(από τον Giuseppe Paccione) Στα τέλη Μαρτίου, τα στρατεύματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας είχαν αποσυρθεί από τη γύρω περιοχή της ουκρανικής πρωτεύουσας Κιέβου, αφήνοντας πολλά ουκρανικά πτώματα σκορπισμένα στους δρόμους, μερικά από τα οποία πυροβολήθηκαν, σε στυλ εκτέλεσης, άλλα δεμένα πριν υποβληθούν σε θάνατο, άλλοι χτυπήθηκαν δεξαμενές. Εγώεν μέσω αυτών των θηριωδιών και ωμοτήτων, υπάρχουν επαρκή και αδιάσειστα στοιχεία ότι Ουκρανοί πολίτες σκοτώθηκαν σε σκόπιμη και απάνθρωπη. Η επιθετικότητα που διαπράττουν οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον της Ουκρανίας, ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, πρέπει να θεωρηθεί εκτεταμένη που δεν έχει παρατηρηθεί στη γηραιά ευρωπαϊκή ήπειρο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμπεριφορά και η modus operandi της Ρωσίας οδήγησε σε σκληρή καταδίκη από τη διεθνή κοινότητα, διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και στη λήψη θέσης καταδίκης κατά της Ρωσίας από τους δικαστές της Διεθνές δικαστήριο.
Από όλο τον κόσμο έχει ήδη υπάρξει θέση να υποβληθούν κατηγορίες για διεθνή εγκλήματα που διέπραξαν οι Ρώσοι εναντίον των Ουκρανών, κατά παράβαση των κανόνων του πολέμου και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μάλιστα, σε εσωτερικό επίπεδο, το Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας έχει ξεκινήσει έρευνες, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, όπου η Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου έχει ξεκινήσει έρευνες εναντίον εκείνων που έχουν διαπράξει τέτοια εγκλήματα, μέσω αιτήματος περισσότερων από σαράντα Κρατών μερών της Καταστατικό της Ρώμης ο οποίος ζήτησε να διερευνήσει τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν στο ουκρανικό έδαφος από στρατεύματα υπό τη διοίκηση του Κρεμλίνου. Εξάλλου, κάτι πραγματικά εξαιρετικό, πρωτοφανές, ήταν η απόφαση του εισαγγελέα του δικαστικού οργάνου το διεθνές ποινικό δίκαιο να αναλάβει την πρωτοβουλία να συμμετάσχει σε μια κοινή ομάδα έρευνας, που συγκροτήθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Ουκρανίας, τους Λιθουανούς και τους Πολωνούς εισαγγελείς, με την υποστήριξη τηςΟργανισμός Συνεργασίας δικαστικό δίκαιο της ΕΕ, ή Η Eurojust, σε ποινικό επίπεδο.
Δεν υπάρχει έλλειψη, φυσικά, η έφεση του πολιτικός, Από την νομικοί και του συνόλου κοινωνία των πολιτών, εκεί το Πρωτοβουλία Δικαιοσύνης Ανοιχτής Κοινωνίας (OSJI), το αίτημα για δίωξη όσων έχουν διαπράξει το αδίκημα της επίθεσης.
Αν και η επίθεση θεωρήθηκε παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, μια τέτοια παραβίαση επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των αρχηγών κρατών και, ως εκ τούτου, η δίωξη του εγκλήματος της επίθεσης θα μπορούσε να είναι απλώς το απλό καταγγελτικό αρχέτυπο να μπορέσει να διώξει τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τους στενότερους συνεργάτες του που συμμετέχουν στη συγκεκριμενοποίηση του πολέμου εναντίον ενός ανεξάρτητου κράτους, ειδικά αν συγκριθούν ως στοιχεία που θα χρησιμεύσουν για τη δίωξη όλων όσων συμμετέχουν στη διάπραξη κάθε εγκλήματος που πληγώνει ολόκληρη η διεθνής κοινότητα και, όχι μόνο, αλλά και η ίδια η Ουκρανία, θύμα απαράδεκτης συμπεριφοράς που αντίκειται στις αρχές της συνύπαρξης εντός της αρμονίας της διεθνούς κοινωνίας.
