Στους γεωφυσικούς χάρτες των περισσότερων εργαστηρίων του κόσμου, έχουμε αντιπροσωπεύσει εναποθέσεις και περιοχές της γης με τεράστια φυσικά αποθέματα υδρογονανθράκων. Έχουμε λάδι, δεν τελειώνει, για το απλό γεγονός ότι η γη το αναπαράγει
(από τον Michele Marseille) Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό το άρθρο θα φέρει λίγο πόνο στο στομάχι σε εκείνους τους αναλυτές, τους μελετητές, τους γεωλόγους και τους καθηγητές που για χρόνια, ή καλύτερα ακόμα τώρα, οδηγούν τον μύθο της «κορυφής του πετρελαίου» (γνωστή ως θεωρία ή « Κορυφή του Χάμπερτ »και θα είναι το επόμενο θέμα σε αυτές τις σελίδες) και των συνεχών και λανθασμένων πληροφοριών ότι σε λίγα χρόνια, του Petrolio, δεν θα υπάρχουν πια.
Συχνά με ρωτούν γιατί γράφω το Petrolio με κεφαλαίο γράμμα, το οποίο στη δημοσιογραφική και την ιταλική γλώσσα δεν είναι καν γραμματικά σωστή.
Επειδή είναι σαν σεβασμός, για μένα, πράγματι, είναι σεβασμός για τη δουλειά κάποιου - συγχωρήστε, αλλά όλοι έχουμε προβλήματα.
Σήμερα είμαστε μέρος ενός θέματος που για εμάς, επαγγελματίες του κλάδου, αυτό της Ενέργειας, ή, αν προτιμάτε έναν πιο διεθνή όρο, το Πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, είναι η ανάγκη να εξηγήσουμε και να διασαφηνίσουμε μια αντιφατική αίσθηση που επηρεάζει και συγχέει την κοινή γνώμη όχι μόνο Ιταλικά αλλά διεθνή.
Από τη μία πλευρά, το πετρέλαιο, όπως λένε ορισμένοι επιφανείς άρχοντες της επιστήμης, εξαντλείται, και από την άλλη πλευρά βιάζουμε να αρπάξουμε νέα χωράφια, πηγάδια, θαλάσσιες λεκάνες, νέους τύπους αερίου μεθανίου, εισάγοντας τον εαυτό μας σε καταστάσεις που είναι γογγυλιές από τους πιο περίπλοκους γεωπολιτική στρατηγικής που τις περισσότερες φορές, μη ειδικοί, σκέφτονται: «αλλά τι κάνουν;»
Είναι, ωστόσο, σωστό να διευκρινιστεί ότι είναι δυνατή μια χαμηλότερη απόδοση ή η προσωρινή μείωση μιας (μικρής) κατάθεσης ή ενός πηγαδιού, εάν ο παραγωγός, ή όποιος χειρίζεται ή διαχειρίζεται αυτόν τον ιστότοπο, τελειώνει, με ένα πολύ άπληστο πρόγραμμα ετών, τα αποθέματα στο συγκεκριμένο στρώμα εδάφους.
Ένα υδραγωγείο εξαντλείται ταχύτερα από τις δεξαμενές του, βάσει της διαχείρισης ροών, πανομοιότυπης και στοιχειώδους θεωρίας. Αντιστρόφως ανάλογη.
Και είναι η περίπτωση ορισμένων χωρών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της επονομαζόμενης «Fracking Technique» (θα εμβαθύνουμε στα επόμενα ραντεβού στις σελίδες του «L'Indro»), όπου η εισβολή της απληστίας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από το σχιστόλιθο οδήγησε στην προσωρινή εξάντληση του προϊόντος στο υπέδαφος.
Στιγμιαίο ναι, γιατί ο υδρογονάνθρακας θα τελειώσει όταν τελειώνει ο ήλιος, όταν τελειώνει το φεγγάρι κ.λπ. και τα λοιπά….
Ελπίζω για την κατανόησή σας, ότι μέχρι τώρα, όσοι γνωρίζουν τον εαυτό μου, γνωρίζουν ότι μιλώ για το έργο μου και για αυτό το «Στοιχείο» που μας δίνει η γη από την πεζογραφία του Dolce Stil Novo, αλλά, ένα οργανικό μείγμα που η γη παράγει και παράγει φυσικά, για Σήμερα, σύμφωνα με επιστημονικές πηγές, δεν μπορεί να τελειώσει, επαναλαμβάνω, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις όπου ο άνθρωπος προβλέπει και τελειώνει τους φυσιολογικούς χρόνους αναπαραγωγής της γης.
Διότι ακόμη και όπου τελειώνει, με τα χρόνια, μεταρρυθμίζεται.
Το έλαιο ορισμού είναι ένα λιπαρό, υγρό, κίτρινο-καφέ μείγμα, που αποτελείται κυρίως από αλειφατικούς και υγρούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, στο οποίο διαλύονται στερεοί και αέριοι υδρογονάνθρακες, συνοδευόμενοι από μικρές ποσότητες οξυγονωμένων, αζωτούχων και θειικών οργανικών προϊόντων, που υπάρχουν σε φυσικά αποθέματα βρίσκεται σε διάφορα βάθη στο υπέδαφος, σε εδάφη διαφορετικών γεωλογικών εποχών, γενικά ιζηματογενή.
