(توسط Ing. Alessandro Tittozzi عضو AIDR) اصطلاح هواپیمای بدون سرنشین را برای بیشتر افراد می توان در ابزاری جستجو کرد که برای فیلمبرداری خانگی یا حرفه ای استفاده می شود اما استفاده از آنها می تواند فراتر از این باشد.

بیایید با کمی کنجکاوی شروع کنیم: اصطلاح "هواپیمای بدون سرنشین" در لغت به معنای "وزوز" است ، به دلیل سر و صدایی که هنگام پرواز از پروانه ها می آید.

اولین حضور یک "هواپیمای خلبان از راه دور" در سال 1849 در ارتش رخ داد ، زمانی که اتریشی ها با استفاده از بالن های پر از مواد منفجره به شهر ونیز حمله کردند. این مفهوم از سال 1939 ، در طول جنگ جهانی دوم ، در درون ارتش آمریکا تکامل یافت و فقط در طول دهه XNUMX ، به لطف همچنین کاربردهای متنوع این ابزارها ، در زمینه مدنی نیز گسترش یافت.

یک پهپاد همیشه از یک قاب ، یک جمع کننده پرواز ، موتورهای بدون برس ، ملخ و البته یک کنترل از راه دور تشکیل شده است. نسخه های مجهزتر نیز می توانند شامل یک سیستم دوربین ثابت یا گیمبال با یک یا دو محور ، چراغ ها ، سیستم های رهاسازی و سایر موارد باشند.

هواپیماهای بدون سرنشین دارای یک سیستم طبقه بندی بر اساس تولید بالابر ، با بال ثابت یا پروانه و بر اساس ابعاد آنها هستند که عمده ترین تبعیض ها هستند. بر اساس اندازه و طول آنها به عنوان دسته بندی می شوند: میکرو هواپیماهای بدون سرنشین (تا 50 سانتی متر) ، هواپیماهای کوچک بدون سرنشین (بین 50 سانتی متر تا 2 متر) ، هواپیماهای بدون سرنشین متوسط ​​(بیش از 2 متر) و هواپیماهای بدون سرنشین بزرگ (به اندازه یک هواپیمای واقعی) . در مورد وزن ، 3 دسته وجود دارد: کمتر از 250 گرم ، بین 250 گرم تا 4 کیلوگرم و بیش از 4 کیلوگرم.

برای درک جهان هواپیماهای بدون سرنشین ، مهم است که یک تمایز اساسی دیگر نیز بدانیم: هواپیمای خلبان از راه دور (پهپاد) ، یک هواپیمای خلبان از راه دور و بدون سرنشین و سیستم هواپیمای خلبان از راه دور (RPAS) ، سیستمی متشکل از یک هواپیما بدون سرنشین و اجزای مربوطه لازم برای کنترل و فرماندهی (ایستگاه کنترل) توسط خلبان از راه دور از راه دور هدایت می شود.

به طور خلاصه ، APR وسیله نقلیه است (به عنوان مثال هواپیمای بدون سرنشین) ، SAPR مجموعه ای از وسیله نقلیه است (به عنوان مثال هواپیمای بدون سرنشین) + رادیو کنترل استفاده شده توسط یک خلبان از راه دور. اپراتورهای حرفه ای همیشه از RPAS استفاده می کنند. برعکس ، همیشه گفته نمی شود که اپراتورهای تفریحی از SAPR استفاده می کنند ، زیرا مدل های زیادی در بازار وجود دارد که می توان آنها را به سادگی از طریق یک برنامه کاربردی در تلفن های هوشمند و یا حتی با حرکات دستی ساده امتحان کرد. بنابراین می توان گفت که یک هواپیمای بدون سرنشین بدون کنترل از راه دور یک APR است. به همین دلیل است که ما در مورد خلبانان پهپاد برای استفاده حرفه ای یا تفریحی صحبت می کنیم ، در حالی که خلبانان SAPR فقط برای افراد حرفه ای.

علاوه بر این دسته بندی ، زمینه (عملیاتی) که می خواهید هواپیمای بدون سرنشین را در آن پرواز دهید باید در نظر گرفته شود ، به یاد داشته باشید که همه عملیات باید در VLOS (Visual Line of Sight) انجام شود که شرایط پرواز بصری است. در این حالت عملیات بین:

• غیر انتقادی: محدودیت هایی از جمله ممنوعیت پرواز در مراکز شهری ، جاده ها ، زیرساخت های حساس ، پرواز بیش از حد مردم ، ممنوعیت پرواز در مناطق صلاحیت فرودگاه ATZ به شعاع 8 کیلومتر ؛
• عملیات انتقادی: آن دسته از فعالیتهای حرفه ای که بسیاری از محدودیتهای عملیات حیاتی برای آنها برداشته یا کاهش می یابد ، در حالی که منع مطلق پروازها در مناطق فرودگاه همیشه برقرار است.

در هر دو حالت ، هم برای عملیات حیاتی و هم غیر بحرانی ، پرواز در شب و در زیر باران امکان پذیر نیست.

در مورد هدایت ، بدون پرداختن به جزئیات زیاد ، مفید است بدانید که یک هواپیمای بدون سرنشین با وزن بیش از 250 گرم به گواهی صادر شده توسط ENAC برای خلبان هواپیمای بدون سرنشین احتیاج دارد ، چه استفاده از آن سرگرمی باشد و چه حرفه ای. در اصطلاح رایج ، اصطلاح "گواهینامه" اغلب با "مجوز" جایگزین می شود ، اما هر اصطلاحی که به کار رود ، این سند باید توسط ENAC (سازمان هواپیمایی کشوری ملی) صادر شود ، که قوانین پرواز در ایتالیا را تعریف و نظارت می کند ، از طریق یک دوره خلبانی هواپیماهای بدون سرنشین. سپس گواهینامه ها بر اساس سطح ، از Base - که می تواند به صورت آنلاین انجام شود و به شما امکان می دهد هواپیماهای بدون سرنشین را در زمینه های غیر بحرانی پرواز کنید - تا گواهی صلاحیت - برای عملیات تخصصی حیاتی تقسیم می شوند.

