(από τον John Blackeye) Ο τίτλος μπορεί να είναι απατηλός καθώς δεν υπάρχει πρόθεση να μιλήσουμε για τις κατηγορίες της αστυνομίας που σημειώθηκαν στο περιθώριο μιας ειρηνικής διαδήλωσης στην Piazza del Popolo στη Ρώμη, όσο για την ηθική επιβάρυνση και την προσωπική ενέργεια που έχω είδα σε ανθρώπους που γνώρισα αυτό το ζεστό απόγευμα του Οκτώβρη. Υπήρχαν ομάδες από ειρηνικούς ανθρώπους που προέρχονται από Ρέτζιο Εμίλια, Πάντοβα, Μάντοβα, Μπρέσια, Βερόνα, Τορίνο, Μιλάνο, Μπέργκαμο, Πέζαρο Ανκόνα, Φλωρεντία, Τεργέστη, Μπολτσάνο, Μόντενα, Τρεβίζο, Ροβερέτο και Αρέτσο.
Σε τέτοιες καταστάσεις είναι προτιμότερο να παίρνω το μετρό, οπότε κατέβηκα στη στάση "Φλαμίνιο" και πήρα την έξοδο προς Piazza del Popolo. Η παρουσία εκατοντάδων απλών ανθρώπων που περπατούσαν μαζί μου προς την ίδια κατεύθυνση μου υπέδειξε ότι ίσως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που αποτελούνταν από γυναικών, ηλικιωμένος e της ΜΑΜΑΣ με i παιδιά που στο τρένο του μετρό συνομιλούσε με το τηλέφωνο ή μιλούσε χαμογελώντας με τον σύντροφό του, είχε έναν κοινό σκοπό: διαδήλωση σήμερα ενάντια στο «Green Pass» στην Piazza del Popolo.
Έξω από το μετρό βλέπω το Φορτηγά της αστυνομίας τοποθετείται σχεδόν παντού, καθώς το μετρό συνεχίζει να αναπηδά εκατοντάδες πολύ κανονικοί άνθρωποι που πάνε να ενταχθούν σε μια πλατεία που έχει πλέον κόσμο. Το λέω πολύ φυσιολογικό γιατί δεν είναι οργανωμένοι άνθρωποι όπως όταν τα συνδικάτα βγαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν με χίλιες σημαίες στο ίδιο χρώμα. Αυτοί είναι άνθρωποι που εγκατέλειψαν αυτό που έπρεπε να κάνουν για να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για την πράσινη πάσα και τους περιορισμούς της.
Σπρώχνω τον εαυτό μου μέσα στο πλήθος για να καταλάβω πώς είναι ο αέρας και βλέπω σημάδια χειρόγραφα από απλούς ανθρώπους. Μου έκανε εντύπωση ένας από αυτούς που διάβασε: "είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί".
κινούμαι προς το "Αυτοσχεδιαστική σκηνή" και βλέπω δύο ομάδες συμμετεχόντων να ανεμίζουν τα πανό τους που απεικονίζουν το παρθένα Μαρία και Σαν Michele. Παρόντες είναι επίσης οι θρησκευτικά κινήματα και καταλαβαίνω ότι εκείνο το ετερογενές τετράγωνο δεν πήγε εκεί για να κάνει βία αλλά για να τη δει μια κυβέρνηση ότι, όπως μου λέει μια κυρία δίπλα μου, προσποιείται ότι δεν βλέπει τη μεγάλη ενόχληση σχεδόν εννέα εκατομμυρίων Ιταλών που αποφάσισαν να μην εμβολιαστούν.
Απομακρύνομαι από την πλατεία όπου άνθρωποι ντυμένοι καλά έχουν «οπλιστεί» με σφυρίχτρες για να ακουστεί ακόμα πιο δυνατή η διαμαρτυρία τους και κινούμαι προς τα σκαλιά της διπλανής εκκλησίας για να έχω ακόμα πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης.
