(توسط جان بلکئی) در مورد Coronavirus ، سؤال دیگری مطرح می شود. اما آیا ما مطمئن هستیم که به یک برنامه اضطراری برای اقتصاد نیاز داریم؟ یا بهتر ، آیا ما نیاز به یک برنامه اضطراری برای سلامتی داریم؟
تقریباً به نظر می رسد که با به دست آوردن لحظه سردرگمی عمومی شدید که در آن همه توجه به توسعه بیماری همه گیر جهانی معطوف شده است ، می خواهیم از این فرصت استفاده کنیم تا از اتحادیه اروپا کمک مالی برای رفع آن "حساب های عمومی" استفاده کنیم که بدون این اتفاق خارق العاده امکان تعادل وجود نداشت.
اما با در نظر گرفتن اینكه ایتالیا یكی از بالاترین مشاركت كنندگان در سطح اروپا است و همچنین با در نظر گرفتن شوخی MES كه ما را ملزم به اشتراك كرد یا اینكه ما برای كمك به بانكهای فرانسوی و آلمانی در زمینه ای كه قادر به آن نباشیم ، دستمزد خواهیم گرفت. با بهره گیری از همان مزیتی که برای آنها تضمین می کنیم ، صادقانه نیز خوب خواهد بود اگر چند میلیارد یورو جمع کنیم تا در بستر ملی و اقتصادی ملی در زمانی که گردشگری و تولید صنعتی نشان می دهد پخش شود.
اما دومین سؤالی که پیش می آید سؤال زیر است.
چگونه دولت با تکامل بیماری همه گیر روبرو است؟ اگر بخواهیم عقیده ای حساسانه ابراز کنیم ، می توانستیم پاسخ دهیم که به سادگی به خودمان نسبت می دهیم اختیارات فوق العاده برای حمایت از عمران آنچه دیگر می تواند انجام دهد این است که فعالیت بزرگی از هماهنگی ملی به وجود آمده است. اما به نظر می رسد اقدامات کمی برای مقابله با آنچه ممکن است یک سناریوی واقع بینانه باشد و عملی شود ، انجام می شود از اینجا تا چند روز یا چند هفته که در آن عفونت واقعاً همه را لمس می کند. در حقیقت فهمیده شد که هیچ "مناطق قرمز" وجود ندارد ، اما عدم وجود اقدامات کنترلی سفت و سخت و محدودیت های شدید از اولین لحظه ها ، به این معنی است که ویروس بر روی بردارهای انسانی که از آنجا حرکت کرده اند دست نخورده گردش کرده است. از یک قسمت از ملت ما به بخش دیگر.
بنابراین شما می توانید علاوه بر شمارش تعداد افراد آلوده ، مرگ و میر و جدید ، برای به روز کردن تصویر کلی از وضعیت روزانه ، چه کاری انجام دهید؟ شاید می توانستید تقویت سیستم مراقبت های بهداشتی ملی ، تا حد امکان شروع به افزایش تعداد پزشکان (استخدام یا فراخوان) و وسایل پزشکی لازم برای جلوگیری از آلودگی می کند.
فراموش نکنید که "ماسک برای همه" بهترین راه حل مطابق با این اصل است که "کسانی که ویروس دارند حتی اگر آن را نمی شناسند ، آن را تصویب نکنند و کسانی که آن را ندارند" استفاده نمی کنند. "
اما روزها می گذرد و به نظر می رسد ناتواناً شاهد افزایش نمایی عفونت ها هستیم شنیدن فقط در مورد احکام دولت که دارای ماهیت و تأثیر اقتصادی و مالی هستند. شاید فقط امیدوار باشیم که همه گیر بیماری به خودی خود منتقل شود ، همانطور که با همه اپیدمی اتفاق افتاده است. اما آیا می توانیم در پایان تونل بگوییم که این دولت همه کار ممکن را انجام داده است؟
