(توسط ماسیمیلیانو دلیا) سفیر فرانسه در ایتالیا رم را ترک می کند: "غیر ممکن است بداند که چه مدت در فرانسه باقی خواهد ماند"، یک منبع از وزارت به رادیو فرانسه گفت. وزارت خارجه فرانسه از بازگشت سفیر خبر داده بود ، کریستین تسیت، برای مشاوره ، به دنبال یک سری از "بیانیه های خشمگین"و"حملات بدون پایه یا سابقه”توسط دولت رم. بیانیه Quai d'Orsay با دعوت از ایتالیا برای اقدام مجدد برای یافتن رابطه دوستی و احترام متقابل بسته شد. در 21 ژانویه ، دولت فرانسه پیش از این اظهارات دی مایو در مورد "فرانک آفریقا" سفیر ایتالیا در فرانسه ، ترزا کاستایدو را احضار کرده بود.
فراخوان سفیر برای روشن کردن "malumore ”فرانسوی، ناتالی لوئیزو ، وزیر امور فرانسه فرانسه توضیح می دهد. در واقع ، این همچنین درخواست درخواست "ژست "در طرف ایتالیایی: چیزی که به عنوان غرامت به نظر می رسد.
مبادلات تجاری بین ایتالیا و فرانسه
در تمام این مراحل پایان دیپلماسی بین المللی 74 میلیارد یورو در معرض خطر است ، این ارزش مبادلات تجاری ثبت شده بین ایتالیا و فرانسه در سال 2017 است ، با مزیت صادرات ایتالیا. در حقیقت ، اطلاعات صنفی دو کشور متقاعد شده است که قرار است اصطکاک ها تا اروپا ادامه یابد. ناگفته نماند توافقاتی که در کارخانه کشتی سازی Fincantieri-Stx France و بین ایرفرانس و آلیتالیا متولد می شوند.
وزیر موآروو میلانزی در واقع بلافاصله بیانیه ای صادر کرد: "فرانسه و ایتالیا ملت های متحدی هستند و دوستی بین دو ملت عمیق است. منافع و دیدگاه های مربوطه ، و همچنین بحث سیاسی برای انتخابات آینده پارلمان اروپا ، نمی تواند و بر روابط استواری که دهه ها ما را متحد کرده است ، تأثیر نخواهد گذاشت.".
جوزپه کونته در دیدار از لبنان، فورا گفت: "دوستی مورد بحث نیست" و در دیدار دی مایو با جلیقه های زرد فرانسوی: "او این کار را به عنوان یک رهبر سیاسی انجام داد" و نه "نهادی".
حتی رئیس جمهور سرجیو ماتارلا تمام آن را بیان می کند "نگرانی برای اوضاع بوجود آمده "دعوت مردم به" فوراً "ایجاد جو اعتماد. بنابراین بلافاصله ابتکارات و حرکات دیپلماتیک را که باعث آرامش می شود ، فعال کنید ».
الساندرو دی باتیستا با این حال ، وی متجاوزترین فرد است و بر اتهامات علیه "مدیران فرانسوی در بانک های آفریقا" اصرار می ورزد لوئیجی دی مایو، تایید ادامه روابط با جلیقه های زرد فرانسه این نقش نهادی تری به خود می گیرد و از اظهارات نیمه آرامش بخش وزیر ماتئو سالوینی پیروی می کند که از طرف دیگر ، نمی خواهد اصطلاح "جلیقه زرد" را در واژگان خود بگنجاند.
پاسخ ماتئو سالوینی
"ما نمی خواهیم با کسی مبارزه کنیم، ما علاقه مند به بحث و جدل نیستیم: ما افراد خاص هستیم و از منافع ایتالیایی ها دفاع می کنیم. برای ملاقات با رئیس جمهور ماکرون و دولت فرانسه بسیار در دسترس است، در مورد یک میز بنشینید و سه سوال اساسی را که به مهارت من مربوط است ، آدرس دهید. با فشار در مرزها متوقف شوید ، از سال 60 تا به امروز بیش از 2017 هزار نفر وجود دارد که شامل کودکان و زنان رها شده در جنگل است. با تروریست های ایتالیایی متوقف شوید ، حدود پانزده نفر محکوم شده اما زندگی خوبی را با اقامت در فرانسه زندگی می کنند و فقط سرانجام ، با چک هایی که ساعت ها طول می کشد ، به کارگران مسافربری ما که به معنای واقعی کلمه هر روز در مرزهای فرانسه مورد آزار و اذیت قرار می گیرند آسیب بزنند. ما با روحیه ای سازنده آماده و در دسترس هستیم "، نتیجه گیری صاحب وزارت کشور ،" برای ورق زدن به سود مردم ما".
