(جان بلکئی) ساعت 18 عصر است. اکنون همه ما در خانه محبوس شده ایم و در برابر دشمن سد شده ایم که نمی توانیم ببینیم. اوضاع بسیار جدی است. بولتن 18 مورد رئیس ستاد حفاظت از مردم یک خبرنامه جنگ واقعی است. فقط دیروز 368 در یک روز درگذشت. اگر ویروس را با زلزله ای در L'Aquila مقایسه کنیم که در مجموع 309 کشته در آن رخ داده است ، ما یک معیار سنجش داریم که به ما این امکان را می دهد تا درک کنیم که ویروسی که با آن تلاش می کنیم مبارزه کنیم بسیار بسیار کشنده است.
ساعت 18 بعد از ظهر نیز شب گذشته رسید و اگر از یک طرف منتظر اعلامیه حمایت از مدنی از طرف دیگر بودیم ، میلیون ها ایتالیایی در حال آماده سازی برای مراسم بعد از ظهر بودند. در حقیقت ، در همین زمان ، اتفاق دیگری در خارج از بالکن ها و در باغچه خانه ها و آپارتمان ها اتفاق می افتد. در حالی که من سعی می کنم تا اطلاعات مربوط به اخبار را تنظیم کنم و درک کنم روند توسعه همه گیر چیست ، حتی در بالکن های ساختمان آپارتمان من ، مانند سایر میلیون ها ایتالیایی ، جوان و پیر برای "flashmob" یعنی یک جلسه ملاقات کرده اند. به صورت مجازی راه اندازی شد که با حضور واقعی در جایی تحریک می شود ، در این حالت در بالکن های خانه هایشان.
بنابراین ، در حالی که صدها هزار پزشک ، پرستار و داوطلب یکدیگر را خسته ، در شیفت های غیر قابل شکست می کشند تا حداقل کمک به کسانی را که به طور غیر ارادی توسط دشمن نامرئی مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند تضمین کنند ، میلیون ها ایتالیایی - که به آن افتخار می کنند - همه با هم آواز می خوانند آهنگ های Rino Gaetano یا برخی دیگر از هنرمندان موفق که بلندگوها را از پنجره ها بیرون می آورند و قلب آنها را آواز می خوانند. اخبار ، البته ، توسط همه اخبار گزارش می شود و ما می توانیم شرط بگذاریم که اگر اطلاعات به دست شما برسد ، خوانندگان در چند روز آینده تکثیر می شوند. سپس ، به آرامی و در مواجهه با واقعیتی که به دستورات یک ترانه یا یک شوخ طبعی سالم پاسخ نمی دهد ، این ابتکار عمل نیز به همان جایی برمی گردد که از آنجا آمده است: به نیستی.
در حقیقت ، این ترانه ها هرگز یک اپیدمی را شکست نخورده اند ، تاریخ آن را آموزش می دهد ، با این حال میلیون ها نفر و افتخار کسانی هستند که حتی امشب کارهایی را که انجام می دهند بهتر خواهند گذاشت تا از بالکن ها بیرون بروند و با تلفنهای همراه خود در دست خود پرش کنند و آواز بخوانند. با صدای بلند.
سپس ثبت می کنم که یک شعار در سرتاسر جهان پیش می رود. شخصی آرزو کرد و آن را در جایی نوشت و همانطور که خوانندگان بداهه در بالکن ها آن را خیلی دوست داشتند ، این آرزو در کل کشور ضرب شد و به انگیزه زندگی همه گیر تبدیل شد: "همه چیز خوب خواهد بود".
