(από τη Vanessa Tomassini)
Όπως συνόψισε η υπουργός Εσωτερικών Luciana Lamorgese την Τετάρτη 30 Μαρτίου στην ακρόαση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Σένγκεν, στη Λιβύη έχουμε σήμερα δύο κυβερνήσεις, μία αναγνωρισμένη και μία ημι-αναγνωρισμένη. Η πρώτη είναι αυτή του Abdel Hamid Dabaiba, επικεφαλής της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, και η δεύτερη αυτή του Fathi Bashagha, που ορίστηκε από το λιβυκό Κοινοβούλιο και βάφτισε την Κυβέρνηση Εθνικής Σταθερότητας. Η παρουσία δύο παράλληλων κυβερνήσεων περιπλέκει περαιτέρω την κρίση, όχι μόνο το πολιτικό αδιέξοδο με το οποίο αντιμετωπίζει η διεθνής κοινότητα, μη γνωρίζοντας με ποιον είναι θεμιτό να συναναστραφεί όπως ανέφερε ο Lamorgese, αλλά κυρίως σε τοπικό επίπεδο, με πολίτες που υφίστανται φτωχούς Η παροχή υπηρεσιών, αγαθών και υποδομών είναι άθλια παρά τον μεγάλο πλούτο των πόρων που διαθέτει η Λιβύη. Είναι σαφές ότι η χώρα πάσχει από μια «προσωποποίηση της πολιτικής». Η προσοχή συγκεντρώνεται σήμερα στους δύο Πρωθυπουργούς, τις δύο Κυβερνήσεις τους, κλέβοντας την παράσταση από τους πραγματικούς επιτόπιους παράγοντες, που ουσιαστικά επιτελούν το έργο επί τόπου, όπως οι Δήμοι. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να επιτευχθεί μεγαλύτερη αποκέντρωση των εξουσιών σύμφωνα με τους καλούς κανόνες της Τοπικής Διακυβέρνησης. Μίλησα για αυτό με τον Mahmoud Al-Soqoutri, δήμαρχο της Misurata, σε αυτή τη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε σήμερα στις Λιβύη ξεχωριστή.
«Ελπίζουμε ότι οι μεγάλες χώρες θα βρουν μια πραγματική λύση στη λιβυκή κρίση. Θέλουμε πιο σοβαρές λύσεις, ειδικά στην εξάλειψη του διοικητικού συγκεντρωτισμού. Δεν υποστηρίζω το ομοσπονδιακό σύστημα, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από την τρέχουσα κατάσταση. Το πρόβλημα στη Λιβύη είναι ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας και όχι οι προσωπικότητες: καμία λύση δεν επιτυγχάνεται με την ανταλλαγή μόνο ανθρώπων. Η σύγκρουση στη Λιβύη είναι κυρίως οικονομική, επομένως πρέπει να υπάρχει δίκαιη κατανομή του πλούτου σε όλες τις περιοχές και τις πόλεις. Επίσης για τις βουλευτικές εκλογές, κατά την άποψή μου, αν το κοινοβούλιο ήταν στη Βεγγάζη δεν θα υπήρχε λύση, και αν ήταν στην Τρίπολη, θα ήταν το ίδιο. Επομένως, πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτά τα σημεία σε όλες τις μελλοντικές λύσεις». Ο πρώτος πολίτης του τρίτου πιο σημαντικού δήμου στη Λιβύη και της οικονομικής καρδιάς της βορειοαφρικανικής χώρας είπε, υπογραμμίζοντας πώς «υπάρχει ένα κενό μεταξύ κυβέρνησης και πολίτη, αλλά αυτή η κυβέρνηση ξεκίνησε με κάποια μέτρα, είναι αλήθεια, απλά αλλά πολύ σημαντικές, όπως η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και η ανάθεση εξουσιών στους δήμους, αλλά τα βήματα αυτά μέχρι στιγμής θεωρούνται ανεπαρκή».
