(توسط امانوئلا ریچی) پس از یک باران بی وقفه ، در یک فضای سورئال گاوینیانو عهد خود را به Madonna delle Grazie تجدید کرد. سنتی که 340 سال ادامه داشته است. در تابستان سال 1678 ، یک طاعون شدید مردم را درگیر کرد و باعث مرگ بسیاری شد. Gavignanesi به عنوان آخرین اقدام ، اکنون استعفا داد ، به تصویر چوبی Madonna delle Grazie متوسل شد که از کمک و محافظت استفاده می کند. این درخواست در 3 اکتبر 1679 پذیرفته شد ، ناگهان سرایت متوقف شد. جمعیتی که در مقابل تصویر مریم مقدس در کلیسای سان روکو جمع شده بودند ، نذر رسمی را برای جشن گرفتن جشن مادونا در 3 اکتبر هر سال اعلام کردند ، با عنوان قابل توجه "مادر لطف".
این شهر همیشه در آشفتگی است ، با این وجود این آیین برای تقریباً 350 سال تکرار شده است. احساس قدردانی که کل نسل ها از پدر به پسر منتقل شده اند بسیار زیاد است. این احساسات در یک شهر کوچک قابل لمس است ، زنان بالکن ها را با پارچه های گرانبها به رنگهای مادونا ، سفید و آبی تزیین می کنند. صدها چراغ کوچک رنگی وجود دارد که نشان دهنده مسیر حرکت است.
Gavignano متوقف می شود و به یک گروه کر مذهبی منحصر به فرد تبدیل می شود ، به نظر می رسد زمان متوقف می شود. پس زمینه گروه موسیقی اغلب توسط "Evviva Maria Santissima" قطع می شود ، این عبارتی است که همه در کلیسا و در هنگام حرکت به آهنگ می پردازند. لحظه ای که مجسمه Madonna delle Grazie از محراب کلیسا به سمت افراد م faithfulمن پایین می آید و با لغزش روی دو تخته چوبی مستحکم و با مهارت بالا ، بسیار جالب توجه است. بلافاصله پس از آن ، موکب با پیگیری هزاران مومن آغاز می شود که از همه کشورهای همسایه ، از رم و بسیاری از مناطق دیگر ایتالیا به آنجا می آیند. قبل از شروع موکب ، وقتی مجسمه اکنون روی دوش مومنانی است که آن را حمل می کنند ، بسیاری از کسانی هستند که به نشانه تشکر به مجسمه مدونا با چشمانی درخشان نزدیک می شوند ، آن را نوازش می کنند و اشیای عزیز به آن می دهند.
این جشن مذهبی با آتش بازی که با حضور شهردار جدید ایوان فراری ، مقامات سیاسی ، مذهبی و نظامی شهرداری های همسایه ، کل Gavignano را روشن کرد ، پایان یافت.