Οι εμπειρογνώμονες του OSJI συνέταξαν και δημοσιοποίησαν α μοντέλο κατηγορητηρίου χρήσιμο για να καταδειχθεί η σκοπιμότητα της οικοδόμησης μιας συγκεκριμένης και στέρεης υπόθεσης εναντίον του Βλαντιμίρ Πούτιν και των στενότερων υψηλού επιπέδου συνεργατών του που θεωρούνται ένοχοι για διάπραξη του εγκλήματος της επίθεσης. Μέσα σε αυτό το έγγραφο αναφέρονται τα ονόματα των προσώπων που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν, από Νικολάι Πατρούσεφ, Επικεφαλής του Ρωσικού Συμβουλίου Εσωτερικής Ασφάλειας, Σεργκέι Σόιγκου, Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, Σεργκέι Ναρίσκιν διευθυντής των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών et al.
Ένα τέτοιο υπόδειγμα κατηγορητηρίου θα μπορούσε να αποτελέσει ώθηση για την έναρξη συνεχιζόμενων εθνικών ερευνών και δεσμεύσεων για τη δημιουργία ad hoc ειδικό ποινικό δικαστήριο, που έχει τις ρίζες του στο ουκρανικό νομικό σύστημα με την υποστήριξη ενός ή περισσότερων διεθνών οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η ΕΕ ή το Συμβούλιο της Ευρώπης για τη δίωξη του εγκλήματος της επίθεσης. Δεδομένης της αιμορραγίας βάναυσων, εξευτελιστικών και απάνθρωπων εγκλημάτων που διαπράττονται στην ουκρανική επικράτεια από μια ξένη δύναμη, όπως η Ρωσία, η σύνθεση ενός πραγματικού ειδικού δικαστηρίου, το οποίο είναι αποκλειστικά για τη δίωξη διαφόρων διεθνών εγκλημάτων, μπορεί να είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση άλλων δικαστηρίων. ανίκανοι ή δεν έχουν κανένα συμφέρον να αντιμετωπίσουν και να διώξουν εκείνους που έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Κατά τη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, ο δικαστής των Η.Π.Α Robert H. Jackson, κατά την ομιλία του, υπενθύμισε ότι το τελευταίο βήμα για να αποφευχθούν οι περιοδικοί πόλεμοι, οι οποίοι είναι αναπόφευκτοι σε ένα πλαίσιο διεθνούς παρανομίας, είναι να καταστήσουμε τους κυβερνώντες της δημόσιας εξουσίας υπόλογους στο νόμο. Είναι γνωστό ότι το πρώτο διεθνές στρατοδικείο, αυτό που ιδρύθηκε στη Νυρεμβέργη, σε σύγκριση με το σημερινό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, θεωρήθηκε όργανο της κοινής βούλησης των κρατών που έγιναν δεκτά να ενταχθούν σε αυτό, με την έννοια ότι ο πρώτος εγκληματίας Τόκιο) πρέπει να χαρακτηριστεί ως εθνικό δικαστήριο των δυνάμεων κατοχής της Γερμανίας.
Αυτή τη στιγμή, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί έκπληκτη τα φρικτά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο ουκρανικό έδαφος από στρατιωτικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Πούτιν, κατά παράβαση των επιταγών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος απαγορεύει τη χρήση βίας ή jus ad bellum ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία οποιουδήποτε κράτους. Φαίνεται προφανές ότι η κραυγή του ουκρανικού λαού προς τον κόσμο ότι μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη για τις ρωσικές ευθύνες, επειδή διέπραξε την καταστροφή πολλών ουκρανικών χωριών και πόλεων και προκάλεσε το θάνατο πολλών Ουκρανών πολιτών, πρέπει να γίνει ευπρόσδεκτη για να αποδοθεί δικαιοσύνη μέσω της σύλληψης όλων των ηγετών η Μόσχα θα υποβληθεί σε κρίση τόσο από τον ουκρανικό λαό όσο και από τη διεθνή κοινότητα.