Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, στη σχέση «δούναι και λαβείν» μεταξύ του Δημοσίου και του Ιταλού φορολογούμενου, σίγουρα ο τελευταίος είναι αυτός που χάνει, από αυστηρά οικονομική άποψη. Το Γραφείο Ερευνών της CGIA έχει καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα «δημιουργώντας» ένα είδος reverse do ut des. σύγκριση δηλαδή των διαφυγόντων εσόδων που υφίσταται η Δημόσια Διοίκηση (ΔΔ) λόγω της δημοσιονομικής απιστίας των Ιταλών με το πρόσθετο κόστος που επιβαρύνει οικογένειες και επιχειρήσεις λόγω της δυσλειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών.
Αν και η σύγκριση δεν έχει στατιστική αυστηρότητα, έχει μια αδιαμφισβήτητη εννοιολογική «βαρύτητα».
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, η φοροδιαφυγή στην Ιταλία υπολογίζεται σε περίπου 110 δισ. ευρώ ετησίως. Ένα τρομακτικά υψηλό ποσό το οποίο, σε κάθε περίπτωση, εμφανίζεται αναμφισβήτητα χαμηλότερο από τα βάρη που υφίστανται πολίτες και επιχειρήσεις λόγω της σπατάλης, της σπατάλης και της αναποτελεσματικότητας που υπάρχει στην ΠΑ μας. Εξετάζοντας τα αποτελέσματα ορισμένων μελετών που διεξήχθησαν από μισή ντουζίνα εξαιρετικά έγκυρα ερευνητικά ιδρύματα, η οικονομική ζημιά για τους Ιταλούς φορολογούμενους θα ήταν πάνω από 200 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αυτό είναι σχεδόν διπλάσιο από την οικονομική διάσταση της φοροδιαφυγής.
Το Γραφείο Ερευνών του CGIA είναι πρόθυμο να επισημάνει ότι αυτό που μόλις αναφέρθηκε είναι μια σύγκριση που δεν έχει καμία επιστημονική αυστηρότητα: οι οικονομικές επιπτώσεις της δημόσιας αναποτελεσματικότητας που επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις προέρχονται από διαφορετικές πηγές, τα δεδομένα δεν είναι ομοιογενή, οι τομείς σε πολλές περιπτώσεις αλληλεπικαλύπτονται και, για αυτούς τους λόγους, δεν μπορούν να προστεθούν.
Ο προβληματισμός, ωστόσο, έχει τη δική του εννοιολογική αυστηρότητα: παρά το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη υπεκφυγή, μια αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση προκαλεί πολύ μεγαλύτερη οικονομική ζημιά στους ιδιώτες. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η CGIA δεν φαίνεται καθόλου προφανές, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει έντονη ευαισθησία στο θέμα της φοροδιαφυγής, ωστόσο θεωρώντας τις επιπτώσεις της σπατάλης, της σπατάλης και της αναποτελεσματικότητας της κοινωνίας μας λιγότερο ανησυχητικές. .
Η απόδραση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως άλλοθι γιατί υπάρχει σπατάλη
Ο συντονιστής του γραφείου ερευνών Paolo Zabeo ισχυρίζεται: «Ας ξεκαθαρίσουμε το πεδίο από τυχόν παρεξηγήσεις: η φοροδιαφυγή δεν πρέπει ποτέ να δικαιολογείται και πρέπει να την καταπολεμήσουμε όπου κι αν καραδοκεί, είτε αφορά μικρούς είτε μεγάλους φοροφυγάδες. Αν μάλιστα φέρναμε στο φως ένα μεγάλο μέρος των πόρων που κλάπηκαν παράνομα από το Δημόσιο, η ΠΑ μας θα είχε περισσότερα χρήματα, θα λειτουργούσε καλύτερα και, πιθανότατα, θα δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις για να ελαφρύνει το φορολογικό βάρος. Επιπλέον, είναι εξίσου απαραίτητη η παρέμβαση για τη σημαντική μείωση της σπατάλης που επιβαρύνει τις κρατικές δαπάνες και για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας στον δημόσιο τομέα. Η Ιταλία θα ωφεληθεί πολύ από αυτό και, πιθανότατα, η φοροδιαφυγή και η φορολογική επιβάρυνση θα ήταν χαμηλότερες. Με άλλα λόγια, με λιγότερη φοροδιαφυγή και πιο αποτελεσματική δημόσια διοίκηση θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ξαναξεκινήσει αυτή η χώρα».
