(توسط ویتو کوویلو ، عضو AIDR و رئیس رصدخانه فن آوری های دیجیتال در بخش حمل و نقل و تدارکات) انقلاب دیجیتال باعث ایجاد "بومیان دیجیتال" شده است: کودکان ، نوجوانان و جوانان که شیوه جدیدی از ارتباطات را توسعه می دهند و یک زندگی کاملاً جدید را رهبری می کنند. به گذشته
اما انقلاب دیجیتالی همه نسل ها و نسل های دیگر را به تعجب واداشته و آنها را به زور به گردابی از تغییرات سریع سوق داده است.
بنابراین ، از مجموع cogito ergo دکارت ، به مجموع dubito ergo سنت آگوستین ، تا فعلی ... بنابراین من ergo sum را تایپ می کنم.
اما آیا انقلاب دیجیتال نیز به طور مثبت تجربه های تحرک شهری ما را تغییر می دهد؟
آیا شهرهای ما در حال حاضر می توانند به طور کامل از پتانسیل نوآوری های فناوری و دیجیتال موجود استفاده کنند؟
امروزه ، در مقایسه با گذشته ، مطمئناً توجه زیادی به مناطق و شهرداری ها در مورد شهرها توجه شده است: همه دوست دارند که آنها را به طور فزاینده ای هوشمند و سبز جلوه دهند.
ما اصطلاح شهر هوشمند را در همه جا می یابیم: هیچ مقام عمومی ، شهردار ، گروه سیاسی وجود ندارد که در مورد مسیرهای دوچرخه ، خدمات جدید برای شهروندان ، سیستم های جدید رزرو و دسترسی به خدمات ارائه شده توسط بهداشت ، سیستم های جدید صحبت نکند. حمل و نقل
همه ما خواهان "شهرهای هوشمند" مبتنی بر نوآوری های فناوری و دیجیتال هستیم اما ... چقدر زود می توان سطحی از خدمات را به شهروندان ارائه داد که از تمام فن آوری های موجود نهایت استفاده را ببرد؟
بسیاری از شهرهای اروپا از سیستم عامل های IOT و cloud استفاده می کنند تا:
- با استفاده از دستگاه های هوشمند (سنسورها ، دوربین ها ، ...) با جمع آوری منظم و منظم داده ها در زمان واقعی ادامه دهید
- داده های جمع آوری شده را به صورت متمرکز سازماندهی کنید
- تا آنها را به تمام زیرساخت های ایجاد شده برای استفاده منتقل کنید
- برای تصمیم گیری در زمان واقعی و یا برنامه ریزی مداخلات برای حل یک مشکل خاص یا خطر بالقوه ، با تجزیه و تحلیل داده ها پیش بروید.
- نظارت بر شهر با مراکز عملیاتی مختلف با یکدیگر.
دستگاه های هوشمند به شما امکان می دهند به عنوان مثال از موارد زیر مطلع شوید:
- وضعیت ترافیک شهر با نشان دادن مسیرهای جایگزین.
- سطح اشغال حمل و نقل عمومی (تعداد مسافران و صندلی های رایگان) ؛
- زمان انتظار برای وسیله نقلیه ای که صندلی های رایگان دارد (مخصوصاً در بازه های زمانی مهم
- اولین بیمارستان و اولین تاریخ برای معاینه / ویزیت تخصصی
- نحوه دستیابی به برخی خدمات از طریق سیستم های تشخیص چهره (دسترسی به دفاتر عمومی ، اعلام حضور ...)
- و خیلی بیشتر …
همچنین با در نظر گرفتن تمرکز شدید جمعیت در کلان شهرها و تقاضای روزافزون برای خدمات ، ابتکارات بسیاری در تمام شهرهای بزرگ اروپایی و خارج از اروپا در جریان است.
به عنوان مثال ، اتوبوس ها ، قطارها و متروها ، به لطف حسگرها ، دوربین های نصب شده و اتصالات 5G ، می توانند جریان داده های عظیمی را به مراکز کنترل ارسال کنند و از اینجا داده ها توسط هوش مصنوعی قادر به تشخیص موقعیت های خطرناک ، اعتبار سنجی بلیط های سفر و موارد دیگر.
اما اگر فناوری بسیار پیشرفته است ، پس چه چیزی هنوز برای هوشمند کردن شهرها از دست رفته است؟
بدون تردید سرمایه گذاری های زیادی لازم است ، اما همچنین لازم است در میان مدت / بلند مدت برای طراحی و اجرای سیستم جدید جمع آوری اطلاعات از طریق سیستم عامل های یکپارچه برنامه ریزی شود ، یک بررسی عمیق از فرآیندها انجام شود و خود را به سیستم ها و ابزارهای لازم برای ارائه یک برنامه بهبود کلی واقعی خدمات.
اما توزیع جاده ها با سنسور کافی نیست تا اگر جاده ها قابل عبور نیستند زیرا پر از حفره هستند همه اطلاعات مربوط به ترافیک را بدست آورید.
اگر برای جایگزینی تدریجی تمام وسایل حمل و نقل عمومی به منظور ارائه بهبود خدمات و کاهش سطح خدمات ، برنامه ریزی نشده باشد ، داشتن فقط یک اتوبوس فوق العاده مجهز که قادر به برقراری ارتباط داده ها با سیستم های بسیار پیشرفته به مراکز عملیاتی باشد ، کافی نیست. آلودگی
برای دسترسی به خدمات ASL ها و آزمایشگاه ها کافی نیست که یک سیستم رزرواسیون پیچیده در شهر داشته باشید ، فقط باید کشف کنید که ویزیت فقط پس از چند ماه انجام می شود ، لازم است خدمات بهداشتی تقویت شود.
داشتن سیستمی که به ما می گوید چه زمانی در زمان واقعی است کافی نیست
حمل و نقل عمومی از ایستگاه ما عبور می کند ، اما همچنین باید مطمئن باشید که صندلی های آن در دسترس است و در زمان های اوج حمل و نقل نیز مکرر است.
اگر مداخلات در سیستم های آب ، سیستم های فاضلاب ، به روزرسانی سیستم اتصال یا سایر مداخلات که جاده تازه آسفالت شده را به یک پنیر سوئیسی تبدیل می کند ، نمی توان کل سطح جاده را دوباره انجام داد ، کافی نیست.
بنابراین ، برای طراحی کلانشهرهایی که می خواهیم طی 5 سال داشته باشیم ، احترام به محیط زیست و شهروندان باید در مرکز توجه قرار گیرد.
انقلاب دیجیتال در حال انجام است ، ما باید توانایی خود را برای برنامه ریزی آینده شهرهایمان با همان سرعت فراهم کنیم.