(توسط Francesco Pagano ، مدیر Aidr و رئیس خدمات فناوری اطلاعات در آبگرم Ales و Scuderie del Quirinale)
نه تنها زیرساخت ها و ابزارهای منسوخ شده که برای نیازهای لحظه ای کافی نیستند: تأخیر مزمن در فرآیند دیجیتالی سازی که موسسات دولتی رنج می برند نیز ریشه در عدم آموزش کارکنان مدیریت دفاتر دارد و در نهایت ، آنها وظیفه استفاده از ابزارهای دیجیتال و ارائه خدمات به شهروندان است.
این مشکلی است که از دور به وجود می آید و رفع آن ضروری است.
وزن واقعی عامل انسانی
وقتی صحبت از دیجیتالی شدن در بخش دولتی می شود ، بحث عمومی غالباً روی کمیت و (به ندرت نادر) کیفیت زیرساخت ها متمرکز می شود. روشی که تحت تأثیر "تأثیر اعلامیه" معمولی ، بیان شده در برنامه های سرمایه گذاری ، در تعریف مسیرهای استراتژیک و "انقلاب های بزرگ" قرار دارد. این عدم تمرکز توجه بر روی ابزارها قبل از اینکه مردم تمام محدودیت های خود را نشان دهند ، به دلیل عدم اطمینان به تحقق واقعی مربوط می شود.
در واقع ، اثربخشی هر برنامه استراتژیک نمی تواند افرادی را که مجبور به استفاده از ابزارهای پیاده سازی شده هستند ، که مهارت آنها عامل واقعی توانایی هر گونه نوآوری است ، استفاده کند.
به عبارت دیگر ، خوب است قبل از قرار دادن اتومبیل فرمول 1 در دست شخصی مطمئن شوید که حداقل دارای گواهینامه رانندگی است. در حقیقت خطر این است که فناوریهای شگفت انگیز اتخاذ شده توسط این بخش در نهایت مورد استفاده کم یا حتی استفاده نادرست قرار بگیرند. به طور خلاصه: بدون آموزش کافی ، نوآوری نه تنها بی فایده ، بلکه مضر است.
اثربخشی آموزش
می توان ادعا کرد که دوره های آموزشی در بخش دولتی بسیار دور از دسترس است. گزاره ای مبنی بر اینکه اپراتورهای بخش می دانند چگونه یک حقیقت را بدست آورند ، اما محدودیت های آن را نیز می دانند. ارائه دوره ها و به روزرسانی ها در بخش دولتی از یک رویکرد کاملاً "ارتدکس" رنج می برد ، از ابزارهای منسوخ شده و یک رویکرد بیش از حد تصوری استفاده می کند ، که اغلب در قوانین و مقررات بسیار سخت و خلاصه خلاصه می شود. خصوصیات به خودی خود در هر زمینه ای منفی است ، اما وقتی در بخش فناوری اعمال می شود ، ویرانگر است. در برخی از بخشهای خاص مانند امنیت سایبری ، کارشناسان مدتی است این خطر را گزارش می دهند.
یک مثال؟ آخرین گزارش های مربوط به مدیریت رمزهای عبور برای دسترسی به خدمات فناوری اطلاعات ، تأکید می کند که چگونه تأمین نیازهای بیش از حد رسمی ، مانند تهیه طول مشخصی از رمز عبور و الزام به تغییر دوره ای آن ، منجر به نتیجه ای غیر از این می شود. مثبت مطالعات در این زمینه نشان داده است كه الزام به تغییر رمزهای عبور هر سه ماه (یك بار به عنوان یكی از بهترین روش های اتخاذ شده برای اطمینان از امنیت سیستم نشان داده می شود) در واقع كاربران را به سمت انتخاب رمزهای عبور با سطح پیچیده پایین و استفاده از انواع قبلی ها تا بتوانند راحت تر آنها را به خاطر بسپارند. رفتاری که در نهایت به جای تقویت ، سطح امنیت را از بین می برد.
تغییر رویکرد امکان پذیر است
مانند همه بخشها ، آموزش نیز تحت تغییر است و در بخش فناوری ، این موارد کاملاً مشهود است. به خصوص که این فناوری های جدید هستند که ابزارهای یکسانی را برای آموزش ارائه می دهند. کلمه کلیدی "گیمیفیکیشن" است ، یعنی "گیمیفیکیشن" فرآیندهای آموزشی از طریق مسیرهای هدف گرا ، آزمونهای غیر سنتی و اشکال تأیید یادگیری که هدف آنها حل و فصل مفاهیم از طریق تجربه است نه از طریق حفظ کردن یا استفاده غیرقانونی از قوانین .
در زمینه امنیت ، متخصصان غالباً از ابزارهایی مانند شبیه سازی حملات ایمیل (فیشینگ) با استفاده از کاربران برای بررسی توانایی تشخیص پیام های بالقوه خطرناک و اجازه دادن به آنها برای یادگیری تشخیص سرنخ هایی که می توانند به آنها تفکیک کنند ، استفاده می کنند. ایمیل مخرب اتخاذ این رویکرد در آموزش کارمندان عمومی ، یک انقلاب کوچک به همراه دارد و از نظر نتایج بازتابهای بسیار مثبتی دارد.
به طور خلاصه: برای "جوان سازی" مردم ممکن است ایده خوبی باشد که شروع به تغییر روش یادگیری کنیم.