(توسط Massimiliano D'Elia) "هدف این مأموریت نه ایجاد ملت ، بلکه مقابله با تروریسم بود. ما نمی توانستیم و نباید جنگی را انجام می دادیم که حتی ارتش افغانستان نمی خواست آن را انجام دهد"، مثل این جو بایدن خلاصه ملت دیشب افتضاح از مدیریت و هوش خود که نتوانسته است پیش بینی کند که یک تحلیلگر با تجربه متوسط می تواند با داده های کمی که در اختیار دارد بخواند. این درست است که بایدن می گوید ، ما برای مقابله با تروریسم آنجا بودیم ، حیف است که متفقین بیست سال ایالات متحده را دنبال کردند ، بدون آنکه هرگز چشم بر هم بزنند ، در باتلاقی که جان انسان ها (53 ایتالیایی) و تریلیون ها دلار را گرفت. با پارادایم "ما برای تضمین امنیت در خانه خود برای مبارزه با تروریست ها آنجا هستیم ".
ما خود را با پروژه های بشردوستانه خود فریب داده ایم که می توانیم تاریخ هزاره مردمی را تغییر دهیم که هنوز مفهوم روشنی از ملت ، دولت ، نهادها ندارند. در مراکز بزرگ شهری ، جایی که ما پایگاه های خود را در اختیار داشتیم ، چیزی در حال تغییر بود اما این فقط یک دانه شن در بیابانی در افغانستان بود که از یک ساختار قبیله ای ، قومی و مذهبی وسیع و فرورفته تشکیل شده بود ، جایی که مردم آن منطقه را نمی شناسند. وضعیت مراجع در چنین زمینه اجتماعی منع کننده ، برای جوانه زدن / خروج دموکراسی ، تنها کسانی که احتمالاً قادرند با چسب ایدئولوژیکی و انگیزشی منحصر به فرد خود ریشه دوانده باشند ، طالبان هستند ، خواه ناخواه ، آنها هستند که مورد ستایش و احترام قرار می گیرند ، به عنوان تنها کسانی که می توانند نظم برقرار شده را مدیریت کنند ، حتی گردن مخالفان یا کسانی را که قوانین سخت مذهبی را نقض می کنند ، می بینند.
به همین دلیل پیشروی آنها به سمت کابل هموار و از جهاتی پیروزمندانه بود: آنها کشور را از دست مهاجمان غربی ، که می خواستند شیوه زندگی خود را تحمیل کنند ، و حاکمان فاسد فعلی که حتی ماه ها حقوق خود را پرداخت نکرده بودند ، آزاد کردند. چگونه انتظار می رفت که ارتش افغانستان که به خوبی توسط غربی ها آموزش دیده و مجهز شده است ، بدون حقوق و بیش از همه علیه کسانی که آمریکایی ها در دوحه با آنها توافق کرده بودند ، جنگید؟
در تمام این سالها طالبان ، که در مرز با پاکستان نشسته اند ، سازماندهی مجدد کرده اند ، ظرفیت استراتژیک قابل توجهی را توسعه داده اند ، به دریافت کمک های مالی برای تجهیزات و سلاح ادامه داده اند و بدون شلیک شلیک ، 40 درصد از کشور را به دست آورده اند. با تأیید ضمنی آمریکایی ها امروز آنها بیستمین سالگرد حمله به برج های دوقلو (11 سپتامبر 2001) را با کنترل کل کشور با اعلامیه جشن می گیرند.امارت اسلامی افغانستان.
تولد امارت اسلامی افغانستان جنبه ای برای دست کم گرفتن نیست ، احتمالاً تولد دولتی است که تروریست ها در سراسر جهان می خواستند و نتوانسته بودند بین سوریه و عراق (داعش) ایجاد کنند. بله ، زیرا در کوههای افغانستان فراریان داعش و القاعده هستند که طبق توافق دوحه ، طالبان باید بجنگند. با این حال ، یک رقم باید همه خودی ها را منعکس کند: القاعده در حال حاضر در 15 استان حضور دارد. این سازمان در حقیقت از موج جدیدی از جنگجویان خارجی می ترسد ، که توسط گزارش اخیر سازمان ملل متحد در 21 ژوئیه گذشته تأیید شد: وی ادامه داد: امنیت در افغانستان شکننده است و روند صلح نامشخص است. القاعده حداقل در 15 استان ، عمدتا در مناطق شرقی ، جنوبی و جنوب شرقی حضور دارد. "به بر اساس این گزارش ، برخی از سلول های خفته داعش در رقابت با القاعده به فعالیت خود در اطراف کابل و در استان های نورستان ، بدخستان و قندوز ادامه می دهند.
با این حال ، داعش و القاعده یک موضوع مشترک دارند: آنها می خواهند همه کسانی را که توافقنامه صلح بین ایالات متحده و طالبان را رد می کنند گرد هم آورند.
اگر طالبان به توافق دوحه احترام بگذارند ، می توانند از حمایت روسیه و چین نیز برخوردار شوند ، که افغانستان را به عنوان قطب مهم استراتژیک فعالیت های خود (خط لوله گاز روسیه و جاده ابریشم چین) می دانند. اما اگر همه چیز در جهت دیگری قرار گیرد ، افغانستان می تواند قطب جذب بنیادگرایی جهانی شود ، همانطور که سوریه تا همین اواخر برای دولت اسلامی بود ، بنابراین از جنگجویانی از آفریقا ، خاورمیانه و همچنین از اروپا که می رفتند استقبال می کرد. برای آموزش و صدور مهارتهای انجام حملات تروریستی در داخل. تبریک گفتن به حماس که به طور علنی از طریق شبکه های اجتماعی این کار را انجام داده است ، فرقی نمی کند.
سپس مشکل پناهندگان وجود داردبه 2,9 میلیون افغان در حال حاضر در پایان سال 2020 از این کشور آواره شده اند و حدود 250،XNUMX افغان از پایان ماه مه مجبور به فرار شده اند (داده های UNHCR و UN).