(από τον Andrea Pinto) Το Movimento delle Stelle μπορεί να έφτασε σε σταυροδρόμι. Το βίντεο του Beppe Grillo που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο στο τέλος του έτους ήταν εμβληματικό: "σκάει μια τεράστια τρύπα" Μια συμβολική χειρονομία, μια τρύπα για να εδραιωθεί, ή μια τρύπα για να θάψει επιτέλους το γρίλισμο;
https://www.facebook.com/martignonereal/videos/619203642176091/?v=619203642176091&external_log_id=5c9adcef91312c94c7073db4b91ba8e6&q=buca%20Beppe%20grillo
Είναι βέβαιο ότι ο Beppe Grillo έχει κερδίσει την πρόκλησή του, έχει φέρει τους απλούς πολίτες σε όλα τα διοικητικά γραφεία της χώρας, ακόμη και στο Κοινοβούλιο. Ποτέ δεν θα φανταζόταν, ωστόσο, ότι οι γκριλίνι θα είχαν διαμορφωθεί τόσο γρήγορα στις ανέσεις του Κάστα.
Αλλά τώρα φτάσαμε στο «redde rationem». Αντιμέτωποι με έναν Beppe Grillo και τον Davide Casaleggio πιο κοντά στην κολακεία του Δημοκρατικού Κόμματος, υπάρχει μια σταθερή περιφέρεια βουλευτών που δεν έχουν πέσει ποτέ την πολιτική ανακύκλωση σε 360 μοίρες και δεν αντέχουν να εκπληρώσουν έναν από τους περιορισμούς του καταστατικού του Κινήματος, μέρος των αμοιβών τους (300 ευρώ το μήνα) στο Casaleggio Associati για την πλατφόρμα Rousseau.
Μετά την απέλαση του Gianluigi Paragone, επειδή δεν είχε ψηφίσει για τον νόμο περί προϋπολογισμού, η σειρά της ημέρας θα ήταν η απέλαση τουλάχιστον 30 βουλευτών που αθέτησαν το Casaleggio. Ένα είδος καθαρισμού για να κλείσετε τις τάξεις. Ο Di Maio θα ήθελε να καθαρίσει και να περιβάλλει τον εαυτό του μόνο με πιστούς για να ανακτήσει τη συμπαγή και τη συνοχή. Μια έκκληση για μια «νέα ταυτότητα», επειδή το Κίνημα - όπως τόνισε επανειλημμένα ο Γκρίλο - «έχει αλλάξει».
Ένα έργο μετασχηματισμού, γράφει το Corriere della Sera, το οποίο θα πρέπει να έχει πιο έντονα περιγράμματα τον Μάρτιο, όταν θα διεξαχθούν τα γενικά κράτη του M5S. Η ομάδα των πιστών υπουργών - από τον Vincenzo Spadafora έως τον Alfonso Bonafede - πλησίασε. Αλλά πολλοί ζητούν αλλαγή ρυθμού. Υπάρχουν επίσης διαφωνίες στην ομάδα 5S στην κυβέρνηση. Η επιλογή των διαμεσολαβητών δημιούργησε περαιτέρω δυσαρέσκεια. Σε ένα διπλό κλειδί. Από τη μία πλευρά, ένα καλό μέρος - γίνεται λόγος για μερικές δεκάδες εκλεγμένους αντιπροσώπους (ειδικά σε μονομελή εκλογικές περιφέρειες) - επέκρινε την έλλειψη αξιοκρατίας. Η βόρεια πτέρυγα - στην οποία αναφέρονται οι Stefano Buffagni, Luca Carabetta, Alvise Maniero - κατηγόρησε τον ηγέτη ότι έχει παραμελήσει το βορρά στο όνομα του πολύ χαρακτηρισμένου νότιου. Οι πιστοί του Roberto Fico και που έχουν εξέχοντα στοιχεία όπως ο υπουργός Federico d'Incà - αυτή τη στιγμή κατέχουν ένα θεσμικό προφίλ και ζουν μια φάση αναμονής και αναμονής, περιμένοντας την εξέλιξη των γεγονότων.
Πέρα από την εσωτερική δυσαρέσκεια, πολλοί πιστεύουν ότι σε περίπτωση μεγάλης ήττας στην Εμίλια-Ρομάνια και την Καλαβρία «θα έρθει το τέλος του Κινήματος». Και η απόφαση να μεταβιβαστεί η απόφαση στις συμμαχίες ή να παραιτηθεί από το Rousseau θεωρήθηκε επίσης ως «ένδειξη αδυναμίας» από τον ηγέτη.
Θα ζεσταίνουν τους κινητήρες για ένα νέο κυρίαρχο κόμμα, τον Gianluigi Paragone και τον Alessandro Di Battista (αναχωρώντας για το Ιράν στις 7 Ιανουαρίου), πάντα ανοιχτά σε αντίθεση με τις επιλογές του κινήματος Luigi Di Maio.