خانواده های ایتالیایی به طور متوسط 20.549 یورو بدهکار هستند. به طور کلی، "بدهی" انباشته شده نزد بانک ها و موسسات مالی تقریباً 534 میلیارد یورو است. ارقام پردازش شده توسط دفتر تحقیقات CGIA به 31 دسامبر 2017 اشاره دارد. این روند از سال 2014 به طور مداوم در حال رشد بوده است. در 3 سال گذشته این بدهی 40,6 میلیارد یورو (+8,2 درصد) افزایش یافته است و تا حد زیادی به این واقعیت مربوط می شود که موسسات اعتباری به وام دادن به خانواده های ایتالیایی بازگشته اند. به عنوان مثال، بین پایان سال 2016 تا پایان سال 2017، وام های بانکی به خانواده های مصرف کننده برای خرید مسکن 1,9 درصد افزایش یافته است، در حالی که داده های اعتبار مصرف کننده، از جمله شرکت های مالی، 8,3+ درصد را نشان می دهد. نقش اقتصادی خانواده های ایتالیایی بسیار مهم است: تقریباً 60 درصد از تولید ناخالص داخلی ملی به مصرف واحدهای خانوادگی نسبت داده می شود. و هر گونه افزایش مالیات بر ارزش افزوده می تواند ثبات اقتصادی دومی را به خطر بیاندازد، به ویژه آنهایی که در سخت ترین مناطق کشور قرار دارند. هماهنگ کننده دفتر تحقیقات CGIA، پائولو زابئو، می گوید: «حتی اگر فقط انتخابی باشد، هر گونه افزایش مالیات بر ارزش افزوده، به ویژه وضعیت اقتصادی خانواده های کم برخوردار را بدتر می کند. همچنین می خواهم به این نکته اشاره کنم که حتی تراکنش منهای Irpef به اضافه مالیات بر ارزش افزوده نیز موجودی صفر نخواهد داشت. 10 میلیون مالیات دهندگان Irpef که در حوزه بدون مالیات قرار دارند، از جمله افراد بیکار و کسانی که مستمری از کارافتادگی دریافت می کنند، از اجرای مالیات ثابت بهره نخواهند برد. از سوی دیگر، آنها متحمل افزایش قیمت کالاها و خدمات می‌شوند که نقدینگی بیشتری را از آنها می‌گیرد.» در پایان سال 2017، دفتر تحقیقات CGIA گزارش می‌دهد، خانواده‌هایی که بیشترین "معرض" بانک‌ها را داشتند در لمباردی زندگی می‌کردند. در وهله اول ما کسانی را می بینیم که در استان میلان با بدهی 29.595 یورویی زندگی می کنند. در رتبه دوم مونزا-بریانزا با 29.078 یورو و در رده سوم ساکنان لودی با 27.631 یورو. درست خارج از تریبون، کومو را می‌یابیم: متوسط بدهی‌ها 27.501 یورو بوده است. با این حال، در آخرین مکان‌های رتبه‌بندی ملی، خانواده‌هایی را می‌بینیم که در اعماق جنوب زندگی می‌کنند، مانند خانواده‌های رجیو کالابریا، با بدهی 10.301 یورو، خانواده‌های ویبو والنتیا با 9.411. در نهایت، کمترین بدهی خانواده در ایتالیا در Enna واقع شده است، با "قرمز" که 9.169 یورو بود.
نتایجی که در سطح سرزمینی به دست می‌آیند چگونه باید تفسیر شوند؟
با توجه به اینکه مناطق استانی که بیشتر در معرض بدهی قرار دارند، مناطقی هستند که بالاترین سطح درآمد را به ثبت می‌رسانند - دبیر CGIA Renato Mason گزارش می‌دهد - بدیهی است که حتی در این مناطق در میان بدهکاران خانواده‌های زیادی وجود دارد که به ضعیف‌ترین گروه‌های اجتماعی تعلق دارند. با این حال، قرار گرفتن در معرض بانکی قوی این مناطق، به ویژه با توجه به سرمایه گذاری های قابل توجهی که در سال های اخیر در بخش املاک و مستغلات صورت گرفته است، مشکلات خاصی را ایجاد نمی کند که در عوض در سایر مناطق کشور، به ویژه در جنوب".
همچنین تأمل در مورد محروم ترین خانواده ها مفید است:
Zabeo نتیجه می‌گیرد: «بیشترین تأثیر بدهی بر درآمد در ضعیف‌ترین خانواده‌های اقتصادی دیده می‌شود، یعنی در خانواده‌هایی که در معرض خطر طرد اجتماعی هستند که، از نظر آماری، با توجه به اینکه اثرات بحران دوباره شروع به رشد وحشتناکی کرده‌اند. حتی از ما شکاف بین فقیر و غنی را برجسته کرد."
دفتر تحقیقات CGIA مایل است به میانگین بدهی خانواده های مصرف کننده ایتالیایی اشاره کند، منظور ما از گرفتن وام مسکن برای خرید خانه، وام های شخصی، وام در مقابل انتقال حقوق، گشایش اعتبار در حساب جاری است. (به طور کلی اشکال اعتبار مصرفی).
همچنین سایر اشکال فنی وام دهی نیز گنجانده شده است که همانطور که توسط بانک ایتالیا مشخص شده است، در آمار مشخص نشده اند (به عنوان مثال، کارت های اعتباری، وام های پیاده و غیره).