Το πιο αναμενόμενο διάταγμα (σύνταξη εισοδήματος και υπηκοότητας και "ποσόστωση 100") είναι έτοιμο να εξεταστεί στο προεδρείο την Τρίτη 8 Ιανουαρίου και στη συνέχεια προχωρά στην ημερήσια διάταξη του πρώτου χρήσιμου Συμβουλίου Υπουργών. Η διάταξη θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Απριλίου και αποτελείται από δύο τίτλους και 27 άρθρα για κοινωνικές δαπάνες ύψους περίπου 8,8 δισεκατομμυρίων το 2019, τα οποία θα αυξηθούν σε πάνω από 37 τα πρώτα τρία χρόνια. Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις, θα υπάρχουν περίπου 320 χιλιάδες εργαζόμενοι που ενδιαφέρονται για το "ποσόστωση 100", ενώ οι οικογένειες που βρίσκονται σε φτώχεια για εισόδημα από την ιθαγένεια θα είναι περίπου ένα εκατομμύριο και 400 χιλιάδες. Πολλά θα είναι το έργο του πρωθυπουργού Giuseppe Conte να πείσει την Επιτροπή της ΕΕ στο κουπόνι του Ιανουαρίου για την καλοσύνη του μέτρου και τις θετικές επιπτώσεις στην ιταλική οικονομία.
Ως εκ τούτου, το εισόδημα από την ιθαγένεια θα καταστεί δικαίωμα τόσο για τους Ιταλούς πολίτες που βρίσκονται σε φτώχεια όσο και για τους πολίτες της ΕΕ και τρίτων χωρών που διαμένουν συνεχώς στην Ιταλία για τουλάχιστον 10 χρόνια. Ενώ η σύνταξη υπηκοότητας θα αναγνωρίζεται για άτομα άνω των 65 ετών με οικογενειακό εισόδημα που δεν υπερβαίνει τα 7.560 ευρώ, το οποίο ανέρχεται σε 9.360 για όσους ζουν σε ενοίκιο. Η σύνταξη εισοδήματος και ιθαγένειας καταβάλλεται για το 53% στο Νότο, γράφει ο Il Sole24Ore.
Οι απαιτήσεις για την ποσόστωση 100 είναι 42 έτη και 10 μήνες για όλους (41 και 10 για τις γυναίκες) και 41 έτη για τους πρώιμους εργαζόμενους. Αλλά και για αυτούς, όπως και για τους μετόχους, υπάρχει μια καθυστέρηση 3 μηνών που καθορίζεται από το κυμαινόμενο παράθυρο. Η «ποσόστωση 100» στη συνέχεια θα προσαρμοστεί στο προσδόκιμο ζωής και όσοι επωφελούνται από αυτήν δεν θα είναι σε θέση να συσσωρεύσουν τη σύνταξη με άλλα έσοδα από εργασία που υπερβαίνει τα 5 χιλιάδες ευρώ ετησίως. Η νέα αρχαιότητα θα συνοδεύεται από μια διπλή φορολογική ελάφρυνση, τη λεγόμενη «ειρηνική συνεισφορά», η οποία θα επιτρέψει την κάλυψη τυχόν κενών στις πληρωμές Inps, αλλά μόνο από την 1η Ιανουαρίου 1996 και έως και 5 έτη με τη μόχλευση ενός μηχανισμού δόσεων, με μέγιστο 60 μηνιαίες πληρωμές τουλάχιστον 30 ευρώ, χωρίς τόκους ή κυρώσεις.
Το πρώτο φορολογικό πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα για τον εργαζόμενο να αφαιρέσει το 5o% της πληρωμής που σχετίζεται με τη συνεισφορά "εξαγορά" για σκοπούς Irpef.
Η δεύτερη φορολογική απαλλαγή παρέχεται αντί για εταιρείες. Ποιος θα είναι σε θέση να φέρει το βάρος της «εξαργύρωσης» με την κατανομή των μπόνους παραγωγικότητας που οφείλονται στον εργαζόμενο για αυτόν τον σκοπό. Επομένως, μια πιθανότητα και όχι μια υποχρέωση που θα προκαλούσε την αφαίρεση από το εισόδημα των επιχειρήσεων των ποσών που χρησιμοποιήθηκαν για την κάλυψη των κενών της εισφοράς του εργαζομένου. Για να ενεργοποιήσουν τη γενετική αναμετάδοση, οι εταιρείες θα μπορούν στη συνέχεια να χρηματοδοτήσουν με διμερή ταμεία την πρόωρη έξοδο έως και τρία χρόνια πριν από το "quisti", στη συνέχεια να ενεργοποιήσουν διαφάνειες για πρόωρη συνταξιοδότηση για όσους είναι τώρα 59 ετών και 35 σε εισφορές, υπό την προϋπόθεση ότι προσλαμβάνουν τουλάχιστον ένας νέος υπάλληλος για κάθε εξερχόμενο εργαζόμενο.
Λίγοι δημόσιοι υπάλληλοι που θα είναι σε θέση να επωφεληθούν από το πρώτο παράθυρο της ποσόστωσης 100 που είναι διαθέσιμοι από την 1η Ιουλίου 2019. Το διάταγμα είναι σαφές: για να χρησιμοποιήσετε αυτό το παράθυρο θα πρέπει να έχετε συγκεντρώσει τις απαιτήσεις έως τις επόμενες 31 Μαρτίου και να έχουν υποβάλει την αίτηση για πρόωρη συνταξιοδότηση στη διοίκηση κατοικίας με προειδοποίηση έξι μηνών. Αυτός ο τελευταίος περιορισμός θα είναι αυστηρός για όλες τις εξόδους.
Το κράτος που θα διασχίζουν τα δημογραφικά και κοινωνικά όρια συνεισφοράς για το μερίδιο 100 1 μετά τον Απρίλιο θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τον Οκτώβριο 2019 να επωφεληθούν από την έγκαιρη θεραπεία.
Επειδή έχει υποβληθεί σε TFS / TFR και όχι μετά από περίπου δύο χρόνια, το κράτος μπορεί να ζητήσει μια προκαταβολή τράπεζας που ονομάζεται «δάνειο γέφυρας», την οποία εγγυάται το κράτος με συμφωνία με την ABI. Στην ουσία, τα ίδια επιτόκια θα επιβληθούν στις τράπεζες οι οποίες, ωστόσο, προφανώς μόνο ο εργαζόμενος θα πρέπει να πληρώσει για ένα κεκτημένο δικαίωμα.