Αντιμέτωπη με τον γαλλικό ακτιβισμό στη Λιβύη, η Ιταλία δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια, το αντίθετο. Η ιταλική κυβέρνηση προσπαθεί να ανοίξει ξανά μια συνεργασία με την πρώην Jamairyia, για να προχωρήσει πέρα από τον φάκελο της μετανάστευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τους τελευταίους δύο μήνες οι ιταλικές αρχές βρίσκονται συχνά στη Λιβύη. Ο υπουργός Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, στη συνέχεια ο υπουργός Εξωτερικών Enzo Moavero Milanesi και τέλος η υπουργός Άμυνας Elisabetta Trenta. Δώδεκα περιπολικά σκάφη υποσχέθηκαν στις αρχές της Λιβύης, αλλά έγινε λόγος και για πιθανή επανενεργοποίηση της ιταλο-λιβυκής συνθήκης φιλίας και συνεργασίας, που υπέγραψαν ο Καντάφι και ο Μπερλουσκόνι το 2008.
Ακόμη και αν δεν μπορεί να επανενεργοποιηθεί πλήρως λόγω τεχνικο-νομικών ζητημάτων, θα αποτελούσε ωστόσο το άνοιγμα της Λιβύης για συγκεκριμένη οικονομική συνεργασία αλλά κυρίως για εδραίωση διμερών σχέσεων. Ειδικά στο δυτικό τμήμα της χώρας, όπου η Γαλλία δεν έχει ακόμη επιβάλει την επιρροή της. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στα ανατολικά οι Γάλλοι έχουν ήδη επιλέξει την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία με τον στρατηγό Χάφταρ.
Ο Μακρόν τα έχει δοκιμάσει όλα. Στην αιφνιδιαστική σύνοδο κορυφής στο Παρίσι συγκέντρωσε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ανακοινώνοντας τις επόμενες εκλογές στη Λιβύη τον Δεκέμβριο του 2018. Εκλογές που αμέσως αρνήθηκε ο απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη, Ghassan Salamè, «δεν υπάρχουν οι συνθήκες», απάντησε σε σημείωμα. .
Ο Μακρόν λοιπόν αποφάσισε να παίξει το χαρτί του Πούτιν και τον περασμένο Ιούλιο συνάντησε τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σε μια συνάντηση στα Ηλύσια για να συζητήσουν την κατάσταση στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη δεδομένου ότι και οι δύο χώρες υποστηρίζουν τον στρατηγό Χάφταρ στην ανατολική περιοχή της Λιβύης. Ο Μακρόν, μη ικανοποιημένος, αποφάσισε να στείλει τον υπουργό Εξωτερικών, Λε Ντριάν, στην Τρίπολη για να συναντήσει τον Σεράι και ορισμένους ηγέτες σημαντικών τοπικών πολιτοφυλακών, για να επαναλάβει για άλλη μια φορά τη γαλλική βοήθεια για τη σταθεροποίηση της χώρας.
Η Ιταλία δεν στάθηκε και έχει από καιρό σχέσεις με φυλές με επιρροή στο δυτικό τμήμα της Λιβύης. Η εμπιστοσύνη που έχει κερδίσει η Ιταλία στην περιοχή θα μπορούσε να είναι καθοριστική στο να εμφανιστεί ως ο επόμενος συνομιλητής στα διεθνή τραπέζια για να μεσολαβήσει μια συμφωνία με τις ανατολικές φατρίες, που υποστηρίζονται από τη Γαλλία και τη Ρωσία. Η θέση της Ιταλίας θα εκτιμηθεί επίσης από τη Μόσχα.