(Για Καθ. Dario Velo (ΚΠΣ: – Τορίνο) και Prof. Pasquale Preziosa (Geopolitics of Security – Cusano Roma) Η γεωπολιτική μοιάζει με την κοινή λογική, την κοινή λογική, παρά τη θεωρία των διεθνών σχέσεων, βλέπει τον κόσμο όχι όπως θέλουμε να είναι, αλλά για αυτό που πραγματικά είναι (Pagnini, 2017).
«Η γεωπολιτική είναι η κοινή λογική της επόμενης γενιάς» (Stratfor, Geopolitical Basics) που όχι μόνο περιγράφει την κατάσταση μιας χώρας αλλά, μέσω της έρευνας, προσπαθεί να προβλέψει τι θα μπορούσε να συμβεί.
Οι προβλέψεις διαπερνούν όλες τις κοινωνίες. Υπάρχουν τέσσερις κύριοι μοχλοί ισχύος που μπορούν να προσφέρουν ασφάλεια σε ένα έθνος: Διπλωματία, Πληροφορίες, Στρατιωτική συνιστώσα και Οικονομία (DIME).
Ανάμεσα στους τέσσερις μοχλούς της εθνικής εξουσίας»Οι οικονομικές συνθήκες είναι οι πιο σημαντικές» (Will Durant, 1935). Εάν δεν υπήρχε η ασφάλεια της συνέχειας της τροφής για το έθνος, η νοημοσύνη των πολιτών του θα εστιαζόταν στην ατομική επιβίωση με την παρακμή της κατάστασης του πολιτισμού που επιτεύχθηκε.
Εγγραφείτε στο ενημερωτικό δελτίο του καναλιού PRP
Μια υγιής οικονομία χρηματοδοτεί οτιδήποτε συμβάλλει στην ασφάλεια. Η εθνική ασφάλεια, λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομία της. Υπάρχει ένα ιστορικό επεισόδιο που επιβεβαιώνει αυτό το όραμα. Jean Monnet στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου προετοιμάστηκε για τον φίλο του FD Roosevelt ένα έγγραφο στρατηγικής, που περιγράφει πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να κερδίσουν τον πόλεμο.
Η στρατηγική που πρότεινε ο Μοννέ έπεισε τον Ρούσβελτ και αποδείχθηκε η θεμελιώδης νικητήρια επιλογή. Έδειχνε πώς να γίνει το αμερικανικό οικονομικό-βιομηχανικό σύστημα το όπλο για να νικήσουν τους Ναζί. Ένα έγγραφο που έλιωσε οικονομία, πολιτική, επιστημονική και παραγωγική ικανότητα.
Η χρηματοδότηση της τεχνολογίας και της έρευνας είναι ένα μεγάλο μέρος της γεωπολιτικής, επειδή και οι δύο είναι οι κινητήρες για την ανάπτυξη τόσο της πολιτικής όσο και της στρατιωτικής εθνικής βιομηχανίας.
Η οικονομία μιας χώρας είναι το τελικό προϊόν της σύγκλισης διαφόρων παραγόντων όπως: ηκαινοτομία, επιστήμη, τεχνολογία, ανθρώπινο κεφάλαιο, ποιότητα της σχολής κατάρτισης ανθρώπινου δυναμικού, μεταναστευτικές πολιτικές, δημοσιονομικές και βιομηχανικές πολιτικές.
Κάθε έθνος πρέπει να αντιμετωπίσει τις παρούσες ευκαιρίες και τους περιορισμούς που πρέπει να γίνουν σεβαστοί στις επιλογές που πρέπει να γίνουν.
Το σύνολο αυτών των συνθηκών καθορίζει τον δυνητικό ρυθμό με τον οποίο μια οικονομία μπορεί να προχωρήσει.
Η ένταση του ανταγωνισμού προϋποθέτει την επίτευξη αυτού του δυναμικού. (Michael E. Porter, 1998).
Η διατήρηση του ανταγωνισμού είναι μια διαρκής πρόκληση και η ένταση του ανταγωνισμού προωθεί την ευημερία ενός έθνους. Αυτή είναι η οικονομική τάξη των δυτικών χωρών που βασίζεται στην καινοτομία, τον ανταγωνισμό και την αναγνώριση των επιτευχθέντων αποτελεσμάτων.
Ο ανταγωνισμός για την εξουσία τροφοδοτούνταν πάντα από την κυριαρχία των καλύτερων τεχνολογιών.
Οι επαναστατικές νέες τεχνολογίες παρέχουν την ευκαιρία για μια νέα εποχή καινοτομίας και βελτίωσης της παραγωγικότητας σε όλους τους κλάδους. Αυτές οι εξελίξεις μπορεί να είναι άνευ προηγουμένου στη βιομηχανική ιστορία.
