(توسط John Blackeye) نخست وزیر عصر دیروز ، جوزپه کونته وی پس از ابلاغ مطالب آخرین فرمان ، وی در پاسخ به روزنامه نگار "Fآس 2"، هنگامی که بعد از 13 آوریل برخی فعالیت ها می توانند دوباره بازگشایی شوند:"و هنگامی که این اتفاق می افتد ، باید یک پروتکل امنیتی سختگیرانه رعایت شود. اگرچه دولت به فاز 2 فکر می کند - نخست وزیر را تأکید می کند - ما در موقعیتی نیستیم که تاریخ را پیش بینی کنیم. ما دائماً با espe سر و کار داریمrti و در این لحظه ما حق داریم که تکامل منحنی را با آنها دنبال کنیم. پیش بینی اکنون گفتن چیزی بدون اساس است".
بازگشایی به معنای بازگشت به آنچه قبلاً انجام شده نیست ، زیرا قوانین قابل احترام ، در خیابان ، در حمل و نقل و در محل کار حتی سخت تر خواهد بود. "مطمئناً باید مدتی بیشتر قانون مسافت را رعایت کنیم و فداکاری کنیم. - پیش بینی کنته - پس از این مرحله ، پروتکل های ایمنی در همه سطوح ، هم برای پیاده روی در خیابان و هم برای گرفتن وسایل حمل و نقل و هم برای رفتن به اماکن کار مشهودتر خواهد بود. ما قبلاً پروتكل هاي امنيتي را با شركت هاي بسيار سخت اتخاذ كرده ايم".
به نظر می رسد اورژانس کورون ویروس در دو مسیر موازی در حال اجرا است. یکی آن بیماری مسری و دیگری اقتصاد است. صنعتگران در حال کشیدن پرزیدنت کونته ، جلیقه ای هستند که به دلیل فشارهای این بخش ، مجبور به محدود کردن آزادی برای اهداف بهداشتی هستند ، تنها برای چند هفته ، به این امید که ملت هر چه سریعتر به چراغ سبز اعطا شود. همه آنچه جهان تقریباً به گذشته برگشته است
اما هر دو مشکل ، هم از نظر آلودگی و هم از نظر اقتصاد ، انسان و حفظ او را از رفاه خود به عنوان تنها عامل مشترک تشکیل می دهند و بنابراین ، نمی توانند در مسیرهای موازی حرکت کنند ، اما باید بخشی جدایی ناپذیر از یک مسیر واحد باشند. از توانبخشی ملی که در آن شخص نمی تواند دیگری را محروم کند.
صنعتگران به نفع شرکت ها و اقتصاد واقعی که باید از تولید حاصل شود ، فشار می آورند که بلافاصله با این مشکل مبارک بسته شوند و به سمت آنچه که آنها می نامند حرکت کنند. مرحله 2 که در آن جهان باید به حالت عادی برگردد.
بنابراین در حالی که ما همچنان به شمارش متوفیان و تازه آلوده ها ادامه می دهیم ، در مورد آنها صحبت می کنیممرحله 2 گویی این زندگی دوم فانتوم ، به زودی آغاز می شود.
روشن است که اقتصاد روح یک کشور است اما به همان اندازه روشن است که نیازهای بخش صنعت ایتالیا وضعیت احتمالی را در نظر نمی گیرد و بنابراین ، محدود به خودشان است و آنچه را در این موارد نشان می دهد نیست. غلبه بر همه چیز: منافع عمومی.
باز کردن بدون قید و شرط به بهره وری صنعتی به معنای قرار دادن سیستم حمل و نقل و به همراه آن حرکت آزاد توده های کارگران و به تبع آن روابط و ارتباطات بین فردی ، حتی اگر با اقدامات حفاظتی کافی و احترام به فاصله اجتماعی
چگونه می توان به بازگشایی "سیستم ایتالیا" بعد از 13 آوریل فکر کرد ، اگر پس از گذشت سه ماه از آغاز انتشار ویروس در ایتالیا ، هنوز به "اوج" نرسیده است (همچنین در این مورد هنوز اختلاف وجود دارد. ویروس شناسان) و مرحله نزولی عفونت هنوز چنان مشخص نشده است که به ما اجازه می دهد بگوییم که ما از آن خارج هستیم؟
در تاریخ 13 آوریل ، یعنی در یک هفته ، ما نمی توانیم ملت را مجدداً گشایش دهیم تا از جایی که ترک کردیم ، شروع کنیم. در یک هفته ما روزانه با هزاران فرد آلوده جدید سر و کار خواهیم داشت. و اگر هنوز دیروز تقریباً سه هزار مورد آلودگی جدید در رژیم پلیس وجود داشت و محدودیت هایی برای آزادی که احتمالاً ایتالیا تجربه نکرده است ، حتی در زمان جنگ ، چه اتفاقی می تواند رخ دهد اگر به طور ناگهانی تنها موانعی را که مدیریت کردیم از بین ببریم. برای قرار دادن بین ما و ویروس؟
بهره وری صنعتی اساسی است اما باید در نظر بگیریم که این مشکل بر کل کره زمین ، تمام اقتصادهای بین المللی تأثیر می گذارد. ما باید درک کنیم که آنچه اتفاق می افتد چیزی خارق العاده است ، چیزی که قبلاً دیده نشده بود. و در مواجهه با اتفاقات خارق العاده ، واکنش ها باید فوق العاده باشند. بازگشت به تولید و بازگشایی کارخانه ها انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است ، فکر نمی کنم این ویژگی استثنایی را داشته باشد اما این یک اشتباه جدی است که فکر نمی کنم کسی بخواهد در این شرایط خاص مرتکب شود.
ما ابتدا باید کشور را ایمن کنیم ، باید جان انسان ها را نجات دهیم ، و اگر اقتصاد و امور مالی سود برای مردان ترجیح می دهند ، خوب اگر دلیل این امر را ایجاد کنند.
هر چه زودتر برنده می شویم و زودتر بیرون می آییم. اما بیرون رفتن از خانه وقتی هنوز یک طوفان شدید در بیرون وجود دارد ، فقط یک نتیجه دارد: شما قطعاً غرق هستید ... و این چیزی نیست که همه منتظر دیدن آن هستیم.