Μια γρήγορη ματιά στο δικαίωμά μου να παρατηρήσω εκατό από νέοι φοιτητές πανεπιστημίου που αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλον, χαμογελώντας και εν πάση περιπτώσει ανάλαφρα μπαίνουν στην πλατεία για να ενταχθούν σε εκείνο το κύμα του κόσμου.
Κάθομαι δίπλα σε μια μεσήλικη γυναίκα που δεν έχει πολεμικές προθέσεις και μου λέει ότι δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι βρισκόταν σε μια σουρεαλιστική κατάσταση όπως αυτή που βιώνει: "με ένα κράτος που σε εκβιάζει λέγοντάς σου: ή εμβολιάζεσαι με πειραματικό ορό ή δεν δουλεύεις», έτσι η εκνευρισμένη γυναίκα σκάει, φέρνοντας το σφύριγμα της στο στόμα της και μετά ζητώντας μου συγγνώμη για τον θόρυβο που έγινε.
Στα δεξιά μου, πλησιάζει μια άλλη κυρία, πολύ διακεκριμένη, με γυαλιά και μια τσάντα κάτω από την αγκαλιά της. Φαίνεται ότι θα βγει για ψώνια στη via del Corso, αλλά είναι και αυτή εκεί. Και αυτή δεν έχει συνηθίσει σε διαδηλώσεις στους δρόμους αλλά αποφάσισε να συμμετάσχει σε όλους, για να δείξει ότι δεν υπάρχει εκβιασμός από ένα κράτος που ξαφνικά από εργοδότη μετατρέπεται σε «εχθρό».
Στους πρόποδες της σκάλας υπάρχει αντί για ένα πολύ ηλικιωμένη κυρία. Έφερε μαζί της τεράστιες φωτογραφικές εκτυπώσεις και τις τοποθέτησε στα σκαλιά δίπλα της. Απεικονίζουν έναν άνδρα της ηλικίας της, πιθανώς τον σύζυγό της, με μώλωπες σε όλο του το σώμα. Αν είναι οι παρενέργειες του εμβολίου δεν θα το μάθουμε ποτέ επίσης γιατί όταν το πλήθος άρχισε να δυσκοιλιάζεται στην πλατεία, η Κυρία μάζεψε τα πάντα και έφυγε.
ένα μαμά με δύο παιδιά που της μοιάζουν πολύ, ανεβαίνει τα σκαλιά και βγάζει μια selfie με τα παιδιά της για να απαθανατίσει μια μέρα που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδινε σε όλους ικανοποίηση, έστω και μόνο επειδή η συμμετοχή είναι τεράστια.
Σε εκείνο το σημείο περιεργάστηκα και έψαξα στο google ποια ήταν η χωρητικότητα της Piazza del Popolo. Αποδεικνύεται ότι το πλατεία μπορεί να χωρέσει 65 χιλιάδες άτομα. Οπότε σηκώνω το βλέμμα μου, ρίχνω μια ματιά στην πλατεία και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κόσμος έχει ξεχειλίσει στους γειτονικούς δρόμους και είναι επίσης οκλαδόν στους πλαϊνούς τοίχους περιορισμού καθώς και στην Piazzale Flaminio, πιστεύω ότι αν δεν υπάρχουν ογδόντα χιλιάδες συμμετέχοντες, είμαστε κοντά.
Από "Αυτοσχεδιαστική σκηνή" - αφού πρόκειται για ακάλυπτο βαν - μιλάνε με τη σειρά τους, αλλά σε αντίθεση με τη διαδήλωση στην Piazza San Giovanni στη Ρώμη, φαίνεται ότι οι ομιλητές είναι λίγο λιγότερο επαγγελματίες από τους συναδέλφους τους που ανέβηκαν εναλλάξ στη σκηνή στη μεγάλη διαδήλωση στις 25 Σεπτεμβρίου.
Το μήνυμα που ήθελαν να δώσουν τόσοι πολλοί καλοί άνθρωποι, τίμιοι εργαζόμενοι, μητέρες, παιδιά και οικογένειες ήταν ξεκάθαρο: κανένα πράσινο πάσο και κανένας περιορισμός στην προσωπική ελευθερία και κανένα όριο στο δικαίωμα στην εργασία.
