کره شمالی امروز در پاسخ به آزمایش های هسته ای و بالستیک توسط همسایه شمالی خود ، از آغاز مجدد عملیات در مجتمع صنعتی بین کره ای Kaesong که سئول در فوریه 2016 به طور یکجانبه تعطیل کرده بود ، خبر داد. . سایت اطلاع رسانی و تبلیغات سیاسی کره شمالی Uriminzokkiri ، تحت مدیریت آژانس خبری ملی KCNA ، اعلام کرد که این مجموعه صنعتی در قلمرو حاکمیت کره شمالی واقع شده است ، بنابراین هیچ کشوری حق دخالت در تصمیمات مربوط به عملیات را ندارد. از سایت رسانه های کره شمالی افزودند که کارخانه ها در جنوبی ترین شهرهای کره شمالی اکنون با سرعت بیشتری کار خواهند کرد ، این بدان معناست که تولید با استفاده از ماشین آلات و منابع رها شده توسط شرکت های کره جنوبی که سال گذشته بازنشسته شدند ، از سر گرفته خواهد شد.
منطقه صنعتی وضعیت ویژه Kaesong که در سال 2004 افتتاح شد ، میزبان 124 شرکت کره جنوبی بوده و بیش از 54 کارگر کره شمالی را برای تولید مصنوعات کارگر مانند لباس و ابزار به کار گرفته است. سال گذشته ، پس از اعلام وقفه در فعالیت های سئول ، پیونگ یانگ از مسدود شدن کلیه دارایی های شرکت های کره جنوبی در منطقه صنعتی خبر داد. در آگوست گذشته ، پس از انتشار گزارشاتی در مورد ناپدید شدن ماشین آلات و تجهیزات کره جنوبی از کائزونگ ، دولت سئول به پیونگ یانگ هشدار داد که تمام وسایل تولید ، وسایل نقلیه و ابزار موجود در مجموعه کائزونگ متعلق به شرکت های کره جنوبی است.
اقتصاد کره شمالی ، قابل مقایسه با اقتصاد کره جنوبی بین پایان جنگ کره (1953) و 1965 ، در دهه های بعدی به دلیل بیش از حد برنامه ریزی مرکزی و قطع نسبی پشتیبانی بلوک شوروی. در سال 1980 ، برای اولین بار از زمان پایان جنگ ، پیونگ یانگ به نرخ رشد اقتصادی سالانه کمتر از همسایه جنوبی خود دست یافت. در سالهای بعد این کشور یک هماهنگی اقتصادی تدریجی با چین انجام داد ، اما این برای جلوگیری از پیش فرض این کشور در سال XNUMX کافی نبود.
در دهه 1986 ، کره شمالی شروع به بازنگری در سیاست اعتماد به نفس خود کرد و اولین گشایش های ترسو در سرمایه گذاری و تجارت خارجی را آغاز کرد. با این حال ، تا سال 1993 ، بدهی ارز سنگین انباشته کره شمالی از مبلغ ترکیبی 20 میلیارد دلار فراتر رفت. در سال XNUMX ، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، پیونگ یانگ یک برنامه سه ساله انتقال اقتصادی با محوریت کشاورزی ، صنعت سبک و تجارت خارجی را تصویب کرد. با این وجود ، تلاش برای نوسازی با کسری مزمن تراز تجاری ، بدهی بیش از حد خارجی و مازاد منابع اختصاص یافته به دفاع ، که در آن سال ها حدود XNUMX درصد از تولید ناخالص داخلی ملی را جذب می کرد ، مانع شد.
بین سالهای 1994 و 1998 ، این کشور دچار قحطی شدید شد ، که تخمین زده می شود بین 220 تا سه میلیون کشته داشته باشد. شدت این وضعیت اضطراری به حدی بود که برای اولین بار پیونگ یانگ در سال 1995 انزواگرایی خود را شکست و از جامعه بین المللی کمک خواست. در سال 2002 رژیم یک منطقه صنعتی با قانون ویژه در Kaesong ایجاد کرد و دو سال بعد دو کره یک مجتمع صنعتی با مدیریت مشترک ساختند. پیونگ یانگ تا سال 2006 که رژیم از پذیرش اشکال کمک دیگری غیر از همکاری در توسعه خودداری کرد ، همچنان ذینفع کمک های بشردوستانه بود. بین سالهای 2009 و 2013 ، رژیم کره شمالی تلاشهای قابل توجهی را برای ارتقاurs کارآفرینی خصوصی انجام داد ، در یک فضای اقتصادی که هنوز با برنامه ریزی مرکزی مشخص می شود.
علی رغم فشارهای اعمال شده توسط تحریم های اقتصادی بین المللی ، اقتصاد کره شمالی در سال 2016 رشد تقریبی 3,9 درصدی را تجربه کرده است که بهترین رشد در 17 سال گذشته است. تولید ناخالص داخلی کره شمالی اکنون حدود 28,5 میلیارد دلار است و تولید ناخالص داخلی سرانه با رواندا ، یکی از پویاترین اقتصاد قاره آفریقا قابل مقایسه است. اصلاحات دهه گذشته علاوه بر تجارت با چین ، به رشد کمک کرد ، که از جمله آنها به شرکت ها امکان تعیین دستمزد ، استخدام و اخراج پرسنل را داد.