Η ψηφιακή εποχή
Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, το ασφάλεια δεδομένων και το κυβερνασφάλεια αντιπροσωπεύουν τους νέους παράγοντες που συμβάλλουν στον καθορισμό της Εθνικής Ασφάλειας.
Ο νέος εικονικός κόσμος προστέθηκε στον πραγματικό. Η επιστημονική πρόοδος δεν προχωρά γραμμικά αλλά εκθετικά.
Ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των εθνών βασίζεται όλο και περισσότερο στην ένταση της παραγόμενης γνώσης που μπορεί να φέρει επανάσταση στον τεχνολογικό τομέα (δεν θα είναι μια τεχνολογική προσαρμογή αλλά μια τεχνολογική επανάσταση).
Είμαστε προ των πυλών της εκκολαπτόμενης ικανότητας του Τεχνητή Νοημοσύνη που μαζί με το Μηχανική μάθηση θα αναδιαρθρώσουν όλες τις διαδικασίες που έφεραν τον κόσμο στον πολιτισμό (Hartley, Jobson, 2021).
Η Τεχνητή Νοημοσύνη ήταν η κύρια ανακάλυψη της νέας εποχής. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να κάνει την ανθρώπινη νοημοσύνη πιο ισχυρή και πιο παραγωγική (Barrat, 2013), προσδίδοντας έτσι μεγαλύτερη ταχύτητα μάθησης και κατά συνέπεια γνωστική υπεροχή των ατόμων και του συστήματος της χώρας.
La Εθνική ασφάλεια στην ψηφιακή εποχή είναι αγκιστρωμένη στην αναπτυξιακή ικανότητα της τεχνητής νοημοσύνης στους διάφορους παράγοντες που συγκλίνουν στη στήριξη της οικονομίας της χώρας, καθιστώντας τη βιομηχανική της βάση ανταγωνιστική ώστε να προσφέρει επαρκή επίπεδα φυσικής και οικονομικής ασφάλειας στο έθνος.
Η ψηφιακή εποχή θα είναι επομένως επαναστατικό για την ασφάλεια των χωρών, γιατί θα μπορέσει να βελτιώσει το γνωστικό πεδίο γενικά, τις προβλέψεις με βάση τις πιθανότητες (Silver, 2012), να μειώσει το επίπεδο της άγνοιάς μας (Sloman & Fernback, 2017) και επομένως να έχει θετικές επιπτώσεις στην οικονομική ασφάλεια.
Αντίθετα, η ψηφιακή εποχή μέσω του νέα επιστήμη της πειθούς (ιδιαίτερη μορφή επικοινωνίας) έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει, περισσότερο από χθες, στον κοινωνικό ιστό για μπορεί να τον μπερδέψει στις βασικές αξίες του έθνους: επηρεάζουν το παρόν για να επιτύχουν αποτελέσματα στο μέλλον.
"Οι διαθέσιμες στο κοινό πληροφορίες είναι πλέον το μεγαλύτερο μέσο ευφυΐας
που μπορούσαμε να πετύχουμε” (Singer$Brooking, 2018). *
Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από επιτάχυνση της αλλαγής, η σύγκρουση γίνεται όλο και πιο περίπλοκη. Κατά συνέπεια, και η Εθνική Ασφάλεια προσλαμβάνει τα ίδια χαρακτηριστικά πολυπλοκότητας.
Η ασφάλεια στην ψηφιακή εποχή θα είναι πάντα συνάρτηση της ικανότητας άμυνας έναντι εξωτερικών φυσικών και εικονικών επιθέσεων και της εσωτερικής ασφάλειας του έθνους, αλλά οι οικονομικές και αξιακές παράμετροι θα αλλάζουν ανάλογα με την ικανότητα του έθνους να προσαρμοστεί ή όχι στη νέα γνωστική εργαλεία για τη δημιουργία, αφενός, καινοτομίας, επιστήμης και τεχνολογίας για τη δημιουργία μεγαλύτερης παραγωγικότητας, αφετέρου για την ενίσχυση ή όχι του εθνικού δεσμού αξιών.
Η εξέλιξη είναι προϊόν τόσο του ανταγωνισμού όσο και της συνεργασίας της πληροφορίας.
*Αυτή η νέα διάταξη ταξινόμησης νοημοσύνης είναι προφανώς σχετική με όλα τα οικοσυστήματα μάθησης, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης και της προπαγάνδας. Ο έλεγχος των διαδικασιών παραπληροφόρησης μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη γνώση των συγγραφέων, των άρθρων, των φημών, των εικόνων, των εκδοτών και των πλατφορμών.
πηγή Airpress