Ο γενικός Pasquale Preziosa, πρώην Αρχηγός Προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας, λεπτομερώς, σε ένα άρθρο στο Gazzetta del Mezzogiorno, μια ολοκληρωμένη και διεξοδική ανάλυση του ιταλικού ενεργειακού προβλήματος στο ευρωπαϊκό πλαίσιο υπό το φως του "νεκρή γραμμή", Που υποδηλώνεται από τη διαδικασία που άρχισε ήδη να επιτυγχάνει την ουδετερότητα του κλίματος το 2050.
Η Ευρώπη, γράφει η Preziosa, έχει ήδη εντοπίσει τα ίχνη που πρέπει να κινηθούν στο μέλλον με κάποιες στρατηγικές ενδείξεις που θα μπορούσαν να μετατρέψουν την Ένωση σε μια σύγχρονη πράσινη και ψηφιακή οικονομία.
Το 2050, δεν θα υπάρξουν καθαρές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και η οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να αποσυνδεθεί από τη χρήση πόρων.
Η νέα οικονομία θα πρέπει να είναι κυκλική και καθαρή με μείωση της ρύπανσης και των βιώσιμων έργων.
Η κλιματική ουδετερότητα το 2050 πρέπει να επιτευχθεί με επενδύσεις σε φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες, με καθαρότερες και υγιέστερες μορφές μεταφορών, με την απαλλαγή από τον άνθρακα στον ενεργειακό τομέα, τη βιώσιμη γεωργία και με μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων.
Στη βάση της ευρωπαϊκής και κατά συνέπεια ιταλικής στρατηγικής υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής των οποίων οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές για την ανθρωπότητα, από την άποψη αυτή η Eurotower δημιούργησε ένα τμήμα αφιερωμένο στην αλλαγή του κλίματος.
Τα επόμενα τριάντα χρόνια, ωστόσο, ο μετασχηματισμός της ευρωπαϊκής και της ιταλικής κοινωνίας θα πρέπει να βασιστεί όχι μόνο στη διεθνή συνεργασία αλλά και στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των εθνών.
Μεταξύ των παραγόντων της ανταγωνιστικότητας είναι το κόστος της ενέργειας ότι, εκτός από την αγορά (υψηλή) αποθαρρύνει κάποιες νέες και σημαντικές πολύτιμες επενδύσεις που σχετίζονται με την παραγωγή: ανθρακονήματος (50KWh ανά κιλό), το οποίο είναι το υλικό που απαιτείται για την κατασκευή των λιγότερο ενεργειακά καταναγκαστικών μέσων μεταφοράς, το υδρογόνο που είναι το καύσιμο του μέλλοντος (40KWh ανά κιλό), ο πράσινος χάλυβας (π.χ.) φημίζεται για την ενεργειακή ένταση.
Το πρόβλημα της παραγωγής ενέργειας και του κόστους αφορά τη μεταβατική περίοδο έως την ενοποίηση των νέων τεχνολογικών διαδικασιών για καθαρή πυρηνική ενέργεια στο Caradache στη Γαλλία, προγραμματίστηκε επίσης για το 2050 ή για τη μελλοντική οικονομία υδρογόνου.
Επιπλέον, η εφαρμογή του Ταμείο ανάκτησης για την Ιταλία θα μειωθεί ακριβώς στη μεταβατική περίοδο για την ενέργεια όπου το κόστος της KWh μπορεί να κάνει τη διαφορά για τα σχέδια βιομηχανικών επενδύσεων.
Δυστυχώς, ήδη σήμερα, το κόστος της βιομηχανικής ενέργειας στην Ιταλία είναι υψηλότερο από το υπόλοιπο της Ευρώπης (Eurostat) και οι απαραίτητες επενδύσεις για τον αποκαρβονισμό των τρεχουσών διαδικασιών παραγωγής και την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν υποδηλώνουν μείωση του κόστους της βιομηχανικής ενέργειας.
