Το πολύ λεπτό αφγανικό ζήτημα ανέδειξε για άλλη μια φορά πόσο σημαντικό είναι για την Ευρώπη να επιτύχει πραγματική και εμφανή στρατηγική αυτονομία σε όλους τους τομείς, προκειμένου να είναι σε θέση να παρέμβει και να λάβει θέσεις, καθιστώντας έτσι ».μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος"Σε τέλεια αυτονομία χωρίς να περιμένω ή να εξαρτώμαι από τις επιλογές"αποφασιστική " των μεγάλων υπερδυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα.
Οι λόγοι που απαιτούν αυτόν τον σημαντικό και απαραίτητο στόχο αποσαφηνίζονται σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο vision-gt.eu που γράφτηκε από Γενικός Γραμματέας του Pasquale Preziosa, σήμερα Πρόεδρος του Μόνιμου Παρατηρητηρίου για την Ασφάλεια του Eurispes.
Ο άμεσος προβληματισμός για την κρίση που συνέβη στο Αφγανιστάν είναι σημαντικός, διότι θα είναι πολύ καθοριστικός για τις εξελίξεις της διεθνούς τάξης.
Οι κρίσεις απαιτούν άμεσες αποφάσεις και οι εναλλακτικές λύσεις μεταξύ καταστροφής και σωτηρίας θα εξαρτηθούν από αυτές τις αποφάσεις.
Οι κρίσεις αναδεικνύουν αμέσως τα προβλήματα της πολιτικής τάξης, σχεδόν πάντα κρυμμένα σε κανονικούς καιρούς, αναδεικνύουν τόσο τον υπολειπόμενο βαθμό αποτελεσματικότητας των ιδρυμάτων όσο και την ανεπάρκεια των γλωσσών που χρησιμοποιούνται για τη διαχείρισή τους.
Η αφγανική κρίση έχει τις ρίζες της το 2003, το έτος κατά το οποίο οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στη ριζοσπαστική σουνιτική τρομοκρατία της 11ης Σεπτεμβρίου έχει ξεθωριάσει για να κυνηγήσει ιρακινά φαντάσματα.
Η στρατηγική ασυνέπεια των ΗΠΑ στα 20 χρόνια που πέρασαν στο Αφγανιστάν έκανε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να χάσουν τον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που κηρύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την αξιοπιστία να γνωρίζουν πώς να τηρούν τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στα μάτια των κόσμος.
Ωστόσο, η διεθνής αξιοπιστία των ΗΠΑ είχε ήδη υπονομευθεί προηγουμένως τόσο από την εγκατάλειψη των Κούρδων στα χέρια των Τούρκων στη Συρία όσο και από τη δήλωση αποχώρησης του Προέδρου Τραμπ από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο προκάτοχός του.
Για τα πρόσφατα γεγονότα στο Αφγανιστάν, ο Πρόεδρος Μπάιντεν, στην τελευταία του ομιλία για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων (από το Αφγανιστάν), δυστυχώς δεν ανέφερε τους Ευρωπαίους συμμάχους, δίνοντας έτσι ένα άβολο σήμα διατλαντικής αλληλεγγύης, αντίθετα επιβεβαίωσε την απώλεια ενδιαφέροντος στην καταπολέμηση της ανταρσίας, ενώ παραμένει κατά κάποιο τρόπο ενδιαφέρον για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, χωρίς να διευκρινίζει πώς. Σε πολλές χώρες, δυστυχώς, είναι δύσκολο να διαχωριστεί η εξέγερση από την τρομοκρατία και σε κάθε περίπτωση η στρατηγική στο Αφγανιστάν υπαγορεύτηκε από τις ΗΠΑ στα 20 χρόνια παραμονής τους.
Στην πραγματικότητα, οι συμφωνίες της Ντόχα ξεκίνησαν μόνο μετά την απελευθέρωση από τους Αφγανούς κατόπιν αιτήματος των ΗΠΑ 5000 αιχμαλώτων Ταλιμπάν, πολλοί από αυτούς κατηγορούμενοι για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος τόνισε επίσης ότι δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή των αφγανικών FA που αριθμούσαν 300.000, δυστυχώς το FA είναι ένα εργαλείο στα χέρια μιας κυβέρνησης που πρέπει να παρέχει ηθικούς και ηθικούς στόχους και υποστήριξη για τη διατήρηση της συνοχής των στρατευμάτων.
Οι αφγανικές κυβερνήσεις δεν έλαμψαν ποτέ για διαφάνεια αλλά μόνο για διαφθορά και στην πραγματικότητα έφυγαν στην εξορία με τα πρώτα σημάδια της πιθανής άφιξης των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, αφήνοντας τη FA χωρίς οδηγίες.
