(توسط Francesco Pagano ، مدیر Aidr و رئیس خدمات فناوری اطلاعات در Spa Ales و Scuderie del Quirinale) استراتژی دیجیتالی سازی بخش دولتی در ایتالیا بلندپروازانه و کاملاً ضروری است تا سریعاً شکافی را که می تواند کشور ما را به شدت مجازات کند ، برطرف کند. اهداف مندرج در برنامه ملی بازیابی و تاب آوری (PNRR) ، از این منظر ، نمایانگر افقی است که به دنبال آن همه اپراتورهای بخش باید قدم بردارند و قول می دهند که یک اکوسیستم دیجیتال را تعریف کنند که کارایی و انعطاف پذیری بیشتری را برای خود به همراه داشته باشد. مدیریت روابط با شهروندان ، و در عملیات ارگان های درگیر. با این حال ، با توجه به مسیری که ما با آن روبرو هستیم ، تمرکز بر روی برخی عناصر و تعیین مخاطرات اساسی که به ما امکان می دهد با فرآیند دیجیتالی سازی به درستی روبرو شویم ، از جمله تعریف فرآیندهای توسعه نرم افزار ، ضروری است.
پشت صحنه: میراث مشترک
توسعه برنامه ها و خدمات ، در تخیل جمعی ، فرآیندی از "ایجاد" است که از ابتدا آغاز می شود. واقعیت ، همانطور که کارشناسان صنعت می دانند ، بسیار متفاوت است. توسعه نرم افزار بیشتر یک کار مونتاژ است که در آن برنامه نویسان از م componentsلفه های آماده همه نوع (از کتابخانه ها گرفته تا خدمات) که اغلب از طریق "بسته های توسعه" (کیت توسعه نرم افزار یا SDK) در دسترس توسعه دهندگان سیستم عامل های دسک تاپ و موبایل استفاده می شود ، استفاده می کنند. و همچنین منابعی از انواع مختلف اغلب تحت مجوز Open Source منتشر می شود. به این موارد اشکال زدایی ، تجزیه و تحلیل عملکرد و ابزارهای مدیریت استفاده کاربر توسط شرکت های خصوصی اضافه شده است. به طور خلاصه: هر برنامه ، سیستم عامل یا سرویس در واقع مجموع اجزایی است که ، در بسیاری از موارد ، توسط طرف های دیگر تولید شده و برای ارائه خدمات پیچیده تر با هم ترکیب شده اند. اما چه سطحی از کنترل می توانیم بر همه جنبه های عملکرد یک نرم افزار ایجاد شده از این طریق داشته باشیم؟
از حفاظت از حریم خصوصی تا خطر تحریف: همه موارد مهم
خطری که ما با آن روبرو هستیم عمدتا به مخلوطی بین دولتی و خصوصی مرتبط است که غالباً به عنوان یک عامل "فضیلت" شناخته می شود تا به منظور تسریع در فرایندهای دیجیتالی شدن ، به آن متوسل شود. به طور خاص ، یكی از عوامل حیاتی این واقعیت را نشان می دهد كه م ،لفه خصوصی ، به دلیل ماهیت خود ، اهداف متفاوتی از اهداف عمومی دارد. در طراحی هر ابزار دیجیتالی ، بخش خصوصی قصد دارد از این سرویس درآمد کسب کند ، که اغلب با جمع آوری اطلاعات در مورد کاربران نشان داده می شود. فعالیتی که دارای محدودیت های دقیق باشد ، هم در یک سطح منطقی و هم در یک سطح کاملاً نظارتی ، هنگامی که داده های پردازش شده مربوط به فعالیت های حساس مانند فعالیت های مربوط به ارتباط با اداره دولتی هستند. پرونده اپلیکیشن IO که اخیراً تحت یافته های اداره حفاظت از اطلاعات شخصی مورد بازنگری اساسی قرار گرفت ، نمونه کاملی از خطر در کمین این روند توسعه است. همانطور که توسط ضامن برجسته شد ، مشکلات حریم خصوصی به خطاهای طراحی بستگی نداشت ، بلکه مربوط به استفاده از اجزا و خدمات ارائه شده توسط اشخاص ثالث بود.
بهترین زمینه را آماده کنید
بنابراین پرسیدن مسئله کافی بودن فرایندهای توسعه ابزارهای دیجیتال در بخش عمومی ، پیش فرض ضروری برای جلوگیری از اتصال کوتاه احتمالی یا بدتر از آن ، یافتن خود در یک حلقه معیوب است که در آن تأییدهای پسین وزن می کند پایین کل مسیر بنابراین اولین قدم باید ایجاد "جعبه ابزار" باشد که به اپراتورهای بخش امکان می دهد از منابع و ابزارهایی استفاده کنند که انطباق آنها با اهداف و مقررات تأیید و قابل تأیید است. شاید با استفاده از آن دنیای منبع باز که سایر کشورها قبلاً از آن استفاده گسترده کرده اند.