با یک گوه مالیاتی که به عنوان درصدی از هزینه های کار 47,7 درصد است ، ایتالیا - بعد از بلژیک (53,7 درصد) و آلمان (49,6 درصد) - کشوری است که بار مالیات و مشارکت در درآمد ناخالص کارمندان بالاترین در میان کشورهای OECD است.
اگر کل وزن گوه را به سهم کارآفرینان و کارکنان تجزیه کنیم، معلوم می شود که حقوق اجتماعی که توسط صاحبان شرکت پرداخت می شود، به 24 درصد هزینه کار (رتبه چهارم در رتبه بندی بعد از فرانسه، جمهوری چک و استونی)، در حالی که مالیات و حقوق و دستمزد پرداخت شده توسط کارکنان برای 23,7 درصد (موقعیت 14 در سطح OECD) است.
وزیر امور خارجه رناتو میسون می گوید: "اگرچه در سال های اخیر در حال کاهش بوده است - اندازه گوه مالیات در ایتالیا همچنان یک مانع بزرگ در برابر رشد ، توسعه سرمایه گذاری ها و گسترش اشتغال است. به همین دلایل ، کاهش مالیات بر کار ، با شروع از م componentلفه قابل انتساب به کارمندان ، ضروری است. در صورت وجود فیش های حقوقی سنگین تر ، در واقع احتمال اینکه اثرات مثبت این اقدام باعث شروع مجدد مصرف داخلی شود بسیار زیاد است ".
با توجه به این که منابع مالی موجود در دولت بسیار محدود است، CGIA موضع بسیار روشن نیز در مورد این ساعت ها به دست آورد: یعنی مقدمه ای از 2020 از مالیات مسطح برای درآمد خانواده که کمتر از یورو 50.000 است.
"هر گونه کاهش در سطح مالیات - گزارش هماهنگ کننده دفتر مطالعات پائولو زابئو - فقط می تواند مورد استقبال مثبت قرار گیرد. با این حال ، با توجه به اینکه پوشش محدود است ، ما نمی خواهیم مالیات مسطح تا حدی از طریق افزایش انتخابی مالیات بر ارزش افزوده تأمین شود. من به خاطر می آورم که ممکن است وضع مالیات مسطح برای کسانی که هیچ درآمدی دریافت نمی کنند ، مانند افراد بیکار یا غیرفعال ، و حتی برای بخش خوبی از 10 میلیون مودیان ایتالیایی که در منطقه به اصطلاح بدون مالیات هستند ، تأثیر مثبتی نخواهد داشت. . من به حداقل تعداد بازنشستگان و به همین تعداد کارگران بی خطر که هیچ مالیات بر درآمد پرداخت نمی کنند ، اشاره می کنم. برعکس ، افزایش مالیات بر ارزش افزوده برای همه سنگین خواهد بود ، حتی برای کسانی که از ایجاد مالیات مسطح هیچ گونه مزیتی نخواهند برد ، و بیشتر از همه ضعیف ترین گروه های اجتماعی را جریمه می کنند ".