(توسط مارکو زاکرا) به مدت 15 سال است که هفتگی IL PUNTO را می نویسم و ​​طولانی ترین خوانندگان نظرات بی پایان در مورد وقایع مرتبط با امتیازات بزرگراه های ایتالیا ، معادن طلای واقعی برای چند شرکت و تخلیه روزانه برای رانندگان خوانده اند.

یک ترافیک پیش از سیاسی که دارای رذایل و ریشه های باستانی است ، زیرا همه امروز درباره بنت ها صحبت می کنند ، اما کمتر کسی به خاطر می آورد که قبل از همه شرکت های دیگری وجود دارند که این شبکه را اداره می کنند و این که در سال های اخیر به نظر نمی رسد هیچ یک از اعضای هیات علمی این اراده را برای درک کامل نداشته باشند. چگونه "امتیازات" که در آن عوارض بسیار فراتر از تورم افزایش یافت ، مدیریت و امکان پذیر شد ، اما به نظر نمی رسید کسی اعتراض کند.

همانطور که به نظر می رسد هیچ کس تاکنون تصور نکرده است که در مسیرهای "اعطا شده" ، تعداد بیشتری از وسایل نقلیه از "تاریخی" سفر کنند ، یک "فوق العاده" بزرگ دیگر برای اپراتورها با ضرب عوارض.

از طرف دیگر ، کار تعمیر و نگهداری همواره کمرنگ بوده است: به غیر از پل مرندی ، بخش های ناتمامی وجود دارد که ده ها سال است که تحت مراقبت هستند ، آثار جاودانه که هرگز تمام نمی شوند. (یکی برای همه جاده حلقه شمالی میلان در اطراف کورمانو ، با وجود یکی از شلوغ ترین امتداد ایتالیا).

همه اینها فقط به یاد داشته باشید که کل سیستم سیاسی در این بازی "حامیان" سخاوتمندانه ای داشت ، به خصوص در کلید x DC ، سابق Margherita ، PD و همکاران ، با قله های تعالی در SVP ، حزب Tyrolean South که همیشه طاقچه های خود را دارد در دولت تحت نظارت و چشم به ورونا-برنر.

مثالهای بی پایان برای تأکید بر اینكه شاید بیش از برداشتن امتیازات ، كاهش شدید عوارض ، تحمیل چک و نگهداری لازم باشد و نسبت به واگنهای نوع ANAS كه به نظر من كاملاً قادر به تصرف شبکه بزرگراه نیستند ، احتیاط كنید. در اطراف ایتالیا.

ANAS "مربع های نگهداری" - که می داند چرا آنها همیشه از مردان خسته ساخته شده اند - هرگز مرا هیجان زده نکرده و نمونه بارز کارایی بسیار ضعیف هستند.

بزرگراه ها