Χθες στο τελικό έγγραφο του G 20, όσον αφορά την έκτακτη ανάγκη για μετανάστευση, το «κυριαρχικό δικαίωμα των κρατών να διαχειρίζονται και να ελέγχουν τα σύνορά τους και να θεσπίζουν πολιτικές προς όφελος της εθνικής ασφάλειας» και, όπου είναι δυνατόν, να επαναλαμβάνεται " παγκόσμιες προσπάθειες και συντονισμένες δράσεις ".
Φράσεις που ρίχνονται πιο κάτω για να γεμίσει ένα έγγραφο, αντί να δίνουν επιβλητικές ενδείξεις για το τι πραγματικά πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουμε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Σήμερα, διαβάζοντας τις μεγάλες εφημερίδες, ένα άρθρο από το "Il Giornale" ήρθε στο προσκήνιο, μια συνέντευξη με τον στρατηγό Pasquale Preziosa, πρώην Αρχηγό του Επιτελείου της Πολεμικής Αεροπορίας, που κάνει μια ακριβή και ουσιαστική ανάλυση του ζητήματος των μεταναστευτικών ρευμάτων. Αναφέρομαι στα πιο σημαντικά αποσπάσματα.
"Η Ιταλία είναι λανθασμένη για την πολιτική και η Ευρώπη μας αφήνει μόνη της. Και λοιπόν, για να σταματήσουμε την εισβολή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι "Εν συντομία, η ιστορία επαναλαμβάνεται και μπορεί κανείς να μάθει από τα λάθη.
Η Ιταλία είναι σήμερα μόνη. Δεν είναι ότι η Ευρώπη δεν είναι εκεί. Η Ευρώπη είναι συμπαγής, αλλά είναι από την άλλη πλευρά. Ακόμα και η Γερμανία, η οποία είχε αρχίσει μια ευπρόσδεκτη πολιτική παρόμοια με τη δική μας, εμπνευσμένη από τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρώπης, έπρεπε να αλλάξει τη στρατηγική της επειδή δεν ήταν βιώσιμη. Έτσι, η Ιταλία, με το θέμα της μετανάστευσης, παρέμεινε απομονωμένη.
Χρειαζόμαστε μια ενεργή πολιτική. Το πρόβλημα επιλύεται με μια διαφορετική στάση από την τρέχουσα. Πρέπει να αλλάξουμε τη στάση μας με τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και με την Ευρώπη. Η καταστροφή ξεκίνησε εξαιτίας της Γαλλίας με την αποσταθεροποίηση της Λιβύης, η οποία στο 2014 είχε ήδη διεθνώς αναγνωρισμένη και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Το γεγονός ότι οι ισλαμιστές, οι οποίοι ήταν μόνο το 30%, αντιτάχθηκαν και ώθησαν τον Al-Thani να μεταβεί στον Tobruk, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν εκλέχθηκε δημοκρατικά. Βεβαίως, η γέννηση της κυβέρνησης της Τρίπολης, εκείνη των Ισλαμιστών και στη συνέχεια, που ήθελε ο ΟΗΕ με το έργο του Κόμπλερ, ήταν καταστροφή, διότι σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τρεις κυβερνήσεις χωρίς εξουσία και εξουσία. Ο αναπληρωτής του Kobler, Ghassan Salamè, θα αναλάβει τα καθήκοντά του το Σεπτέμβριο, αλλά έχει ήδη δοκιμάσει την προσέγγιση με τις διάφορες κυβερνήσεις, με ανεπαρκή αποτελέσματα. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο δεξιός άνθρωπος του Κόμπλερ είναι εκείνος που υποστήριζε πραγματικά το πραξικόπημα εναντίον του Αλ Θάνι. Έτσι, ο ΟΗΕ είναι μια καταστροφή. Τι να κάνετε; Οι τρεις κυβερνήσεις υπάρχουν και πρέπει να βρεθεί λύση. Λίγες, για παράδειγμα, μιλάνε με τις φυλές στη νότια Λιβύη, αλλά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, επειδή οι χώρες γύρω από αυτές πρέπει να σταθεροποιηθούν. Ο Καντάφι το σκέφτηκε για πρώτη φορά, καθώς χρηματοδότησε χώρες όπως το Σουδάν, το Τσαντ και το Μάλι, για να εξασφαλίσει ότι οι στρατοί είχαν κανονικό μισθό κάθε μήνα. Μόλις οι ροές χρημάτων, αυτοί οι στρατοί έχουν γίνει πολιτοφυλακές αφιερωμένοι στην ανθρώπινη ή άλλη εμπορία ».
Μια ακριβής ανάλυση που μας κάνει να σκεφτόμαστε και θα μπορούσαμε να δώσουμε μεγαλύτερο ερέθισμα σε αυτά που λένε ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί Εσωτερικών και Άμυνας εδώ και αρκετό καιρό. Η Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει, γιατί διακυβεύεται το μέλλον της ιθαγένειας της Ένωσης. Από την άλλη πλευρά, η τελική δήλωση της G20 είναι σημαντική, στις οποίες οι χώρες έχουν την ευρεία εξουσία να εφαρμόζουν εθνικές πολιτικές για το πρωταρχικό συμφέρον της ασφάλειας των συνόρων τους. Όπως έκανε και η Γερμανία με την Τουρκία, είναι καλό που η Ιταλία ξυπνά και τελειώνει την αναμονή της Ευρώπης. Διακυβεύεται το έθνος μας σε αυτήν την έκτακτη ανάγκη, διακυβεύεται η ποιότητα ζωής των πολιτών μας. Η Ιταλία και οι Ιταλοί θα συνεχίσουν να σώζουν ζωές που κινδυνεύουν από ζωή και θα εγγυηθούν μια βιώσιμη υποδοχή, ωστόσο είναι καιρός να εφαρμοστούν συγκεκριμένες λύσεις. Στη σύνοδο κορυφής στο Ταλίν, ο υπουργός Μινίτη «έσπασε» μερικές βεβαιότητες. Μόνο μια αύξηση της χρηματοδότησης για το "ταμείο για την Αφρική", προκειμένου να προσπαθήσουμε να σταθεροποιήσουμε τις χώρες της Βόρειας Αφρικής. Ο υπουργός Alfano πραγματοποίησε το πρώτο οικονομικό φόρουμ με τη Λιβύη στο Αγκριτζέντο. Λοιπόν, δεδομένου ότι έχουμε την ικανότητα και το ενδιαφέρον να επιστρέψουμε στις επενδύσεις στη Λιβύη, γιατί να μην συνάψουμε διμερή συμφωνία με τη Λιβύη και να δημιουργήσουμε μια αίθουσα ελέγχου υπό την ηγεσία της Ιταλίας που διαχειρίζεται και συντονίζει τη σταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής της Βόρειας Αφρικής; Ίσως ξεκινώντας ακριβώς με την επέκταση των σχέσεων με τις φυλές της νότιας Λιβύης, όπως σωστά ανέφερε ο στρατηγός Πρέζιοσα.
"Είναι εθνικό μας συμφέρον". Ας το κάνουμε και αμέσως, διακυβεύεται το μέλλον των επόμενων γενεών.
Το General Precious βρίσκεται σε βοηθητικό όριο ηλικίας, είναι κρίμα να μην χρησιμοποιήσει έναν τέτοιο πόρο, δεδομένης της διεθνούς του εμπειρίας και κυρίως της ικανότητάς του να αναλύει, διαφανή και χωρίς περιορισμούς.
Emanuela Ricci