من از هر اتفاقی که می افتد حیرت می کنم. من می بینم که یک ملت کل ، یک ملت سرشار از اعتیاد ، معتاد ، گیج و رفیع است. در حال حاضر ، ما آنقدر مملو از سرگرمی های فوتبال و تلویزیون هستیم که ناجیان خود را در مردان و زنان سرگرمی می بینیم. در این روزها بازیگران ، فوتبالیست ها و خوانندگان زیادی حضور دارند که تلویزیون می کنند و به ما می گویند در خانه بمانیم. و برای اطمینان از اینکه واقعاً این "من در خانه می مانم" تحقق یابد ، تمام کانال های تلویزیونی خود را با برنامه ریزی مجدد برنامه ای که مقادیر زیادی از پخش فیلم در تمام ساعات را فراهم می کند ، سازمان داده اند. زیرا اگر مجبور باشید مردم ایتالیا را خوب و محکم نگه دارید ، باید آنها را با فیلم و مسابقات فوتبال پر کنید. اما از آنجایی که این ویروس بازیکنانی را نیز تحت تأثیر قرار داده است که در این مرحله دیگر ابرقهرمانان شکست ناپذیر نیستند ، کاری دیگر از تزریق رگ های وجدان ایتالیایی ها "مورفین رسانه ای" ، ساخته شده از فیلم های موفق وجود ندارد. یکی پشت دیگری.
اگر در این صورت میلیون ها ایتالیایی را می بینیم که گیتار و ماندولین در خارج از بالکن ها آواز می خوانند Rino Gaetano در وسط یک بیماری همه گیر ، بیایید اگر آخرین کسی در اروپا هستیم شکایت نکنیم. بگذارید اگر اروپا پای خود را بکشد شکایت نکنیم ، و مانع از آن می شویم که ملت باشکوه ما هر وقت فرصتی پیش می آید ، از قیام خود نکشند. ما این هستیم خوانندگان مشرف به بالکن.
همه لحظه به لحظه "اعدام" می آیند و آواز می خوانند اما در سرزمین های ایتالیا شمالی چیزی برای خواندن وجود ندارد. آنها در حال جنگ در میدان هستند. بسیاری از مردگان هستند که دیگر حتی توده ها را جشن نمی گیرند. ما فقط باید امیدوار باشیم که همه گیر همه ایتالیا را تحت الشعاع قرار ندهد و متأسفانه این امر به flashmob های سازمان یافته در بالکن های خانه بستگی نخواهد داشت.
"این درست خواهد بود" ما این روزها تکرار می کنیم اما آنچه گله می کند فریاد می زند ، زیرا به نظر می رسد این موضوع یک آرزوی ساده است. سردرگمی کامل است و ضرر کامل است.
اگر همه چیز خوب پیش برود فقط خدا می داند. اما خداوند ما او را در کشوهای خاطرات رها کردیم و با او نیز نماز را ترک کردیم. تمام این روزها ، از سخنان ویروس شناسان آویزان نیستید ، معدود ، در واقع تعداد بسیار کمی از کسانی هستند که به جای آواز خواندن رینو گتانو در خارج از بالکن ، در خانه با تسبیح در دستان خود بسته می شوند تا باب مریم باکره را متوقف کنند تا جلوی این طاعون مدرن را بگیرد. از دست مردان در یک آزمایشگاه چینی.
بله ، زیرا اگر همه چیز به خوبی پیش برود ، فلش مموری یا احساس خوش بینی سالم با تماشای یک فیلم خوب در تلویزیون پیچیده نخواهد شد.
اگر همه چیز به درستی پیش برود ، خدا تصمیم خواهد گرفت ... اما ده ها سال است که ایتالیایی ها جهت دیگری را اتخاذ کرده اند ، یکی مخالف راه خالق ، یعنی خودکفایی ، جاودانگی. خیلی بد است که این جاده به جایی منتهی نمی شود ، دیر یا زود باید به عقب برگردیم و شاید این یکی از فرصت هایی باشد که پدر ابدی به ما پیشنهاد می کند.
بیرون از بالکن ها ، بله ، من آن را اکیداً پیشنهاد می کنم ، اما برای دعای بهشت با هم و در سکوت کامل. همینطور
Coronavirus به جایی که از آنجا برمی گردد ، می رود: در هوای نازک