(του Andrea Pinto) Η Μόσχα ανακοίνωσε ότι χρησιμοποίησε το i Κινζάλ, υπερηχητικός βαλλιστικός πύραυλος με πυρηνική ή συμβατική ικανότητα που εκτοξεύεται από τροποποιημένο Mig-31. Είναι ένα από τα έξι όπλα «επόμενης γενιάς» που ανέφερε ο Πούτιν στην ομιλία του την 1η Μαρτίου 2018. Μια απόδειξη στον κόσμο ότι η ρωσική υπερηχητική τεχνολογία είναι ώριμη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αλλαγές μάχης. Ένα τακτικό χαστούκι στις δυτικές υπερδυνάμεις που μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχουν αναπτύξει παρόμοιες δυνατότητες αλλά δεν διαθέτουν καν την κατάλληλη πυραυλική άμυνα για να αποτρέψουν μια πιθανή απειλή. Un χάσμα χωρητικό δύσκολο να συμπληρωθεί βραχυπρόθεσμα.
Το Kinzhal έχει αναφερθεί εμβέλεια 1.500-2.000 km με πυρηνικό ή συμβατικό ωφέλιμο φορτίο 480 kg. Έχει μήκος 8 μέτρα, διάμετρο ενός και βάρος εκτόξευσης περίπου 4.300 κιλά. Παρόμοιο σε μέγεθος με τον βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς 9M723 Iskander, έχει ωστόσο διακριτικά χαρακτηριστικά, όπως ένα επανασχεδιασμένο τμήμα ουράς και μειωμένα πηδάλια.
Μετά την εκτόξευση, το Kinzhal επιταχύνει γρήγορα στα 4 Mach και μπορεί να φτάσει ταχύτητες έως και 10 Mach (12.350 km/h). Αυτή η ταχύτητα, σε συνδυασμό με την ακανόνιστη διαδρομή πτήσης του πυραύλου και την υψηλή ικανότητα ελιγμών, μπορεί να περιπλέξει την αναχαίτισή του.
ΤΑ ΑΛΛΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ. Πριν από περίπου δύο χρόνια ο Πούτιν είπε στο έθνος: «είμαστε ανίκητοι». Η αναφορά οφειλόταν στην επιτυχία των στρατιωτικών δοκιμών σε νέα όπλα που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια με υπερηχητική τεχνολογία. Ας μιλήσουμε, όπως το Στρατηγός Pasquale Preziosa su ants.net, διηπειρωτικών πυραύλων με υπερηχητικές δυνατότητες Avangard (HGV- Hypersonic Glide Vehicle) και συστήματα μάχης που βασίζονται στο λέιζερ «Peresvet» για αεράμυνα και πυραυλική άμυνα. Τα εξαιρετικά βαριά βαλλιστικά ICBM θα τεθούν σε λειτουργία φέτος, Sarmat, ικανό να αποφύγει τις άμυνες ABM των ΗΠΑ και ικανό να φέρει έως και 24 κεφαλές HGV. Ο αριθμός των πολεμικών αεροσκαφών εξοπλισμένων με υπερηχητικούς πυραύλους Κινζάλ (δύο χιλιάδες χιλιόμετρα εμβέλειας, με ταχύτητες έως 10 Mach) θα αυξηθεί, όπως και η ανάπτυξη πυραύλων κρουζ Calibr (υποηχητικό-υπερηχητικό) σε πολεμικά πλοία. Ο υπερηχητικός πύραυλος Ζιρκονίτης (χίλια χιλιόμετρα, 8-9 Mach) αντιπλοϊκό (αόρατο στα ραντάρ) θα τεθεί σε υπηρεσία σύντομα.
Η Ρωσία έχει αναπτύξει ένα πιο σύγχρονο σύστημα μεγάλων τορπιλών μάχης για υποβρύχια, το Ποσειδώνας ("τορπίλη αποκάλυψης τσουνάμι”) Ικανό να χτυπήσει παράκτιους στόχους με θερμοπυρηνικά όπλα (2 Megaton) και το ονομαζόμενο σύστημα Burevestnik (Petrel), πυρηνικός πύραυλος κρουζ.