Ποια είναι τα τελευταία έργα που έχετε πραγματοποιήσει εντός της πόλης; Και ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι;
«Τα πράγματα στη Λιβύη διοικούνται κεντρικά, εμείς ως δήμοι ζητάμε μόνο έργα και ασκούμε πίεση στην υλοποίησή τους και πιστεύουμε ότι έχουμε θετικά αποτελέσματα, ειδικά όσον αφορά τους δρόμους, υπάρχουν αποφάσεις για υλοποίηση ορισμένων έργων και αρχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με ορισμένες εταιρείες για την υλοποίησή τους. Επισκευάσαμε μερικούς χαλασμένους δρόμους, επισκευάσαμε κάποιες βασικές υποδομές, αποκαταστήσαμε μερικά σχολεία και έναν κεντρικό κήπο εντός του δήμου. Τα έργα αυτά δεν είναι μεγάλα λόγω των σπάνιων πόρων που χορηγούνται στους δήμους. Το Γενικό Νοσοκομείο Misurata έχει υποβληθεί σε συντήρηση και υπάρχει μια νεαρή διοίκηση στο νοσοκομείο που αναμφίβολα παίζει θετικό ρόλο. Ίσως δεν είναι το καλύτερο για τα διεθνή πρότυπα, αλλά από την άποψή μου, θα είναι το καλύτερο σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο Λιβύης».
Με την έλευση του Ραμαζανιού, η Λιβύη βιώνει άνοδο των τιμών. Συμβαίνει και στη Μισράτα; Τι μέτρα μπορεί να λάβει ο Δήμος για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο;
«Η αγορά ελέγχει τις τιμές μέσω της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτό είναι αυτό που λέμε οικονομία της αγοράς ή ελεύθερη οικονομία. Δεν υπάρχουν επιδοτούμενα αγαθά και προϊόντα, ώστε να μπορείτε να παρακολουθείτε τις τιμές. Συνήθως αυξάνονται στην αρχή του Ραμαζανιού και μετά μειώνονται στο τέλος του Αγίου Μήνα και εμείς ως δήμος δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις τιμές».
Ποιες είναι οι ανάγκες και τα χόμπι των νέων της Μισράτα; Ποιες δραστηριότητες προτείνονται για να κρατήσουν τους νέους μακριά από τα όπλα;
«Στη Μισράτα και γενικά στη Λιβύη, ο αθλητισμός, ειδικά το ποδόσφαιρο, είναι το πιο κοινό πράγμα που συγκεντρώνει τους Λίβυους. Δεύτερον, πιστεύω ότι θα πρέπει να χορηγηθούν καλά δάνεια σε νέους για να πραγματοποιήσουν έργα που προσφέρουν πολλές ευκαιρίες απασχόλησης στους νέους».
Η υποστήριξη για το γάμο που χορηγήθηκε από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας έτυχε θετικής υποδοχής από τους νέους της Μισράτα;
«Ναι, είναι ένα καλό βήμα, αλλά η απόφαση δεν είναι καλά οργανωμένη. Ελπίζαμε ότι, πριν ληφθεί η απόφαση, υπήρχε ένα καλά μελετημένο σχέδιο ως προς την ιεράρχηση των δικαιούχων για το επίδομα στήριξης γάμου. Επιπλέον, δεν υπάρχει σαφής και δίκαιος μηχανισμός κατανομής μεταξύ περιφερειών και πόλεων και, ούτως ή άλλως, πρόκειται για μια απόφαση της οποίας ο στόχος είναι περισσότερο πολιτικός».
Η Μισράτα έχει κάνει πολλούς πολέμους από το 2011 και υπάρχουν πολλοί μάρτυρες και τραυματίες. Τι κάνει ο Δήμος για να βοηθήσει αυτούς τους νέους και τις οικογένειές τους;
«Ναι, όλοι αυτοί οι πόλεμοι έχουν δημιουργήσει δυσκολίες και κρίσεις στην αντιμετώπιση των πολλών τμημάτων και αρχών στην πόλη. Αλλά αυτό το πρόβλημα είναι εξαρχής κεντρικό. Υπάρχει Υπουργείο που πρέπει να δώσει συνέχεια στο θέμα και να καταβάλει κονδύλια και βοήθεια σε αυτές τις οικογένειες. Από την Επανάσταση του Φλεβάρη του 2011, πολλές οικογένειες χρειάζονται προσοχή και υποστήριξη και νιώθουμε αμηχανία μπροστά τους».