واکنش مخالفان
جورجیا ملونی ، رئیس Fratelli d'Italia: "فرانسه در سال 2011 دوستی خود را با ایتالیا به خطر انداخت ، زمانی که برای لغو توافق نامه های تأمین انرژی که بین ایتالیا و لیبی امضا شد ، با لیبی جنگ کرد. پس از 7 سال مداخله ، دستبردهای غارتگرانه دارایی های استراتژیک و اقدامات خصمانه علیه ما ، فرانسه باید انتظار از دست دادن همدردی و اعتبار شهروندان ایتالیایی و نیروهای سیاسی را داشته باشد. وی امیدوار است که فراخواندن سفیر فرانسه بتواند پایان منطق قدرت منطقه ای در اختیار پاریس باشد ، استراتژی غیر شایسته روند ادغام اروپا".
رئیس گروه Forza Italia در اتاق، Mariastella Gelmini: "با فراخواندن سفیر در رم توسط فرانسه ، اکنون مشخص شده است که این دولت هفتاد سال سیاست خارجی ایتالیا را لغو می کند ، با خسارات زیادی که به مرور زمان طولانی خواهد شد. چهره این دولت ، به ویژه در سناریوی اروپایی ، جستجوی دشمنان و درگیری به منظور اجماع انتخاباتی است. دی مائو و دی باتیستا با جلیقه های زرد فقط در صورت مضحک به نظر می رسند که دخالت بی جهت در سیاست داخلی کشوری را که شریک ، متحد و بنیانگذار ما در اروپا است ، نشان ندهند. من فکر نمی کنم آنها حتی کلماتی را که با دعوت سفیر همراه بود ، یعنی عباراتی که باعث لکه دار شدن کار این مقام اجرایی می شود ، درک می کنند: "حملات بی سابقه ایتالیا""
پائولو جندیلیونی (PD) رئیس سابق شورای: "امروز آنها ماکرون کج اندیشی را سرزنش می کنند ، فردا مراحل غیرمنصفانه نقض قانون ". "این ناراحت کننده است که می بینیم کشوری بزرگ مانند ایتالیا به طور فزاینده ای شکننده و منزوی می شود".
آنتونیو تجانی (FI) رئیس پارلمان اروپا: "این صدمین بار تأیید سیاست خارجی جنون آمیز این دولت است که به همه جهان اعلان جنگ می دهد ، طرف مادورو را علیه دموکراسی می گیرد ، معاون نخست وزیر او برای حمایت از خشونت هایی که مغازه ها ، اتومبیل ها را خراب می کنند و کوکتل مولوتف می اندازند ، حمایت می کند در برابر پلیس با جلیقه های جائونس. این بدان معناست که ایتالیا با این دولت نمی داند سیاست خارجی چیست و چگونه می توانیم کشور خود را در جهان حساب کنیم. ما مداخله دیگران را نمی خواهیم ، اما اگر نخواهیم نمی توانیم سپس به فرانسه برویم تا با کسانی که تخریب می کنند ، کسانی که به پلیس حمله می کنند ، کسانی که تظاهرات خشونت آمیز را در سراسر کشور ترتیب می دهند ملاقات کنیم زیرا در این صورت برای ایجاد یک گروه به توافق نیاز داریم. عضو پارلمان اروپا ، این خوب نیست. این واقعاً جدی است که ایتالیا ، کشور مingسس اتحادیه اروپا ، کشوری که در G7 شرکت می کند ، یک سیاست خارجی دارد که ما را منزوی می کند مانند هرگز بدون هیچ دولت ، بدون هیچ نیروی سیاسی از جناح راست ، میانه ، چپ".
اساساً بین ایتالیا و فرانسه ، در طول تاریخ ، به دلیل توانایی بدون شک دو کشور در بخشهای مختلف تجاری ، همیشه یک رقابت سالم وجود داشته است. این واقعیت که فرانسه تسلط بیشتری بر سیاست خارجی دارد ، به ویژه در کشورهای آفریقایی به این دلیل است که تاریخ استعمار این کشور قابل پاک شدن نیست ، به ویژه هنگامی که برای کشور خود سود در پشت آن باشد. سیاست خارجی مشکوکی که توجیه خود را در جهت منافع ملی می یابد. منافع ملی که ایتالیا باید مراقبت بیشتری در خارج از کشور داشته باشد و با مبارزات انتخاباتی طاقت فرسا و طولانی مدت که منجر به "پنهان" شدن و عدم جذابیت می شود ، نتیجه عدم رضایت ایتالیایی ها از سیاست و مهمتر از همه ، در مرزهای ایتالیا مسدود نشود از مشارکت در مشاوره های انتخاباتی.