Ωστόσο, η CGIA επιθυμεί να επισημάνει ότι θα ήταν λάθος να γενικεύουμε και να μην αναγνωρίζουμε τα επίπεδα αριστείας που χαρακτηρίζουν πολλούς τομείς της ΠΑ μας, όπως, για παράδειγμα, η υγεία, η εκπαίδευση, η έρευνα και η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται από οι δυνάμεις της τάξης.
Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το φορολογικό σύστημα
«Για πολλές εταιρείες – δηλώνει ο γραμματέας Renato Mason – το επόμενο φθινόπωρο θα είναι ένα πολύ λεπτό stress test. Πιθανώς, πολλοί θα αγωνιστούν για να ξεπεράσουν αυτή τη δύσκολη φάση που συνδέεται με τις επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης. κάποια σημάδια, στην πραγματικότητα, δεν προμηνύουν καλό. Η κυβέρνηση, ωστόσο, πρέπει οπωσδήποτε να βάλει στα χέρια της το φορολογικό μας σύστημα το συντομότερο δυνατό, μειώνοντας την εισφορά της και τον αριθμό των υποχρεώσεων που εξακολουθούν να είναι πάρα πολλές και συχνά δύσκολες στην εκτέλεση. Με χαμηλότερους φόρους και πιο ήπια δημοσιονομική γραφειοκρατία, μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας. Χωρίς να ξεχνάμε ότι η χώρα μας βασίζεται σε έναν συνδετικό ιστό που αποτελείται από πολλές ΜΜΕ που παλεύουν να πάρουν απάντηση στα αμέτρητα προβλήματα που εξαρτούν τη δουλειά τους».
Ακολουθεί η ανασκόπηση των κύριων αναποτελεσματικών/απόβλητων που υπάρχουν στην ΠΑ μας
Το Γραφείο Ερευνών CGIA έχει συλλέξει και ευθυγραμμίσει τα αποτελέσματα μιας σειράς αναλύσεων σχετικά με τις αναποτελεσματικότητες και τα απόβλητα που χαρακτηρίζουν την ΠΑ μας. Συνοπτικά είναι:
το ετήσιο κόστος που επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις για τη διαχείριση των σχέσεων με την ΠΑ (γραφειοκρατία) ισούται με 57 δισεκατομμύρια ευρώ (Πηγή: The European House Ambrosetti) ·
- οι εμπορικές υποχρεώσεις της PA στους προμηθευτές της ανέρχονται σε 53 δισεκατομμύρια ευρώ (Πηγή: Bank of Italy) ·
- το έλλειμμα υλικοτεχνικής υποδομής τιμωρεί το οικονομικό μας σύστημα για ποσό 40 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως (Πηγή: Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών) ·
- Εάν η ιταλική αστική δικαιοσύνη είχε το ίδιο χρονικό διάστημα με τη γερμανική, το κέρδος από την άποψη του ΑΕΠ θα ήταν 40 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως (Πηγή: CER-Eures) ·
- Υπάρχουν 24 δισεκατομμύρια ευρώ πλεονάζουσες δημόσιες δαπάνες που δεν μας επιτρέπουν να μειώσουμε τη φορολογική μας επιβάρυνση στον μέσο όρο της ΕΕ (Πηγή: Έγγραφο συζήτησης 23 Ευρωπαϊκή Επιτροπή).
- η σπατάλη και η διαφθορά που υπάρχει στην υγειονομική περίθαλψη κοστίζουν στην κοινότητα 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο (Πηγή: ISPE).
- τα απόβλητα και οι ανεπάρκειες στον τοπικό δημόσιο τομέα μεταφορών ανέρχονται σε 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως (Πηγή: The European House Ambrosetti-Ferrovie dello Stato).
Όπως έχουμε ήδη τονίσει παραπάνω, οι οικονομικές επιπτώσεις αυτών των δυσλειτουργιών, που προέρχονται από διαφορετικές πηγές, δεν μπορούν να αθροιστούν μαζί, επίσης επειδή σε πολλές περιπτώσεις οι περιοχές επιρροής αυτών των αναλύσεων αλληλοκαλύπτονται. Ωστόσο, αυτές οι προειδοποιήσεις δεν επηρεάζουν την ορθότητα του αποτελέσματος της σύγκρισης που εκφράστηκε παραπάνω.
