(توسط Massimiliano D'Elia) من نیز پسر ایلوا هستم. من دوران کودکی و نوجوانی خود را در تارانتو زندگی کردم ، پدرم در ایلوا در تارانتو ، در زمان ایتالسایدر کار می کرد. 
ایتالیسایدر به ما اجازه زندگی ، تحصیل و همچنین بیمار شدن برای اکثر ما را داده است. در سن 30 سالگی ، با تعجب پزشکان و آمارهای بهداشتی ، متوجه شدم که من یک تومور مثانه بسیار تهاجمی دارم که خوشبختانه به موقع گرفتار شد ، آسیب خاصی به من وارد نکرد ، اما روح من را مشخص کرد. هر چکاپ سالانه امتحان مادام العمر است. این بدان معناست که تناقضی که در تارانتو وجود دارد بسیار شدید است ، از یک طرف مشاغل مقدس و از طرف دیگر مسئله برجسته محیط زیست وجود دارد. تضادی که با وجود پتانسیل عظیم گردشگری و هنری شهر ، معروف به شهر دو دریا، دریای کوچک ، درست در کنار ایلوا و دریای بزرگ.
تارانتو با کارخانه کارخانه فولاد زندگی می کند ، کارخانه ای که از 8.200،10.700 کارمند گروه 1,4 نفر در آن کار می کنند. تصمیم در مورد آینده کارخانه تولید فولاد دوم در اروپا که قادر است 4 درصد از تولید ناخالص داخلی را به کشور ما بدهد ، در دست یک سیاست سردرگم و مردم تارانتو است که همیشه در این مورد اختلاف نظر داشته اند. در انتخابات عمومی 2018 مارس 5 ، جنبش 47 ستاره از هر دو رای یک رای کسب کرد و به XNUMX٪ رسید ، با تشکر از وعده بستن کارخانه فولاد.
برای تکرار روحیات شهر فرماندار پولیا ، میشل امیلیانو ، که دقیقاً در مرکز سوال است: "اگر ILVA هرگز وجود نداشته است ، این یک ثروت برای Puglia و Taranto بود. اما این کارخانه وجود دارد ، شهروندان و کارگران را می کشد ، کاملاً غیرقانونی است همانطور که خود ArcelorMittal نشان می دهد ، که بدون مصونیت کیفری خاص ، متکبرانه به دولت ایتالیا دستور می دهد ظرف 30 روز کارخانه را پس بگیرد. راه حل این نیست که به دلیل عدم مسئولیت ArcelorMittal کارخانه منفجر شود. آنها یک بمب زیست محیطی را حل نشده و هزاران بیکار باقی می گذارند".
شهردار تارانتو ، رینالدو ملوچیاگر برای ArcelorMittal باشد "آیا این یک تاکتیک نبود ، همانطور که اساساً امیدواریم ، ما باید برای یک راه اندازی مجدد شجاعانه برای همشهریان خود آماده باشیم. کدام؟ شاید بازگشت به تارانتو که در سال 1959 توسط پیر پائولو پازولینی توصیف شد ، در گزارشی در امتداد سواحل ایتالیا ، جاده شنی طولانی ، شهری که زندگی در آن مانند زندگی در داخل صدف باز است. اینجا Taranto جدید ، آنجا ، بسته بندی شده ، Tarante قدیمی".
در روزهای آینده می تواند نقطه عطفی برای شهری باشد که زمانی مروارید مگنا گراچیا بود. نقطه عطف می تواند سرمایه گذاری در راه حل های پیشرفته باشد تا به بزرگترین کارخانه ذوب آهن اروپا اجازه دهد همزمان با مقررات زیست محیطی امروز به زندگی خود ادامه دهد. شما نمی توانید زندگی را تحویل بگیرید اما نان را هم از روی میز بردارید.