Μια τελευταία γραμμή μου απευθύνεται από μια κυρία που έχει έρθει να διαδηλώσει με το σκυλάκι της. Με κοιτάζει και μου λέει ότι οι υπόλοιποι Ιταλοί έχουν ταλαιπωρηθεί Τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου. Δεν σου κρύβω ότι τριγύρω ακουγόταν ένα αυτοσχέδιο χειροκρότημα προς την κυρία που έφυγε ικανοποιημένη έχοντας καταλάβει την παρουσία της στην πλατεία αυτό το απόγευμα του Σαββάτου.
Οι εισβολείς ανάμεσα στους καλούς ανθρώπους
La η διαδήλωση θα ήταν καλή αν δεν ήταν για κάποιους ταραχοποιούς, λιγότεροι από εκατό, που ήταν εξοπλισμένοι με τύμπανα, σημαίες και πανό, ενθάρρυναν την πλατεία να ξεκινήσει μια πορεία. Κινήθηκαν προς την Piazzale Flaminio και πολλοί από εκείνους τους καλούς ανθρώπους, πράγματι ένα ρεύμα που δεν τελείωσε ποτέ, άρχισαν να τους ακολουθούν, πεπεισμένοι ότι περνώντας μπροστά στα κτίρια της εξουσίας θα έκανε το μήνυμα διαμαρτυρίας ακόμη πιο δυνατό. Κρίμα που ήταν παγίδα, η συνηθισμένη παγίδα. Μάλιστα στην Piazza San Giovanni, από τη σκηνή, με σοβαρότητα, είπαν αμέσως ότι η διαδήλωση δεν είχε προγραμματίσει καμία πορεία, οπότε το φιτίλι έσβησε πριν πυροδοτήσει τη βόμβα.
Χθες, εν μέρει από την οργή που έτρεφαν μέσα τους όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι λόγω της αδυναμίας να πάνε ελεύθερα στη δουλειά από τις 15 Οκτωβρίου, συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι. Η ειρηνική διαδήλωση παρέμεινε στην πλατεία και φαίνεται, όπως αναφέρουν σήμερα κάποια site του FB, εκτοπίστηκε από την αστυνομία με ανορθόδοξα μέσα. Οι υπόλοιποι, αποτελούμενοι από μερικές χιλιάδες από αυτές τις ογδόντα χιλιάδες που έφτασαν στη συνάντηση, ακολούθησαν αφελώς την πομπή που στη συνέχεια συγκρούστηκε με τους φτωχούς αστυνομικούς που σίγουρα θα ήθελαν να περάσουν μια ήσυχη Κυριακή με τις οικογένειές τους αντί να φορούν κράνη και στολές ταραχών.
Ωστόσο, εγείρεται μια δικαιολογημένη αμφιβολία, αν υποτεθεί ότι η βία είναι πάντα αξιοθρήνητη και ότι οι υπεύθυνοι πρέπει να διωχθούν. Αν στην Piazza San Giovanni υπήρχε ο ίδιος αριθμός διαδηλωτών και οι εκπομπές ειδήσεων μιλούσαν αντί για διακόσιους περίπου παρευρισκόμενους συγκεντρωμένους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αν δεν υπήρχαν εκείνες οι ακραίες πράξεις βίας, οι ειδήσεις θα μιλούσαν γι' αυτό ή ακόμα και αυτές ογδόντα χιλιάδες θα είχαν μεταμορφωθεί ως εκ θαύματος σε "μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές;"
Η βία ποτέ, ποτέ, και κανένας από τους ογδόντα χιλιάδες παρόντες δεν βγήκε στους δρόμους για να τα σπάσει όλα. Πόσο μάλλον, έχω δει ηλικιωμένους, παιδιά, μητέρες και πατέρες μαζί με νέους φοιτητές που βγήκαν στους δρόμους με ειλικρίνεια και θυμό αλλά ανίκανοι να ασκήσουν βία.