Όχι μόνο αυτό, στην Ιταλία, επίσης, η ανάπτυξη εναλλακτικών μονάδων ενέργειας συναντά όχι μόνο ρυθμιστικά αλλά και κοινωνικοπεριβαλλοντικά εμπόδια.
Η παρουσία αιολική ενέργεια στην περιοχή, για παράδειγμα, έχει ανοίξει τη συζήτηση για το ενεργειακό κοινωνικό περιβάλλον σε πολλούς δήμους με πολλές διαφωνίες λόγω της ηχορύπανσης που παράγεται από ανεμογεννήτριες.
Επιπλέον, τοISPRA (Ανώτερο Ινστιτούτο Προστασίας Περιβάλλοντος και Έρευνας) αναφέρει ότι το κανονιστικό πλαίσιο σε πολλές ιταλικές περιοχές είναι "μάλλον σύγχυση και καθόλου έγκαιρη στη μεταφορά των ευρωπαϊκών οδηγιών"Για να μπορέσουμε να εκδώσουμε σαφείς και ξεκάθαρες οδηγίες για τομεακές επενδύσεις.
Επί του παρόντος, πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ορισμένες ιταλικές περιοχές χρησιμοποιούν τη νέα γενιά απορριμμάτων σε ενέργεια με εκπομπές καπνού πολύ κάτω από τον εθνικό κανονισμό με σημαντικά πλεονεκτήματα στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αποβλήτων και στο κόστος της ενέργειας, άλλες είναι επιζήμιες για τα φυτά. απόβλητα σε ενέργεια με ζημιές σε αναπτυξιακές διαδικασίες που συνδέονται με το κόστος της ενέργειας.
Οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της ασυνέπειας θα επηρεαστούν από την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, η οποία δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσει τις βιομηχανικές διεργασίες εντατικής ενέργειας μεγαλύτερης τεχνολογικής αξίας και τα επίπεδα απασχόλησης του εργατικού δυναμικού.
Το πρόβλημα του κόστους της ενέργειας θα επηρεάσει έντονα το μέλλον της χώρας μας και τις νέες επενδύσεις που σχετίζονται με Ταμείο ανάκτησης.
Ως εκ τούτου, Θα χρειαστεί ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό όραμα του ενεργειακού τομέα, ο οποίος, σεβόμενη τη νέα ενεργειακή πορεία που υποδεικνύει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί να δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές που επιτρέπουν την ανάπτυξη των έργων της Ταμείο ανάκτησης με υψηλότερη απόδοση παραγωγής μειώνοντας τα τρέχοντα επίπεδα περιβαλλοντικού κινδύνου.
Θα πρέπει να προσδιοριστεί μια νέα ολοκληρωμένη περιφερειακή και εθνική στρατηγική για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που συνδυάζει τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς για το Πράσινη οικονομία με εναλλακτικές πηγές ενέργειας νέας γενιάς και εναλλακτικές πηγές ενέργειας και κάντε επενδύσεις στην περιοχή ανταγωνιστικές ελαχιστοποιώντας το κόστος παραγωγής και πωλήσεων της KWh.
Η στρατηγική μπορεί να ολοκληρωθεί με εκπαιδευτικές διαδικασίες στον κοινωνικό τομέα που μπορούν να αυξήσουν τόσο τη γενική συνειδητοποίηση της ανάγκης για ηλεκτρική ενέργεια για τη ζωή της κοινωνίας και τη μελλοντική ανάπτυξή της, όσο και τη γνώση της απουσίας μη ρυπογόνων διαδικασιών παραγωγής ενέργειας απόλυτα.
Το μέλλον είναι μια πρόκληση που πρέπει να κερδίσουμε τόσο για το κλιματικό όσο και για τις οικονομικές πτυχές του έθνους. Η πρόκληση δεν είναι ιδεολογικού τύπου αλλά ανταγωνιστικού τύπου μεταξύ των εθνών που βασίζονταιυψηλή ένταση γνώσης προβλήματα και τεχνολογίες.