Αν σε έξι μήνες -όπως λένε πολλοί- η Λιβύη πάει στις εκλογές, θα ήταν έτοιμη η Μισράτα;
«Η Μισουράτα, όπως και οι περισσότερες πόλεις της Λιβύης, έχει διαφορές και αποκλίσεις στο ζήτημα των εκλογών, αλλά νομίζω ότι η πλειοψηφία στην πόλη μας τάσσεται κυρίως υπέρ της διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών ή βουλευτικών και προεδρικών εκλογών ταυτόχρονα».
Πώς πιστεύετε για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη Λιβύη; Ποια είναι τα συναισθήματά σας και ποια είναι η λύση κατά τη γνώμη σας;
«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Υπάρχει ένα είδος πολιτικού αδιεξόδου. Οι σημερινοί πολιτικοί φορείς και οι αμφιλεγόμενες προσωπικότητες είναι μεγάλο πρόβλημα και η παρουσία τους δεν θα λύσει την κρίση. Επομένως, νομίζω ότι αυτές οι προσωπικότητες και τα σώματα πρέπει να αφαιρεθούν μέχρι να βρούμε κάποιες καλές λύσεις. Ο πλούτος πρέπει να διανεμηθεί ισότιμα σε όλους, ώστε τα αιτήματα του λαού να μην εκμεταλλεύονται κανένα κόμμα για να μεγαλώσει η πολιτική κρίση».
Έχει επηρεάσει ο πολιτικός και στρατιωτικός ανταγωνισμός μεταξύ Dabaiba και Bashagha τον κοινωνικό ιστό της πόλης;
«Δεν υπάρχει καμία σύγκρουση σε φυλετική βάση στη Μισράτα. Τόσο ο Dabaiba όσο και ο Bashagha έχουν υποστηρικτές από διάφορα κόμματα και κοινωνικές συνιστώσες εντός της πόλης. Δεν είμαι ενάντια στον Bashagha ως άτομο, αλλά ενάντια στο έργο που έκανε. Υπήρχε μεγάλος φόβος όσον αφορά την ασφάλεια, αλλά δόξα τω Θεώ, η κρίση πέρασε ειρηνικά και τώρα τα πράγματα πάνε καλά».
Πιστεύετε ότι ο Δήμος Μισουράτας μπορεί να βοηθήσει στις μεσολαβητικές προσπάθειες μεταξύ των δύο Πρωθυπουργών αφού και οι δύο είναι από την ίδια πόλη;
«Ναι, προσπαθήσαμε ως Δήμος να κάνουμε συναντήσεις και να φέρουμε κοντά τα κόμματα, αλλά δυστυχώς είναι πολύ περίπλοκο καθώς αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικά έργα που δεν μπορούν να συνδυαστούν. Λέω με πικρία, σε αυτό το θέμα έχουμε αποτύχει».
Πώς ζείτε την κατάσταση στην Ουκρανία; Ανησυχείτε ότι υπάρχουν ακόμη ξένοι μισθοφόροι στη Λιβύη και ότι ίσως κάποια μέρα να ξεσπάσει πόλεμος στη Λιβύη για την παρουσία τους;
«Η κρίση στην Ουκρανία επηρεάζει όλες τις χώρες του κόσμου και η Λιβύη είναι μέρος της. Οι ξένοι μισθοφόροι και μαχητές αποτελούν σημαντικό μέρος της κρίσης στη Λιβύη, αλλά αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να αποτελέσει θετικό πρόσχημα για την απέλαση ξένων μισθοφόρων (Βάγκνερ) από τη Λιβύη».