(توسط پائولو جیوردانی) مدیر "کیف ارسال"، بوهدان ناهایلو، "کفاره" را "سفر تاریخی رئیس جمهور فرانسه به پایتخت اوکراین خواند. علامت '-' که بالای حروف صدادار گذارده میشود تا صدای ان بلندتر شود، از صدراعظم آلمان شولز و نخست وزیر ایتالیا اژدها.
رهبران سه کشور بزرگ اتحادیه اروپا، از جمله یوهانیس، رئیس جمهور رومانی، چه چیزی را باید «کفاره» کنند؟ از دید اوکراینی‌ها، تردید و تأخیر در ارسال سلاح‌های تهاجمی سنگین (تا حد زیادی به دلیل تردیدهای شولز)، کانال ارتباطی با پوتین سرسختانه توسط مکرون باز نگه داشته شد و اشاره او به لزوم «تحقیر نکردن» «روس‌ها» بود. گفت‌وگو، لرزش‌های طرفدار اوتینیستی بخشی از اکثریت حاکم بر دولت دراگی، و در مجموع، تمایز ظریف اما اساسی از ناسازگاری ایالات متحده، بریتانیا و لهستان که حتی فرضیه راه‌حل دیپلماتیک را برای آشتی نمی‌دهند. نیازهای روس ها و اوکراینی ها
می‌توانیم از خود بپرسیم: آیا این تفاوت با سفر به کیف «سه تنور» که برخی آنها را با طعنه‌ای خاص خوانده‌اند، از بین رفت؟ به نظر ما خیر. و خوب است که این چنین است.
بدیهی است که اتحاد غرب در حمایت از اوکراین مورد حمله و نه "چراغ سبز" این سه کشور برای نامزدی این کشور برای عضویت در اتحادیه اروپا زیر سوال نمی رود (با فرض اینکه هیچ مانع دیگری وجود نداشته باشد، ورود موثر به سال ها مذاکره و اصلاحات نیاز دارد. ). رهبران فرانسه، آلمان و ایتالیا در این مورد به رئیس جمهور اوکراین اطمینان های فراوانی داده اند، فقط کافی است "تاوان" بدهد.
تفاوت‌ها در سیر تکاملی درگیری باقی می‌ماند: اروپایی‌ها به صلح اشاره می‌کنند، البته «در شرایطی که باید توسط اوکراینی‌ها تصمیم‌گیری شود»، زلنسکی اساساً به میدان نبرد نگاه می‌کند و امیدوار است که سرنوشت جنگ را معکوس کند. دراگی بیان می کند که در مذاکراتهیچ سلاحی درخواست نشد"زلنسکی برمی گردد تا در کنفرانس مطبوعاتی از او بپرسد.
واقعیت این است که ابتکار دیپلماتیک متضمن سازش و سازش است - 114 روز پس از تهاجم روسیه، با اشغال دونباس و بخشی از جنوب - مستلزم صرف نظر از ارضی است که اوکراین - امروز می‌گوید که نمی‌خواهد انجام دهد.
علیرغم تلاش‌های ستودنی برای ورود به بازی، سه رهبر اروپایی باید واقعیت را مورد توجه قرار دهند: چیز کمی برای "تأوان" وجود دارد، رتبه‌ها در واشنگتن و مسکو برگزار می‌شوند.