Άμυνα ενάντια στην απειλή των υπερηχητικών πυραύλων
La Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας (Mda) το 2019, γράφει Στο εσωτερικό, έδειξε με ένα βίντεο επίδειξης τον τρόπο ανίχνευσης, παρακολούθησης και αναχαίτισης υπερηχητικών οχημάτων επανεισόδου ή Hgv (Υπερηχητικό όχημα ολίσθησης). Το βίντεο δείχνει ποια είναι η λύση ΗΠΑ για την προστασία ενός στόχου από την απειλή ενός υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου με κεφαλή μέσω μιας «λύσης πολλαπλών στρωμάτων».
Το έγγραφο MDA, με τίτλο "Mda Concept για την περιφερειακή υπερηχητική πυραυλική άμυνα: Τεχνολογία για να νικήσουμε την απειλή», Περιγράφει τα σχέδια του Πεντάγωνο για την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών, των δυνάμεων και των συμμάχων τους από περιφερειακές υπερηχητικές απειλές, χρησιμοποιώντας μια πολυεπίπεδη λύση για την άμυνα έναντι της επόμενης γενιάς υπερηχητικών οχημάτων ολίσθησης. Δεν είναι ένα πολυστρωματικό σύστημα όπως αυτό που υπερασπίζεται τις Ηνωμένες Πολιτείες από βαλλιστικούς πυραύλους και χρησιμοποιεί το GMD, το Thaad, τους Patriots και το Aegis, αλλά βασίζεται σε μια ιδέα διδιάστατη (επιφάνεια και διάστημα) χρησιμοποιώντας τα πυραυλικά συστήματα που επιβιβάστηκαν σε αντιτορπιλικά κατηγορίας Arleigh Burke. Ως εκ τούτου, περιστρέφεται, όσον αφορά τα οχήματα αναχαίτισης, πάνω στο σύστημα Aegis επί του σκάφους και σε δύο τύπους αερομεταφορέων: τον πύραυλο Sm-6 Πρότυπο και το Gpi (Glide Phase Interceptor), ένα όπλο που βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη με στόχο να χτυπήσει κεφαλές HGV κατά τη φάση ολίσθησης της τροχιάς τους. Το Standard 6, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιείται για να χτυπήσει στόχους στην τελική τους φάση.
Το Aegis Combat System ξεκίνησε, επομένως, ναι θα ενσωματωθεί τόσο με συστήματα αισθητήρων χώρου όσο και εδάφους με τη σειρά του συνδέεται με διάφορα ενσωματωμένα δίκτυα ελέγχου πυρκαγιάς και αισθητήρες για να έχουν τη δυνατότητα να επεκτείνουν τον βραχίονα του Arleigh Burke πέρα από την εμβέλεια των ραντάρ επί του σκάφους. Κάτι που έχει ήδη δει να εφαρμόζεται πρόσφατα απόΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, αν και με άλλο στόχο από ένα πυραυλοφόρο.
Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου που είναι επίσημα γνωστό ως Μη επανδρωμένο ενσωματωμένο πρόβλημα μάχης 21 (UxS IBP 21) κράτησε από την Καλιφόρνια τον Απρίλιο του 2021, μια ολόκληρη σειρά περιουσιακών στοιχείων επανδρωμένος e μη επανδρωμένος (συμπεριλαμβανομένων των μπαλονιών) έχει δημιουργηθεί για να επιτρέπει σε έναν πύραυλο Sm-6 που εκτοξεύτηκε από το αντιτορπιλικό Uss John Finn να χτυπήσει τον επιφανειακό του στόχο πολύ πέρα από το "πεδίο όρασης" του που αποτελείται από τους αισθητήρες της ναυτικής μονάδας. Μια «τυφλή» εκτόξευση που καθοδηγείται από διαστημικά μέσα και ενσωματωμένα αεροπλάνα που απέδειξε τη δυνατότητα εμπλοκής ενός στόχου πολύ πέρα από το βεληνεκές ραντάρ μιας ναυτικής μονάδας.