Οι άμεσες συνέπειες αυτών των νέων αποφάσεων των ΗΠΑ θα είναι διπλές: στο εξωτερικό μέτωπο, οι άλλες χώρες, ιδιαίτερα οι ευρωπαϊκές αλλά και οι ασιατικές, θα πρέπει να επαναβαθμονομήσουν τις στρατηγικές τους τόσο για την άμυνα όσο και για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, ενώ στο εσωτερικό μέτωπο και οι δύο εσωτερική για το τέλος των ατέλειωτων πολέμων που συνοδεύεται, ωστόσο, από μια νέα εκστρατεία απονομιμοποίησης των μεθόδων αποχώρησης που εφαρμόζει ο Πρόεδρος.
Με αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να ενισχύσουν τον ρόλο τους στον διεθνή ανταγωνισμό ενάντια στην Κίνα και τη Ρωσία.
Το νέο όνομα του Αφγανιστάν στο "Ισλαμικό Εμιράτο στο Αφγανιστάν" δεν εξέπληξε τους αναλυτές, όπως αναφέρεται ήδη στις συμφωνίες της Ντόχα, αν και με τον προσδιορισμό της επίσημης μη αναγνώρισης από τις ΗΠΑ.
Αυτό το άνοιγμα ανοίγει το δρόμο στους ριζοσπαστικούς ισλαμιστές που διαμένουν σε άλλες χώρες σήμερα θέατρα αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων (Failed States) Horn of Africa, Sahel, οι οποίοι θα ενισχύσουν την εμπιστοσύνη τους στον στόχο της εγκαθίδρυσης του ισλαμικού εμιράτου και σε αυτές τις χώρες.
Η τρέχουσα κρίση στο Αφγανιστάν θα μπορούσε να έχει σχεδόν άμεσο αποτέλεσμα ντόμινο στις κρίσεις του Ιράκ, της Συρίας, της Παλαιστίνης, της Υεμένης και της Αφρικής. Η Βόρεια Αφρική είναι η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης για τη μυστικότητα της μετανάστευσης και της παράνομης διακίνησης.
Το Αφγανιστάν έπαιζε ανέκαθεν πρωταγωνιστικό διεθνή ρόλο στην παράνομη διακίνηση ναρκωτικών.
Με την έλευση του Ισλαμικού Εμιράτου, αυτός ο ρόλος θα τονιστεί για να ευνοήσει την πλήρωση, με 10% (το δέκατο), του κρατικού ταμείου που αποστραγγίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Τις συνέπειες της αύξησης της διακίνησης ναρκωτικών θα αντιμετωπίσει κυρίως η Ευρώπη.
Η πτήση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και άλλων χωρών από την Καμπούλ θα ανοίξει το δρόμο για το ριζοσπαστικό Ισλάμ σε παγκόσμια κλίμακα και θα δώσει τέλος στο κοινωνικό πείραμα που διεξήγαγε η κυβέρνηση Μπους πρώτα στο Ιράκ με την κατάρρευση του ιρακινού κράτους και τώρα στο Αφγανιστάν με την κατάρρευση του πειράματος που κράτησε 18 χρόνια.
Οι αποτυχίες που επιτεύχθηκαν στη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Υεμένη είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποδεικνύεται στα σχέδια από τους αρχιτέκτονες της νέας παγκόσμιας τάξης.
Οι εξωπεριφερειακές επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι τώρα κυρίως στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έχουν προκαλέσει την πτώση των Πολιτειών και την έναρξη εμφυλίων πολέμων.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, επομένως, η προϋπάρχουσα παγκόσμια τάξη τροφοδοτήθηκε από μια συνεχή αταξία που έκανε τις ΗΠΑ να χάσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο ή τον ρόλο του «απαραίτητου έθνους», όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Κλίντον.
Το σημερινό επίπεδο κρίσης είναι πολύ υψηλό, επειδή διεθνείς κρίσεις έχουν προστεθεί στις εσωτερικές κρίσεις μεμονωμένων χωρών χρηματοοικονομικής, οικονομικής και πανδημικής φύσης.
Το επίπεδο της συνολικής κρίσης είναι τόσο υψηλό που οι ΗΠΑ σήμερα έχουν να επιλέξουν μεταξύ της υποστήριξης της διεθνούς αξιοπιστίας τους και των απαιτήσεων της μάζας του πληθυσμού για τον τερματισμό ενός πολέμου που φαινόταν ατελείωτος.
Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε και οι συνέπειες θα γίνουν αντιληπτές σύντομα.
Στο εξής, η Ευρώπη θα πρέπει να σκέφτεται περισσότερο να λειτουργεί μόνη της, θα πρέπει να φτάσει στη στρατηγική της αυτονομία για να διαχειριστεί τις περαιτέρω κρίσεις που θα εμφανιστούν σύντομα στον ορίζοντα.