των πολιτών και του καλού της χώρας και ερμηνεύω την εντολή με αυτό το πνεύμα. Αισθάνομαι την ίδια προσέγγιση από όλους τους βουλευτές και τους υπουργούς μας, εργαζόμαστε ακούραστα να κάνουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα όλα όσα χρειάζονται για την υγεία, τις οικογένειες, τους εργαζόμενους, τις επιχειρήσεις".
Ποια είναι τα δυνατά σημεία με τα οποία η κυβέρνηση χειρίζεται την κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Πιστεύεις ότι έκανε λάθη;
"Η κυβέρνηση απέδειξε ότι μπορεί να ενεργήσει συνεκτικά, σταθερά και γρήγορα σε σχέση με μια απροσδόκητη κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε αυτές τις διαστάσεις. Η εκτελεστική μηχανή έδωσε μια πολύ ισχυρή επιτάχυνση στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, παρεμβαίνοντας στο χρονοδιάγραμμα μέσω των μέτρων που έγιναν σταδιακά απαραίτητα: υγεία, εργασία, επιχειρήσεις, υποστήριξη για όσους χάνουν εισόδημα, ασφάλεια. Θυμάμαι ότι είχαν ληφθεί πολύ ισχυρά μέτρα από την αρχή. Για παράδειγμα, αποκλείσαμε τις πτήσεις από και προς την Κίνα και επιβάλαμε ταξιδιωτικούς περιορισμούς, ενώ άλλες χώρες μας κοιτούσαν νομίζοντας ότι υπερβάλλουμε: τώρα το μοντέλο της Ιταλίας αναπαράγεται παντού. Ωστόσο, βρισκόμαστε σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση που περιλαμβάνει επίσης συνεχώς εξελισσόμενες, προοδευτικές και αναλογικές απαντήσεις. Υπό το πρίσμα αυτό, έγιναν επιλογές που, εκ των υστέρων, μπορούν επίσης να κριθούν σωστές ή όχι, αλλά τη στιγμή που έγιναν, έλαβαν υπόψη τις πληροφορίες και την κατάσταση της τέχνης εκείνη την εποχή. Δεν θα μιλούσα για λάθη, επομένως, αλλά για επιλογές, κοινές ή μη".
Δυστυχώς, η ιταλική υγειονομική περίθαλψη δεν είναι έτοιμη για τη διαχείριση του κοροναϊού. Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί;
"Δυστυχώς, η ιταλική υγειονομική περίθαλψη υπέστη συνεχή εξάντληση τις τελευταίες δεκαετίες και επίσης τα τελευταία χρόνια. Με την κυβέρνηση Conte, αυτή η τάση είχε αρχίσει να αντιστρέφεται, αλλά πριν από την άφιξη αυτής της έκτακτης ανάγκης δεν ήταν ακόμη σε θέση να ξεδιπλώσει τις επιπτώσεις της. Υπό το πρίσμα του τι συμβαίνει, αντιμετωπίζουμε την ανάγκη να επενδύουμε όλο και περισσότερο στη δημόσια υγεία: ιατρικό προσωπικό, εγκαταστάσεις, υλικά, τεχνολογίες και έρευνα. Όχι μόνο αυτό, πιστεύω ότι τουλάχιστον εν μέρει ο τομέας πρέπει να επανεξεταστεί για να ξεπεράσει την περιφερειακή διαχείριση, η οποία προκάλεσε εμφανείς διαφορές στην προσέγγιση. Όμως, οι κυβερνήτες των περιοχών όπου η υγειονομική υπηρεσία έχει δώσει μια καλή απάντηση δεν χρειάζεται να ανησυχούν, κανείς δεν θέλει να τους αμφισβητήσει, αλλά σίγουρα έχουν αναδειχθεί πιο αποτελεσματικά μοντέλα από άλλα και επομένως πιστεύω ότι πρέπει να ληφθούν ως παράδειγμα".
Η τεχνολογία διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο σήμερα. Φαίνεται ότι η μόνη θετικότητα που δημιουργείται από τον ιό αντιπροσωπεύεται από τον απαραίτητο ψηφιακό μετασχηματισμό της Ιταλίας. Τι πιστεύετε για αυτό;
"Ότι το Κίνημα 5 Αστέρων από την ίδρυσή του πίστευε στην ανάγκη επένδυσης στην τεχνολογία. Η ψηφιοποίηση της Ιταλίας δεν μπορεί πλέον να αναβληθεί, το κενό που κουβαλάμε μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια πρέπει να καλυφθεί και όταν επιτέλους επιστρέψουμε στην κανονικότητα αυτό θα πρέπει να γίνει ένα από τα θεμελιώδη στρατηγικά πλεονεκτήματα της επανεκκίνησης της χώρας μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να επιστρέψουμε, να μην μάθουμε από αυτήν την ιστορία.
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο, για παράδειγμα, είναι ότι μετά από αυτή την ιστορία κάποιος μπορεί να σκεφτεί να αρχειοθετήσει τα βήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της έκτακτης ανάγκης, επιστρέφοντας στα παλιά μοντέλα. Σκέφτομαι το σχολείο, για παράδειγμα, με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση: δεν μπορεί να αρχειοθετηθεί χωρίς να σκεφτεί τη σταθερή ενσωμάτωσή του στο πλαίσιο της παραδοσιακής διδασκαλίας ή ακόμη και ως αφετηρία για να επανεξετάσει ολόκληρο το μοντέλο διδασκαλίας, ώστε να είναι ευέλικτο και προσαρμόσιμο ακόμη και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Σήμερα έχει εμπλακεί ολόκληρη η χώρα, αλλά στο παρελθόν βρεθήκαμε σε παρόμοιες καταστάσεις, αλλά εδαφικά περιορισμένες, όπως στην περίπτωση σεισμών ή άλλων φυσικών καταστροφών. Το ίδιο ισχύει και για τη Δημόσια Διοίκηση".