Γεγονός που βρίσκει ιδιαίτερη εφαρμογή ακριβώς όσον αφορά τις κεφαλές Hgv. Αυτά τα οχήματα, μάλιστα, εκτός από το να ταξιδεύουν με πολύ υψηλές ταχύτητες (μεγαλύτερες από 5 Mach), μπορούν να κάνουν ελιγμούς για να αποφύγουν τις φυσαλίδες ραντάρ των ναυτικών μονάδων (ή των χερσαίων συστημάτων). Μια ιδιαιτερότητα που, αν συνδυαστεί με το χαμηλότερο προφίλ πτήσης από αυτό ενός κανονικού βαλλιστικού πυραύλου, καθιστά δύσκολη την ανακάλυψη, την παρακολούθηση και άρα την πιθανότητα αναχαίτισης. ο χαμηλό προφίλ πτήσης, στην πραγματικότητα, μειώνει πολύ τους χρόνους ανακάλυψης: τα ραντάρ πρέπει απαραίτητα να ακολουθούν την καμπυλότητα της Γης και ένας πύραυλος που πετάει «χαμηλά» και πολύ γρήγορα εισέρχεται στον κώνο των ραδιοκυμάτων πολύ αργότερα από έναν άλλο σε βαλλιστική τροχιά.
Το βίντεο περιγράφει ένα σενάριο στο οποίο εκτοξεύονται τέσσερα διανύσματα υπερηχητικό στη διεύθυνση ενός αεροπλανοφόρου, και φαίνεται ευρέως πώς το σύστημα "πολυεπίπεδων" αναγνωρίζει τις εκτοξεύσεις, τις παρακολουθεί και παρεμβαίνει για να δώσει εντολή στην αναχαίτιση.
Στην πραγματικότητα μπορεί να φανεί ότι δύο δορυφόροι του αστερισμού Υπερηχητικός και βαλλιστικός αισθητήρας χώρου παρακολούθησης (Hbtss) ανιχνεύουν τις εκτοξεύσεις και ακολουθούν τα HGV ενώ είναι ακόμη συνδεδεμένα με τους ενισχυτές τους και πετούν κατά μήκος μιας βαλλιστικής τροχιάς τυπικής της αρχικής φάσης. Αυτοί οι διαστημικοί αισθητήρες συνεχίζουν να παρακολουθούν τα οχήματα αφού διαχωριστούν από τους ενισχυτές, παρέχοντας μια παρακολούθηση για συστήματα ελέγχου πυρκαγιάς που θα ενεργοποιηθούν σε μεταγενέστερα στάδια για την πραγματική αναχαίτιση.
Το 2019, όπως αναφέρεται Η εμπόλεμη ζώνη, η Mda έχει ξεκινήσει διαγωνισμό για την κατασκευή αυτών των δορυφόρων πυραυλικής άμυνας αναθέτοντας αρχικές συμβάσεις ανάπτυξης σε τέσσερις εταιρείες: Northrop Grumman, Raytheon, Leidos και L3Harris. Τον Ιανουάριο του 2021, επέλεξε τους Northrop Grumman και L3Harris για να περάσει στο επόμενο στάδιο. Ο στόχος είναι να αναπτυχθεί ο πρώτος δορυφόρος HBTSS 2023. Δεν είναι σαφές πόσοι συνολικά δορυφόροι θα πρέπει να σχηματίσουν τον αστερισμό Hbtss, ο οποίος είναι μόνο ένας από τους πολλούς στην αλυσίδα έγκαιρη προειδοποίηση ότι η αντιπυραυλική άμυνα θα τεθεί σε λειτουργία στο εγγύς μέλλον. Η Mda λέει ότι οι πληροφορίες παρακολούθησης και στόχευσης από αισθητήρες HBTSS θα παρέχουν πληροφορίες στο Βαλλιστική άμυνα πυραύλων εναέρια επίμονη αρχιτεκτονική υπερύθρων (Boa), μια αρχιτεκτονική από διάφορους ενσωματωμένους αισθητήρες. Αυτά τα δεδομένα, τα οποία ενημερώνονται συνεχώς σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την παρακολούθηση των κεφαλών Hgv. Στη συνέχεια, οι πληροφορίες παρακολούθησης μεταδίδονται στους καταστροφείς μέσω του συστήματος Boa, καθώς και μέσω του ξεχωριστού δικτύου Διοίκηση και έλεγχος, διαχείριση μάχης και επικοινωνίες (C2Bmc), χρησιμοποιώντας δορυφορικές επικοινωνίες.