Μια μικρή ομάδα ταραχοποιών κατέστρεψε τη μέρα όλων... αλλά ξαναθέτω το ερώτημα: αν δεν ήταν αυτοί, οι ειδήσεις θα μιλούσαν για τη μεγάλη δυσφορία που βιώνουν εννέα εκατομμύρια Ιταλοί που δεν σκοπεύουν να ενδώσουν στον εκβιασμό ενός κράτους;
Ο εισαγγελέας άνοιξε δικογραφία για τρομοκρατία
Ένας δικαστής κατά της τρομοκρατίας θα ερευνήσει επίσης τις συγκρούσεις που σημειώθηκαν χθες το απόγευμα στη διαδήλωση No-Vax and no Green pass στο κέντρο της Ρώμης: πολιορκία στα ανάκτορα της εξουσίας, με ελιγμούς από ακροδεξιές ομάδες έτοιμες να αυξήσουν την ένταση και διοχετεύουν βία στην πλατεία σε λιγότερο από μία εβδομάδα από την έναρξη ισχύος της υποχρέωσης του Green pass στους χώρους εργασίας.
Είναι οι αριθμοί των δελτίων πολέμου που το κάνουν ακόμα πιο εμφανές τι συνέβη στο περιθώριο της εκδήλωσης no green pass που πραγματοποιήθηκε στην Piazza del Popolo. Σύμφωνα με το δελτίο που γνωρίζει το Αρχηγείο της Αστυνομίας της Ρώμης, 38 μέλη της αστυνομίας τραυματίστηκαν στις χθεσινές συγκρούσεις στη Ρώμη. Σε αυτά περιλαμβάνονται ένας αστυνομικός που υπέστη κάταγμα στα πλευρά και ένας αστυνομικός ιατροδικαστής που υπέστη κάταγμα στο ζυγωματικό. Αυτό που συνέβη στο νοσοκομείο Umerto I ήταν επίσης πολύ σοβαρό, όπου μια ομάδα διαδηλωτών εισέβαλε στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης για να απεγκλωβίσει έναν νοσηλευόμενο άνδρα υπό κράτηση: τέσσερις τραυματίστηκαν μεταξύ εργαζομένων στον τομέα της υγείας και αστυνομικών.
Όσον αφορά τις υπηρεσίες ελέγχου, έχουν εντοπιστεί 600 διαδηλωτές από διάφορες περιοχές της Ιταλίας.
Οι συλληφθέντες
Έξι άτομα συνελήφθησαν με άρωμα: τα εγκλήματα για τα οποία καταγγέλλονται είναι πολυάριθμα, μεταξύ των οποίων, σοβαρές ζημιές, καταστροφές και λεηλασίες, βία και αντίσταση σε δημόσιο λειτουργό. Περαιτέρω έρευνες και ενέργειες εξακρίβωσης βρίσκονται σε εξέλιξη για τα βίντεο που καταγράφηκαν από το προσωπικό της Επιστημονικής Αστυνομίας, προκειμένου να εκτιμηθούν άλλες εγκληματικές ενέργειες σχετικές με τα γεγονότα που έχουν συμβεί.
Αυτή τη στιγμή έχουν συλληφθεί 12 άτομα, μεταξύ των οποίων οι ιστορικοί ηγέτες της Forza Nuova Giuliano Castellino και Roberto Fiore, καθώς και η διοργανώτρια της εκδήλωσης Pamela Testa, 39 ετών, και ο Luigi Aronica, 65, "er pantera di Monteverde" πρώην ο Ναρ και καταδικάστηκε ήδη σε 18 χρόνια το 1985 ακριβώς λόγω της μαχητικότητας του στους Επαναστατικούς Ένοπλες Πυρήνες. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν επίσης ο εστιάτορας Biagio Passaro, ηγέτης του κινήματος «IoApro», παρών κατά την επίθεση στα κεντρικά γραφεία της CGIL στη Ρώμη.
