«Σύμφωνα με τον προσανατολισμό που εξέφρασαν επιφανείς Συνταγματικοί, η αποστολή ιταλικών αμυντικών όπλων στον ουκρανικό στρατό εμπίπτει στις διατάξεις του Χάρτη μας, καθώς επεκτείνει τη βοήθεια στις χώρες που δέχθηκαν επίθεση. Και η Ουκρανία, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ, είναι μια χώρα που δέχεται επίθεση από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Καθοριστική λεπτομέρεια για να ορίσουμε τα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά βήματα». Αυτό δήλωσε η γερουσιαστής Marinella Pacifico (Coraggio Italia, Μικτή Ομάδα), Γραμματέας της Επιτροπής Σένγκεν, Ευρωπόλ και Μετανάστευσης. «Από αυτό το πλαίσιο - υπογραμμίζει - είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε τις επόμενες διπλωματικές και στρατιωτικές επεμβάσεις. Ακριβώς όμως για να ακολουθήσουμε μια τακτική διαδρομή, χρειαζόμαστε σαφήνεια σχετικά με τις μεθόδους και την ποιότητα των σύνεργων που πουλάμε ή εισάγουμε από τρίτες χώρες».
Ο Pacifico επισημαίνει πώς «τα τελευταία χρόνια, πολύ συχνά, η κυβέρνησή μας έχει επιβάλει τη ρήτρα εμπιστευτικότητας σύμφωνα με το άρθρο 13.3 της Συνθήκης για το εμπόριο όπλων (Att). Τον Ιούλιο του 2020, ο υφυπουργός Εξωτερικών Manlio Di Stefano, που ανατέθηκε σε θέματα σχετικά με την εξαγωγή όπλων και αγαθών διπλής χρήσης, δήλωσε ότι ήθελε να ξεπεράσει τον περιορισμό του προαναφερθέντος άρθρου 13.3 ή να καταστήσει την εξαγωγή όπλων πιο διαφανή. Μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται να έχει συμβεί. Σε μια τόσο λεπτή φάση, θα ήταν απαραίτητο να κατανοήσουμε τον τύπο και το μοντέλο των όπλων που πουλάμε και εισάγουμε και με ποιες χώρες, την προοριζόμενη χρήση τους επίσης στο μέλλον και τα μοντέλα». Το Pacifico καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «εάν ένα drone πωληθεί σε ξένο στρατό, το ιταλικό κοινοβούλιο πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει τη φύση του αεροσκάφους, είτε είναι αμυντικό είτε επιθετικό, γιατί ένα αναγνωριστικό drone είναι αναμφίβολα διαφορετικό από ένα drone καμικάζι. Ως εκ τούτου, καλούμε και πάλι τον αναπληρωτή υφυπουργό να θέλει να είναι εξαντλητικός ακριβώς για λόγους διαφάνειας. Η προσαρμογή των δαπανών για στρατιωτικό εκσυγχρονισμό στο 2% του ΑΕΠ είναι στρατηγικής φύσης και ακολουθεί μια πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που μοιράζονται όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των Conte 1 και Conte 2. Η διεθνής αξιοπιστία της χώρας μας εξαρτάται από τήρηση των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν στο πλαίσιο της συμμαχικής και κοινοβουλευτικής συμμετοχής στις σχέσεις, στις εγκεκριμένες και πραγματοποιούμενες επιχειρήσεις για τον έλεγχο των εισαγωγών-εξαγωγών και της διαμετακόμισης σύνεργων».