Με όλες αυτές τις πληροφορίες, ένας ή περισσότεροι Arleigh Burke μπορούν στη συνέχεια να ξεκινήσουν τη λεγόμενη υποκλοπή "Συμμετοχή στο Remote"(EoR), που χρησιμοποιούν μόνο δεδομένα τοποθεσίας και στόχευση εξωτερικά, παρά τα δικά του ραντάρ για να κατευθύνει τον αναχαιτιστή προς τον στόχο, όπως είχαμε ήδη την ευκαιρία να αναφέρουμε. Μπορούν επίσης να διεξάγουν τις λεγόμενες υποκλοπές "Εκκίνηση στο Remote”, Όπου εκτοξεύονται αντι-υπερηχητικά αναχαιτιστές με βάση πληροφορίες από στόχευση προέρχονται από εξωτερικούς αισθητήρες, αλλά τα ραντάρ του πλοίου παρέχουν ενημερώσεις για τα μεταγενέστερα στάδια της εμπλοκής.
Αναμένεται επίσης ότι το HBTSS θα είναι σε θέση να στοχεύει ραντάρ απευθείας σε πλοία που είναι εξοπλισμένα με το σύστημα Aegis για να τους επιτρέψει να δείχνουν προς την κατεύθυνση μιας εισερχόμενης απειλής που βρίσκεται εκτός του εύρους σάρωσης τους. Αυτό θα τους βοηθήσει να μπορούν να δουν έναν στόχο αμέσως όταν βρίσκεται εντός εμβέλειας.
Αυτό που είδαμε, το οποίο όλα φαίνονται πολύ λειτουργικά, ακόμη και αν η ικανότητα ενός Sm-6 να αναχαιτίζει ένα υπερηχητικό όχημα στην τερματική φάση, έχει μια αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα: βασίζεται πολύ σε εξαρτήματα, ιδίως στο πυκνό δίκτυο διαστημικών αισθητήρων ικανών να εντοπίζουν και να παρακολουθούν αξιόπιστα φορείς Hgv, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη τεθεί σε λειτουργία. Το ίδιο και ο πύραυλος"φονιάς«Το κύριο, το Gpi, είναι ακόμα υπό ανάπτυξη και δεν είναι γνωστό πότε θα τεθεί σε λειτουργία (δεν υπάρχουν καν δοκιμαστικές εκτοξεύσεις).
Αυτό το καινοτόμο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, ωστόσο, φαίνεται ότι έχει μελετηθεί μόνο για τα HGV, τα οποία είναι ιδιαίτερα υπερηχητικά βλήματα, αλλά δεν γνωρίζουμε αν ισχύει και για αυτούς τους υπερηχητικούς πυραύλους κρουζ, όπως ο Ζιρκονίτης ή Κινζάλ Ρώσοι, που λειτουργούν, όπως φαίνεται στην Ουκρανία, με μια πολύ διαφορετική αντίληψη και που ταξιδεύουν πάντα με πολύ μεγάλες ταχύτητες.