Ας αφήσουμε μόνο τον τεχνικό χαρακτήρα του ορισμού και ας σκεφτούμε αυτές τις λέξεις: «Παρουσιάστε φυσική indepositi».
Και εδώ κάναμε την περιουσία μας.
Είμαι βέβαιος ότι αυτή τη στιγμή κάποιος ακραίος περιβαλλοντολόγος θα θέλει να με πυροβολήσει, αλλά αν πρέπει να το κάνει, χρειάζεται ακόμα λάδι ή ένα υλικό που προέρχεται από αυτό. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το αγαπημένο μας Πετρέλαιο χρησιμοποιείται και χρησιμοποιείται για τα περισσότερα από τα υλικά που συνοδεύουν τη ζωή μας σήμερα.
Και εδώ είναι ο αγώνας στους αγρούς: Μέση Ανατολή, Λιβύη, Νότια Αμερική, Σομαλία, Κένυα, όπου μιλήσαμε γι 'αυτήν την εβδομάδα, συνδέοντας μερικές ιστορίες του νεαρού συνεργάτη Silvia Romano με τα ενδιαφέροντα για διάφορες περιοχές της Αφρικής πλούσιων σε υδρογονάνθρακες και δεν έχουν ακόμη εξερευνηθεί .
Ακόμα πρέπει να διερευνηθεί. Στους γεωφυσικούς χάρτες των περισσότερων παγκόσμιων εργαστηρίων, μέχρι την άφιξη, αυτή τη φορά τελευταία, στα τραπέζια της FederPetroli Italy, έχουμε αντιπροσωπεύσει εναποθέσεις και περιοχές της γης με τεράστια φυσικά αποθέματα υδρογονάνθρακα, οπότε μιλάω και για το πετρέλαιο (λάδι σε τεχνική ορολογία) ) και το αέριο, όπου πριν από την έναρξη εξερευνήσεων, εξερευνήσεων και πιθανών και επωφελών παραγωγών, θα περάσουν δεκαετίες και σε αυτές τις δεκαετίες, η γη θα συνεχίσει να εργάζεται μέσω ενός συνόλου φυσικών χημικών στοιχείων για την παραγωγή και παραγωγή μορίων υδρογονανθράκων που με την πάροδο του χρόνου απελευθερώθηκε ή ζητήθηκε από τον άνθρωπο.
Σε ορισμένες περιοχές του φλοιού της γης, κυρίως άνυδρες και βραχώδεις, η διέλευση ενός σεισμού ή ακόμη και μικρών σεισμικών σοκ, σε συνδυασμό με άλλες μορφολογικές καταστάσεις, δημιουργεί τη μεταφορά στην επιφάνεια ενός σκοτεινού και λασπώδους πρασινωπού υγρού / υγρού. Κύριοι είναι λάδι.
Ή μάλλον, σε εκείνους που δεν έχουν συμβεί ποτέ - και εδώ ξυπνούν οι βαθύτερες αναμνήσεις μου ως παιδί - παίζοντας σε μια παραλία, βρώμικα τα πόδια σας με αυτήν την περίφημη πίσσα και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ώρες απορρυπαντικών, ειδικά το καλοκαίρι, για να το εξαλείψουμε. Η πίσσα, τις περισσότερες φορές - επειδή υπάρχουν διαφορετικοί τύποι - αποτελείται από νερό με μεγάλη ποσότητα οργανικής ουσίας, επομένως οι τύποι των στοιχείων είναι σχεδόν άπειροι. Ορυκτό πίσσα είναι κατασκευασμένο από υδρογονάνθρακα. Και από αυτό μπορούμε να πούμε ότι πολλοί σε νεαρή ηλικία ήταν ανάμεσα σε έναν κάδο και μια παλέτα, από μικρούς ελαιομάχους.
Έχουμε λάδι και, λυπάμαι για κάποιον, δεν τελειώνει, βάλτε την ψυχή σας σε ηρεμία.
Παρά την αγάπη μου για αυτό το βρώμικο, άσχημο και υπεύθυνο στοιχείο πολλών πραγμάτων, ήμουν πάντα υπέρ της οικολογικής βιωσιμότητας - και μιλώ μόνο για τον εαυτό μου -, η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου σήμερα προσαρμόζεται όλο και περισσότερο στα πρωτόκολλα προστασίας του περιβάλλοντος που συμβάλλει έντονα σε ένα ρητό στα καλύτερα στυλ και ποιότητα ζωής για όλους, τόσο όσοι εργάζονται σε αυτόν τον τομέα και όσοι αξίζουν, όπως όλοι οι άλλοι, να ζήσουν σε ένα καθαρό και υγιές περιβάλλον.
Μόνο στη στατιστική πηγή, οι ανεξερεύνητες και ορισμένες εναποθέσεις στην ξηρά (στην ξηρά) και στην υπεράκτια (εν πλω) παραμένουν αξιοσημείωτες. Η τεράστια επένδυση και χρήση των τελευταίων ετών της διεθνούς πετρελαϊκής βιομηχανίας στην εξερεύνηση θαλάσσιων λεκανών σε μεγάλα βάθη υπαγορεύθηκε από νέες γεωλογικές και γεωφυσικές μελέτες που επιβεβαίωσαν τη σημαντική παρουσία Φυσικού Αερίου παγιδευμένου στο υπέδαφος, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την κατανάλωση χωρών βιομηχανοποιημένη ή ακόμη και πρώτη βιομηχανική.