Ο Sergio Mattarella αναμένει τις εξελίξεις στην πολιτική κατάσταση στο Castelporziano. Μόνο μετά την αποσαφήνισή της θα χρειαστούν λίγες ημέρες αργίας και εν τω μεταξύ θα εξεταστεί ο νόμος περί ασφάλειας πριν από την υπογραφή με τον οποίο δημοσιεύεται ο νόμος. Μια ακριβής εξέταση μιας διάταξης που, όπως και το προηγούμενο ασφαλείας, είχε προσελκύσει κριτική από την αντιπολίτευση και τους νομικούς. Εν τω μεταξύ, μετά από συνέντευξη χθες με τον Πρωθυπουργό Conte σχετικά με τα τελευταία μέτρα πριν από το καλοκαιρινό διάλειμμα, ο αρχηγός του κράτους παρακολούθησε την πρόοδο της ημέρας. Είναι αλήθεια ότι από θεσμική άποψη η κατάσταση δεν είναι δραματική: πριν από δύο μέρες η κυβέρνηση συγκέντρωσε την εμπιστοσύνη, σήμερα χωρίς να έχει τοποθετηθεί εμπιστοσύνη στην κίνηση, η γραμμή του πρωθυπουργού κ. Conte για ένα ναι στο Tav είναι επιβεβαιώθηκε από το Κοινοβούλιο, η πλειοψηφία χωρίστηκε, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δεν χωρίστηκε σε ένα βαρύ μέτρο όπως ο ελιγμός θα μπορούσε να είναι. Το πολιτικό μέτωπο είναι διαφορετικό: η πλειοψηφία σηματοδότησε μια περαιτέρω πολιτική τριβή και έτσι τα ερωτήματα είναι τρία: Μήπως ο Conte αισθάνεται ότι δεν έχει πια την υποστήριξη της πλειοψηφίας; Ο Di Maio σκέφτεται ότι δεν μπορείτε να πάτε πια; Ο Σαλβίνι πιστεύει ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε; Αυτοί οι τρεις παράγοντες είναι εκείνοι που μπορούν να αποφασίσουν εάν θα κηρύξουν την εμπειρία της κίτρινης-πράσινης κυβέρνησης τελείωσε. Αν ο Conte και ο Di Maio δεν θέλουν να ανοίξουν μια κρίση, η μπάλα περνά στον αρχηγό της Λίγκας. Τι θα κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε περίπτωση κρίσης; Κανένας δρόμος δεν έχει ήδη επισημανθεί, εκτός από το ότι προφανώς θα καλούνται οι διαβουλεύσεις, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Τότε όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα ξεκινήσει η τελική κρίση. Ο Al Colle διαβεβαιώνει ότι τίποτα δεν έχει ήδη αποφασιστεί. Ο απολογισμός, στην πραγματικότητα, είναι εάν μετά την απόσυρση της εμπιστοσύνης του Σαλβίνι, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να παραχωρήσει την εντολή του στον αρχηγό του κράτους, άλλος θα ήταν αν ο πρωθυπουργός ζήτησε να αποσταλεί στα τμήματα για να έχουν μια επαλήθευση και μια πιθανή έλλειψη εμπιστοσύνης σε αυτόν τον τόπο. Το προηγούμενο είναι: δύο φορές Ρομάνο Πρόντι, ζήτησε την κοινοβουλευτικοποίηση της κρίσης. Και αν ο πρωθυπουργός ζήτησε να επιστραφεί στα τμήματα, ο πρόεδρος δεν μπορούσε παρά να συμφωνήσει. Αλλά αυτό θα οδηγούσε σε μια κατάσταση μιας απογοητευμένης κυβέρνησης που αγωνίζεται με τη διοίκηση των εκλογών. Είναι επομένως προφανές ότι οι επιλογές του Προέδρου της Δημοκρατίας θα λαμβάνονται μόνο κατόπιν των αποφάσεων των μερών και του πρωθυπουργού. Και τώρα, χωρίς τις δηλώσεις αυτών των ωρών, το κλίμα αναστέλλεται. Ο Conte έχει αναβάλει τη συνέντευξη Τύπου που ανακοινώθηκε για το αύριο, ο Di Maio σιωπά και η συνέλευση των M5s ακυρώνεται, ο Salvini συνεχίζει στην αυτοκινητοβιομηχανία »ή αλλάζει ή ψηφίζει με όλο και περισσότερους στίχους, αλλά δεν κόβει αυτές τις ώρες καθαρό το σχοινί που κρατά την πλειοψηφία μαζί. Ο Πρόεδρος περιμένει να καταλάβει ποιος θα αποφασίσει ο πρωθυπουργός και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος είναι τώρα σφιχτός: κάθε απόφαση πρέπει να ληφθεί πριν από το 9 Σεπτέμβριο, όταν το Επιμελητήριο θα ψηφίσει για τελευταία φορά την περικοπή των βουλευτών μετά την οποία θα πρέπει να περιμένουμε τον απαραίτητο χρόνο για την ενδεχόμενη σύγκληση του δημοψηφίσματος. Λίγες ακόμη ώρες, για να κατανοήσουμε τη μοίρα του νομοθέτη: εάν τα Επιμελητήρια διαλύθηκαν στα μέσα Αυγούστου, δηλαδή εάν η κρίση ήταν αστραπιαία, θα μπορούσε κανείς να ψηφίσει στα μέσα Οκτωβρίου και ο χειρισμός του 2020 θα ήταν δύσκολο να γραφτεί. Θα ήταν διαφορετικό εάν η μαρμαρυγή αυτών των ωρών οδήγησε σε ανασχηματισμό, πολύ πιο εύχρηστο και με περιορισμένο αντίκτυπο στην τύχη του νομοθέτη.
