Η περιοδεία του Ιταλού πρωθυπουργού ξεκίνησε χθες, Mario Draghi στο Ισραήλ. Μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο Isaac Herzog, θα δούμε με την πρεμιέρα Ναφτάλι Μπένετ και μετά συνεχίστε προς την κατεύθυνση Ραμάλα. Στο επίκεντρο των συνομιλιών το ενεργειακό ζήτημα, η ασφάλεια και η διμερής συνεργασία.
Οι δεσμοί μεταξύ Ιταλίας και Ισραήλ έχουν ενισχυθεί τις τελευταίες δεκαετίες, σε κρίσιμους τομείς όπως η έρευνα και η οικονομία. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, αυτή είναι η βάση για να προχωρήσουμε: τόσο σε επίπεδο τεχνολογιών όσο και σε επίπεδο ενέργειας, από το αέριο μέχρι το πράσινο υδρογόνο.
Με κεφάλαια από το NRP, η Ιταλία εστιάζει πάνω από όλα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά στο βάθος παραμένει ένα έργο ενδιαφέροντος, ο αγωγός φυσικού αερίου Ανατολικός, που θα μετέφερε ισραηλινό αέριο, από τα κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν στα ανοικτά των ακτών, στην Ιταλία και την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας και Κύπρου.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος πιθανός υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου υπό συζήτηση που -σε αντίθεση με τον πρώτο- θα περιελάμβανε την Τουρκία στην ενεργειακή διαδρομή προς τη Δύση, συνδέοντάς την με το ισραηλινό κοίτασμα. Λεβιαθάς.
Ο Ντράγκι έφτασε στο αεροδρόμιο και μεταφέρεται στον Ιταλικό Ναό στην Ιερουσαλήμ όπου μιλά για το "συστατικά για διαρκή ειρήνη", ή "ανεκτικότητα, αλληλοσεβασμός, αγάπη προς τον πλησίον», επιβεβαιώνοντας τη δέσμευση της ιταλικής κυβέρνησης στον αγώνα κατά του αντισημιτισμού για "καταπολέμηση κάθε είδους διακρίσεων κατά των Εβραίων".
Το απόγευμα ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης πήγε στο Κνεσέτ να συναντήσει τον υπουργό Εξωτερικών Yair Lapid. Μια συνάντηση που εκτείνεται από τη συνεργασία των δύο χωρών μέχρι τη γεωπολιτική κατάσταση μετά τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας.
Η Ρώμη, στο πλαίσιο της κοινής ευρωπαϊκής δράσης και της Ατλαντικής συμμαχίας, είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατές ακτές για να ευνοήσει μια ειρηνευτική διαδικασία και, πιο επειγόντως, να αποτρέψει την επισιτιστική κρίση. Και, σε αυτό το μέτωπο, το Ισραήλ θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός παράγοντας που, ενώ καταδικάζει τη ρωσική εισβολή, έχει δείξει μέχρι στιγμής μια στάση μεγαλύτερης σύνεσης έναντι της Μόσχας από άλλες χώρες.
«Σε στιγμές κρίσης, αβεβαιότητας, πολέμου, όπως αυτή που βιώνουμε, είναι ακόμη πιο σημαντικό να αντιταχθούμε σθεναρά στην πολιτική χρήση του μίσους. - λέει ο Ντράγκι -. Πρέπει να προωθήσουμε την ανεκτικότητα, τον αμοιβαίο σεβασμό, την αγάπη για τον πλησίον: αυτά είναι τα πραγματικά συστατικά της διαρκούς ειρήνης»..
Μετά το πρώτο του ταξίδι στη Μέση Ανατολή, ο πρωθυπουργός θα βρίσκεται την Πέμπτη στο Κίεβο μαζί με τον γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς και τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Πρόκειται για μια πολύ λεπτή αποστολή, η οποία προηγείται της γνώμης της Επιτροπής σχετικά με το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ για την Ουκρανία.
