(από τον Andrea Pinto) Σαΐφ αλ Ισλάμ, ο γιος του Καντάφι, που αποβλήθηκε αρχικά από τον εκλογικό διαγωνισμό, στη συνέχεια έγινε εκ νέου δεκτός στη λίστα των υποψηφίων στις εκλογές που ήταν προγραμματισμένες για αύριο και αναβλήθηκε, σύμφωνα με τα λόγια της ειδικής απεσταλμένης του ΟΗΕ, Στέφανι Γουίλιαμς, για τα τέλη του ερχόμενου Ιανουαρίου.
Η Εκλογική Επιτροπή τον είχε αποκλείσει αλλά στη συνέχεια το δικαστικό σώμα, με τελική κρίση, τον επανέλαβε στον διαγωνισμό επειδή δεν υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο στη Λιβύη.
Βρίσκουμε τον σημερινό προσωρινό πρωθυπουργό αντίθετο με τον Σαΐφ Dbeibah και το γενικό Καλίφα Χάφταρ που φοβούνται την επιστροφή της δυναστείας που κατάφερε να κρατήσει τη Λιβύη ενωμένη, εξασφαλίζοντας σχεδόν μισό αιώνα εσωτερικής σταθερότητας. Μια οικογένεια, μεταξύ άλλων, πολύ αγαπητή στον κόσμο.
Πέρα όμως από τη δυσκίνητη παρουσία του Σαΐφ αλ Ισλάμ, οι προπαρασκευαστικές φάσεις για τις εκλογές είχαν ήδη δείξει ανεπανόρθωτα ελαττώματα, δεν υπήρχε ακόμη επίσημη λίστα υποψηφίων, πόσο μάλλον τα ψηφοδέλτια.
Η ουσία είναι προφανώς ο γιος του Καντάφι, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που εμποδίζουν τη δημοκρατική διαδικασία που επιθυμούν για τη χώρα ο ΟΗΕ και οι ευρωπαϊκές χώρες, με την Ιταλία να πρωτοστατεί. Υπάρχουν ακόμη ανυπέρβλητα εδαφικά ρήγματα μεταξύ Τριπολιτανίας και Κυρηναϊκής, για να μην αναφέρουμε τις αιώνιες αντιπαλότητες μέσα σε κάθε φυλετικό στρατόπεδο.
Για να επωφεληθούν από αυτή την αναταραχή είναι οι πολιτοφυλακές που εξακολουθούν να υπάρχουν στο πεδίο της Τουρκίας και της Ρωσίας που παρά τις εκκλήσεις για αποχώρηση από τη διεθνή κοινότητα είναι ακόμα εκεί, έτοιμες να υποστηρίξουν και όχι μόνο με όπλα τις διάφορες φατρίες που σήμερα διχάζουν τη Λιβύη.
Το σίγουρο είναι ότι στην Άγκυρα και τη Μόσχα η κατάσταση είναι πολύ βολική, έτσι μπορούν να συνεχίσουν τις συναλλαγές τους, αποκτώντας μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερη πίστη και επιρροή ανάμεσα στις διάφορες φυλές που είναι διάσπαρτες στο ποικίλο τοπίο της λιβυκής επικράτειας. πραγματική ραχοκοκαλιά της σταθερότητας της βασανισμένης χώρας.Βορειοαφρικανική.
Ο ΟΗΕ, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν κατάφωρα το διπλωματικό τους έργο εάν αποτύχουν να οδηγήσουν τον λιβυκό λαό σε ειρηνικές δημοκρατικές εκλογές. Αν αυτό δεν γίνει γρήγορα, ο μόνος τρόπος θα είναι να βάλουμε «οι μπότες στο έδαφος» κάτω από την ομπρέλα ενός «πεπεισμένου» ψηφίσματος του ΟΗΕ. Κατά τη διάρκεια του 2022, επομένως, ένα νέο μέτωπο θα μπορούσε να ανοίξει στη Λιβύη και λαμβάνοντας υπόψη τη Συνθήκη Quirinale δεν αποκλείεται ότι η Ιταλία και η Γαλλία, δεδομένων των κοινών τους συμφερόντων (έλεγχος μετανάστευσης και εξόρυξη υδρογονανθράκων με την Eni και την Total), θα μπορούσαν να είναι οι υποστηρικτές. στρατιωτικής αποστολής υπό την ηγεσία της ΕΕ ή διμερούς, όπως πραγματοποιείται στο Σαχέλ, με τη σιωπηρή έγκριση των Η.Π.Α.