2030 مرده در ایتالیا است: یکی از دو بیمار بیش از 65 خواهد بود. اعداد تعجب آور نیست اگر فکر می کنید که یکی از سه نفر در میان افراد مبتلا به این سرطان قبلا سال 65 را گذرانده است. روندی مخلوط با پیری جمعیت ایتالیا ، که هم اکنون از حدود 60 میلیون نفر ، 10 میلیون سالمند را در خود جای داده است. این موضوع سه شنبه آینده در میلان ، در بنیاد IRCCS - موسسه ملی سرطان به مناسبت سمینار "بیمار مسن: چالش های یک رویکرد چند رشته ای و سرطان سر و گردن" ، که توسط بنیاد ملی موسسه سرطان IRCCS ، با همکاری بنیاد Don Gnocchi میلان و Spedali Civili برشیا ، با نظارت علمی لیزا لیسیترا و پائولو بوسی و حمایت از جوامع علمی مختلف ایتالیا. منظور ما از تومورهای سر و گردن مجموعه نئوپلاسم هایی است که از حفره های بینی و سینوس های پارانازال ، حلق ، حفره دهان ، حنجره و غدد بزاقی سرچشمه می گیرند. شایع ترین، در مورد یکی از دو مورد، مربوط به حنجره، و پس از آن حفره دهان و رحم است. درصد 90 این تومورها کارسینوم اسپینوس سلولیک است؛ بخش باقی مانده، با این حال، مربوط به ملانوما، سارکوم ها، لنفوم ها و سایر انواع سرطان است. این بیماری ها - تومورهای سر گردن و پائولو Bossi SC Oncologia Medica 3 و بنیاد ملی موسسه سرطان IRCCS - به طور عمده حفره دهان ، حلق یا حنجره / حنجره را تحت تأثیر قرار می دهند و به طور فزاینده ای جمعیت بالغ ، بالای 65 سال را شامل می شوند. جمعیتی که بیشتر در معرض خطر است جمعیتی است که الکل می نوشد و سیگار می کشد ، اما اخیراً اپیدمی مرتبط با ویروس پاپیلوما نیز برجسته شده است. " در ایتالیا، این تومورها در حدود 5 درصد از همه تومورهای بدخیم را نشان می دهد، پنجمین در میان شایع ترین. هر ساله حدود 12 هزار مورد تشخیص داده می شود که میزان بروز آن 17 مورد جدید در هر 100 هزار نفر در سال است. فقط دو بیمار، برای 5 سال از زمان تشخیص، موفق به زنده ماندن، البته بسته به مرحله بیماری و رسمیت شناخته شده توسط تاخیر تشخیص. منطقه بیشترین آسیب دیده ونتو است: موارد 50 برای 100 هزار نفر در میان مردان و 8 برای 100 هزار نفر در میان زنان است. در سطح ملی، مردان بیشتر در معرض خطر هستند، آنها 7 را بیشتر از زنان دریافت می کنند. بیشترین تعداد مبتلایان به این بیماری بین سالهای 50 و 70 است، اما تومورهای غدد بزاقی و سارکوم ها در سن های زودهنگام اعتصاب می کنند. "رویکرد به تشخیص و درمان این بیماری - گفت Bossi - در سال های آینده به طور فزاینده ای نیاز به یک ارزیابی پزشکی چند رشته ای ، با همکاری نزدیک بین متخصصان انکولوژیک ، رادیوتراپیست و جراحان ، برای تصمیم گیری در مورد درمان بر اساس روش های درمانی دارد. در مرحله بیماری ، برای شرایط بالینی هر بیمار در دسترس است. حضور کلیدی متخصصان روانپزشک در حمایت، اجازه می دهد تا درمان بیماران سالخورده را طراحی و سفارشی سازند تا بهتر بتوانند پس از درمان بهبود بخشند.