با این حال ، به دلیل معرفی مقررات اروپایی که از 1 ژانویه 2021 در هر کشور اتحادیه اروپا اعمال می شود ، در حال حاضر زمینه نظارتی در حال تکامل است. اتحادیه اروپا برای سازگاری کشورهای عضو ، یک دوره گذار دو ساله در نظر می گیرد. تأثیرگذارترین اخبار مربوط به این واقعیت است که دیگر هیچ تمایزی بین هواپیماهای بدون سرنشین حرفه ای و هواپیماهای بدون سرنشین بازیگوش وجود نخواهد داشت ، اما تفاوت براساس نوع عملیاتی است که هواپیمای SAPR برای آن استفاده می شود.

آخرین قدم اساسی برای امکان پرواز با هواپیمای بدون سرنشین ، تجهیز آن به بیمه است. این تعهد قانونی به هر دو خلبان حرفه ای و آماتور اعطا می شود ، بدیهی است با طبقه بندی بر اساس نوع پهپاد و استفاده از آن.

عدم داشتن بیمه اجباری جریمه ای از 56.000 تا 113.000 یورو را به همراه دارد ، در حالی که به دلیل نقض برخی قوانین کد ناوبری (ماده 122) تا 6 ماه و جریمه 516 یورویی خطر دستگیری دارید. و اگر در شرایطی مانند مناطق مهم و بدون مجوزهای لازم کار کنید ، مجازات ها می توانند تا 64.000 یورو برسند.

این اطلاعات نمی خواهد خلبانان فعلی یا آینده را بترساند اما آنها می خواهند هنگام خرید هواپیمای بدون سرنشین آگاهی لازم را ایجاد کنند.

تا به امروز ، استفاده حرفه ای از هواپیماهای بدون سرنشین بیشتر بر روی امکان پرواز با حمل انواع مختلف اشیا متمرکز شده است. این استفاده به ویژه برای موارد زیر مفید است: عکسبرداری با فیلم یا عکس ، گرماسنجی ، توپوگرافی ، زمین شناسی ، معماری ، مهندسی ، برنامه ریزی شهری ، فتوگرامتری ، بررسی های سه بعدی ، بازرسی در مناطق مهم ، نظارت ، جستجو و نجات و حمل و نقل اشیا.

در چشم انداز آینده تجاری و تحول در استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین ، سناریوهایی که گشوده می شوند بسیار گسترده هستند.

بخشی که به سرعت برای تکامل آماده می شود ، حتی اگر چند سال دیگر طول نکشد تا به واقعیت تبدیل شود ، بخش حمل و نقل با پهپاد است. با این حال ، باید در نظر داشت که عملیات حمل و نقل و حمل و نقل باید مسیرهای از پیش تعیین شده را دنبال کرده و از سایتهای فرود از پیش تعیین شده استفاده کند. در این زمینه ، آمازون که به سومین شرکت آمریکایی تبدیل شده است که مجوز تحویل هواپیماهای فدرال را از طریق هواپیمای بدون سرنشین به همراه Alphabet (گوگل) و UPS دریافت می کند ، می تواند سرویس پهپاد را به صورت آزمایشی در آسمان آمریکا راه اندازی کند. -پوستینو ، که در ارتفاع کم پرواز می کند و از راه دور از کارخانه آمازون Prime Air کنترل می شود. این استفاده مطمئناً به به روزرسانی کل قسمت نظارتی نیاز دارد اما همچنان یک تحول باقی مانده است که می توان انتظار تأثیرات بسیار مهمی را از آن داشت.

تکامل از نظر استفاده ، به نظر من ، جالب ترین مورد ، باقی ماندن در زمینه استفاده مدنی ، بدون در نظر گرفتن نظامی ، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در زمینه هایی است که استفاده از سرمایه انسانی منوط به آن است خطرات زیاد یا در شرایط اضطراری.

اگر فرصت های استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در حال حاضر بسیار زیاد است ، حتی بیشتر آزمایش می شود ، مانند استفاده از آتش نشانان با سیستم هیدرانت ، برای نجات در دریا ، تعداد زیادی از هواپیماهای بدون سرنشین. برای پوشش اضطراری شبکه های تلفن همراه در صورت بروز بلایا و ساخت زیرساخت های تلفن همراه ، به عنوان مثال. یک پل تبت ، برای تحویل نیازهای اساسی در صورت بروز فاجعه یا حمل و نقل اعضای اورژانس بیمارستان.

در نتیجه ، توسعه هوش مصنوعی اعمال شده در این بخش ، کلید اصلی استراتژیک برای گسترش فرصت های استفاده از این ابزارها است. تا به امروز ، فقط در زمینه آماتور ، یک هواپیمای بدون سرنشین می تواند یک موضوع را دنبال کند ، در حین تعقیب به طور خودکار از موانع جلوگیری کند ، اگر تخمین شارژ برای پوشش مسیر بازگشت به خطر بیفتد یا در شرایط اضطراری فرود بیاید ، به پایگاه برگردد ، تشخیص حرکات دست اپراتور برای انجام پرواز خود و آخرین ، نه مهمترین ، جبران شرایط باد برای حفظ موقعیت. پتانسیل آینده این فناوری محدود به بی نهایت است: حضور در آن مطمئناً هیجان انگیز خواهد بود.

هواپیماهای بدون سرنشین از شور تا نوآوری