(به آنتونیو آدریانو جیانکانه) افریقا، سرزمینی پر از ثروت و نه فقط الماس همانطور که در ارائه فیلم ظاهر شد "الماس خون": Lآفریقا خیلی بیشتر است!
آفریقا معدن عظیمی از منابع طبیعی مانند نفت، الماس، طلا، خاک های کمیاب، کلتان و کبالت است. حتی اورانیوم مورد استفاده فرانسه از آفریقا به ویژه از نیجر می آید. به عنوان مثال، نیجر دارای بزرگترین ذخایر اورانیوم در جهان و همچنین غنی از نفت زیست توده و زغال سنگ است.
فرانسه در سال 2001 معادن اورانیوم خود در کشور مادر را رها کرد و اکنون اورانیوم را از نیجر وارد می کند که از سال 1960 مستقل شده است.
نرخ برق رسانی این کشور به حدی پایین است که نیجر مجبور است به واردات برق خارجی متوسل شود.
نرخ رشد کشور پس از شیوع بیماری همه گیر بدتر شده و بدتر شدن شرایط اقلیمی و مشکلات امنیت داخلی نیز وضعیت کشور را تشدید کرده است.
تولید ناخالص داخلی سرانه نیجر با 1.310 دلار یکی از کمترین ها در آفریقا است، واحد پولی فرانک CFA، زبان رسمی فرانسه، نرخ فقر 40,81 درصد، مهاجرت خالص 0,2- در هر 1000 نفر است.
جمعیت نیجریه به طور پیوسته در حال رشد است و به ویژه در مناطق روستایی که متاسفانه فقر شدید با دسترسی محدود به آب آشامیدنی و بهداشتی بسیار بالاست.
نیجر دیگر یک کشور استعماری نیست، اما تقریباً هیچ چیز از آن دوره تغییر نکرده است.
اما چرا آفریقا، کشوری با منابع عظیم که اگر به خوبی مدیریت شود، می تواند ثروت زیادی را برای کل کشور و منافعی برای مردم آفریقا به ارمغان بیاورد، همچنان صحنه استثمار، جنگ های داخلی، برده داری و مهاجرت است؟ چرا بخشی از جهان که خود را متمدن می داند سیاست هایی را اجرا نمی کند که بتواند به این مردم عزت بدهد؟
در آفریقا، مردان، زنان و کودکان خستگی ناپذیر و بدون حمایت اجتماعی کافی در معادن کار می کنند و هر نوع حقوق بشر را زیر پا می گذارند تا کلتان و کبالت استخراج کنند، مواد معدنی ضروری برای حفظ تکامل تکنولوژیکی و صنعتی که در حال تجربه آن هستیم.
تنها یک دلیل وجود دارد، در دوره استعمار معادن متعلق به کشورهای استعماری بود، اما امروز متعلق به کسانی است که قراردادها را دارند، یعنی نه به نیجر یا نیجریه بلکه متعلق به قدرت های خارجی شرقی و غربی حاضر در آفریقا. کشورها.
کشورهای آفریقایی نمی توانند به تنهایی بر استعمار یا پسااستعمار غلبه کنند، آنها آموزش و مهارت های سیاسی خود را برای ادامه این روند دگرگونی ندارند.
تناقض این است که فرانسه برای تولید برق به اورانیوم نیجر برای فعالیت نیاز دارد و نیجر با وجود داشتن اورانیوم، برای خود برق ندارد.
این پارادوکس را می توان برای اکثر کشورهای آفریقایی تکرار کرد.
در خبرنامه کانال PRP مشترک شوید
بنابراین آفریقا همچنان سرزمین فتح همه کشورهای غربی و به ویژه کشورهای شرقی (چین – روسیه) است که حتی از طریق فرآیندهای فسادآمیز، عدم اطمینان و بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی ایجاد می‌کند و به نفع شکوفایی شرکت‌های مزدور در دستمزد هر کسی است و نتیجه آن قاچاق اسلحه، مواد مخدر، انسان و اشاعه تروریسم.
زنگ خطر توسط وزیر امور خارجه به صدا درآمد آنتونیو Tajani که در مصاحبه ای با Avvenire اظهار داشت که «آفریقا نباید به سرزمین فتح تبدیل شود، امروز تصور یک مسابقه جدید برای آن قاره مانند مسابقه شوم قرن نوزدهم غیرقابل تصور است. با این حال، در کشورهایی مانند سودان، لیبی یا آفریقای مرکزی مدت‌هاست که شاهد افزایش نفوذ خارجی هستیم که باعث بدتر شدن شرایط امنیت و ثبات در مناطق بسیار شکننده می‌شود.'.
به گفته وزیر تجنی، ایجاد یک همکاری جدید برای توسعه ضروری است به ویژه در اتحادیه اروپا، صحبت با صدای واحد و کنار گذاشتن ابتکارات فردی کشورهایی که در حال حاضر از نظر تاریخ، کالیبر و اندازه برای ایجاد تغییرات مطلوب کافی نیستند.
اگر اروپا همچنان می خواست قهرمان چند قدمی تاریخ باشد، باید یک پروژه اقتصادی راهبردی واحد را برای کشورهای آفریقایی اجرا می کرد که اولویت آن کمتر از جنگی نیست که اکنون در مرزهای اتحادیه اروپا در جریان است.