Αέριο από τη Μέση Ανατολή
Η εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο ανέρχεται σε 150 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ενώ της Ιταλίας είναι περίπου 30 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Το Ισραήλ έγινε χώρα εξαγωγέας φυσικού αερίου μετά την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου Τάμαρ e Λεβιαθάς το μέγεθος του οποίου υπολογίζεται αντίστοιχα σε περίπου 300 δισεκατομμύρια και 620 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Επί του παρόντος, το ισραηλινό αέριο δεν φτάνει στην Ιταλία και ο πιο γρήγορος τρόπος για να δημιουργηθεί ένας διάδρομος από το Λεβιάθαν στην Ιταλία είναι η εκμετάλλευση του υπάρχοντος. «Αγωγός ειρήνης«Που συνδέει την πόλη Ashkelon με την αιγυπτιακή πόλη Al-Arish στην ακτή του Σινά και από την οποία το 25% αγοράστηκε από τους Ιταλούς SNAM σε 2021.
Εδώ θα χρησιμοποιούνταν οι ήδη υπάρχουσες μονάδες υγροποίησης και στη συνέχεια το αέριο σε μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου θα μεταφερόταν με πλοίο στα ιταλικά λιμάνια. Είναι εύκολο να εφαρμοστεί, αλλά όχι καθοριστικό, γιατί θα επέτρεπε μόνο μεταξύ 2 και 3 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου να φτάσουν στην Ευρώπη.
"Στο Ισραήλ, υπάρχει σήμερα εξαγωγικό δυναμικό 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Το αιγυπτιακό σύστημα μπορεί πλέον να απορροφήσει μόνο ένα μικρό μέρος. Θα ήταν λοιπόν μια λύση γεφύρωσης, θα έπρεπε να συνδυαστεί με άλλες διαδρομές»., εξηγεί στη Repubblica πηγή εξοικειωμένη με τις διαπραγματεύσεις.
"Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι η αγορά αναφοράς για το LNG είναι η παγκόσμια αγορά, υπάρχουν ήδη υπάρχουσες συμφωνίες και ότι το φυσικό αέριο μπορεί να μεταφερθεί εκεί όπου οι τιμές είναι υψηλότερες.".
Μόνο μέσω της κατασκευής αγωγών φυσικού αερίου που επιτρέπουν την άφιξη φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα του Ισραήλ απευθείας στην Ευρώπη θα μπορούσαν να επιτευχθούν σημαντικότεροι όγκοι. Τα έργα υπάρχουν ήδη: από τη μια υπάρχει EastMed, ήδη περιλαμβάνεται στο σχέδιο»Repower EU". Και ο αγωγός που σχεδιάστηκε για να φέρει τους πόρους του Λεβιάθαν στην Κύπρο, μετά στην Ελλάδα και από εκεί Ποσειδώνας, στην Ιταλια.
Είναι ένας υπεράκτιος, υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου, για τον οποίο υπάρχουν ήδη προκαταρκτικές μελέτες, αλλά θα πρέπει να κατασκευαστεί. Το κόστος είναι 6 δισ. ευρώ, για περίπου 2.000 χλμ. υποδομής, ιδανικά έτοιμο το 2027 και μπορεί να μεταφέρει από 10 έως 20 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Τα κρίσιμα στοιχεία υπογραμμίζουν την πολυπλοκότητα της κατασκευής, τις πιθανές επιπτώσεις στον βυθό της θάλασσας και το κόστος υψηλότερο από εκείνο ενός αγωγού φυσικού αερίου στην ξηρά. Τα πλεονεκτήματα έχουν να κάνουν με την αξιοπιστία της υποδομής: "Η διαφορά μεταξύ σωλήνα και μεταφοράς με πλοίο μετά την υγροποίηση είναι ότι με έναν σωλήνα έχετε τον απόλυτο έλεγχο του σημείου που φτάνει το αέριο.», συνεχίζει η πηγή.
EastMed θα έδινε στην Ευρώπη άμεση πρόσβαση στο ισραηλινό αέριο και τον πλήρη έλεγχο των προμηθειών στις Βρυξέλλες. Η Ιταλία, ως σημείο άφιξης, θα επωφεληθεί από αυτό. Εναλλακτικά, το ισραηλινό αέριο θα μπορούσε να περάσει από την Τουρκία, κατασκευάζοντας έναν αγωγό φυσικού αερίου που θα ένωνε από το Ισραήλ με τον υπάρχοντα. Ταναπ, η οποία από το Αζερμπαϊτζάν φέρνει αέριο στην Ιταλία μέσω του Πατήστε στην Ελλάδα. Οι χρόνοι κατασκευής αυτής της κατασκευής θα είναι μεγαλύτεροι και σύμφωνα με τον Tap θα χρειαστούν πέντε έως έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί το έργο.