(توسط Massimiliano D'Elia) - امروز ، با مرور پیمایش مطبوعات ، تقریباً خنده دار بود. همه ، کاملاً همه احزاب سیاسی ، اتهامات ، شایستگی ها ، اعلامیه ها ، تخلفات و غیره را برمی گردانند. به طور خلاصه ، تئاتر کلاسیک پس از انتخابات.
تنها واقعیت مسلم این است که هیچ کس نمی خواهد شکست را حتی در پیروزی اعتراف کند. حزب پیروز حزب رأی دهندگان ایتالیایی متشکل از رای ممتنع معادل 53,24٪ و M5S برابر 34,6٪ بود.
کسانی که به پای صندوق های رای نرفتند ، این کار را نکردند زیرا حواسشان پرت شده بود ، اما چون آنها متقاعد شده اند که رای آنها "آزاد" است ، هیچ کس لیاقت آن را ندارد و بالاتر از همه آنها می فهمند که تغییر سیستم بی فایده است.
کسانی که برای رأی دادن رفته اند ، کسانی هستند که بدون آنها نمی توانند کار کنند. ما در مورد ستیزه جویان و افراد دیگری صحبت می کنیم که از طرق مختلف و عناوین مختلف به ائتلاف های سیاسی مرتبط هستند. در اصل ، ایتالیایی دیگر احساس نمی کند که توسط سیاستمداران فعلی نمایندگی شده است. من شخصاً در برابر سیاستمداران سخت نمی گیرم ، زیرا آنها ایتالیایی هستند. این سیستم واقعا اشتباه است. فرهنگ اریب باید تغییر کند.
بگذار توضیح بدهم. حتی امروز سیاستمدار ، یعنی ایتالیایی منتخب ، از موقعیت عمومی برخوردار است تا بتواند بر قلمرو ، دانشکده انتخاباتی تسلط یابد. بنابراین یک سری روابط ، برخوردها ، کلمات و کلمات و وعده های پوچ و مبهم آغاز می شود ، بیشتر اوقات هرگز انجام نمی شود. شهروند فقیر به دنبال سیاستمدار است تا بتواند کاری انجام دهد ، تا بتواند در میان جمعیت ظهور کند. یک شغل ، یک مسیر سریع برای معاینه پزشکی در بیمارستان نجیب ، بدون پرداخت هر یورو ، این حق اصلی و بسیاری دیگر از درخواست های پوچ ترین و باورنکردنی است. یک ایتالیایی متوسط فکر می کند که سیاستمدار ، محترم ، می تواند همه کارها را انجام دهد و لغو کند. سیاستمدار احساس زنده بودن می کند زیرا در جستجوی وی و تملق است و شهروند متوهم فقیر احساس می کند از او مراقبت می شود. این درام پوچ سیاست است. ظاهراً ما ایتالیایی ها دوست داریم یک دوست سیاسی داشته باشیم که در صندلی مهم نشسته باشد. ما غالباً صریحاً در این باره لاف می زنیم.
اما "سیاستمدار ضعیف پارلمان؟" روز جمعه نماینده مجلس در روز جمعه در رم کار نمی کند بلکه بر روی زمین است. کار می کند؟ نه، او مجموعه ای از جلسات، او در حوادث و رویدادها شرکت می کند. همه چیز بی فایده، اگر ما در مورد نیازهای واقعی کشور ما فکر می کنیم. مجلس نمایندگان از سه شنبه تا پنج شنبه در رم و "کار می کند" در پارلمان، و یا سه روز در هفته، 12 روز در ماه، 132 روز در سال است. آنچه گفته شد و "سیاست چیزی نیست که باید به جامعه خدمت کند. تنها کسانی که مجبور به کار و فکر کردن در مورد چگونگی حرکت به جلو هستند، سیاستمدارانی هستند که در دولت می نشینند و نمی توانند از تعهدات سازمانی اجتناب کنند.
یک سخنرانی در راهروهای نیمکت نشسته ادامه می یابد: "در اینجا دشوار است، اما یک بار در داخل آن واقعا سخت است که از آن بیرون بیاییم". بسیاری از سیاستمدارانی هستند که در مجلس پنجم هستند و هیچ کس آنها را نمی شناسد.
هزینه های کلی این بیمه نامه حدود 12 میلیارد یورو در سال است. ما در مورد پارلمان ، مناطق ، استانهای عادی ، خودمختار ، استانها ، کلانشهرها ، شهرداری ها و غیره صحبت می کنیم. این هزینه برای کشوری به بزرگی فلوریدا بسیار زیاد است.
آیا به سیاست نیاز دارید؟ سؤال خوب
نماینده ای به پارلمان بفرستید تا قوانین و مقرراتی را برای محافظت از سرزمین مبدا در اختیار داشته باشد. این حس کلی است. اگر موضوع مشترک مستقیم و یک به یک بود ، واقعاً می توانست کاری برای جامعه انجام دهد. متأسفانه ، بین نماینده مجلس و سرزمین ، منطقه ، استان و شهر بزرگ و شهرداری ها وجود دارد ، بیشتر اوقات با رنگ سیاسی متفاوت اداره می شود. اینجا درام است. این قانون به خوبی از پارلمان آغاز می شود ، با مخالفت مواجه می شود ، در کمیته ها اصلاح می شود ، به تأخیر می افتد زیرا هرگز قانون خوب برای شهروندان نباید نتیجه یک حزب سیاسی واحد باشد.
بدون قانون، پس از آن است که مسابقه رسانه ای برای مشروعیت بخشیدن به پدر و مادر وجود دارد. اما این به اندازه کافی نیست، زیرا در آن زمان مناطق به گونه ای که نیاز دارند، انجام می دهند. به عنوان مثال، قانون واکسن و خودمختاری منطقه ای در مورد سلامت.
اتصال کوتاه در بیشتر پروسه های نهایی اجرای قانون ایجاد می شود.
یکی دیگر از مرجع های نمادین این است که گسترش دولت توسط مناطق به منظور استفاده از دستورالعمل جامعه Bolkestein در تجارت مسافرتی ارائه شده است. دولت تصویب کرده است که ممنوعیت مجوز فروشندگان خیابانی تا دسامبر 2018 را گسترش می دهد. فقط به دنبال یک راه حل متقابل است. موفقیت برای این دسته. با این حال، در بسیاری از مناطق، به رغم دولت، مجوز فروشندگان خیابانی برای پرداخت نقدی بلافاصله ممنوع است.
هیچ اطمینانی وجود ندارد که یک قانون در کل آن اعمال شود. این اغلب تفسیر شده است.
ایتالیایی ها احمق نیستند و شکست سیاست را درک کرده اند ، نه سیاستمداران را آنطور که همه می خواهند باور کنند. بوروکراسی اداری همزمان با فساد اداری سیاسی را تحت فشار قرار داده است. دستگاه های اداری ، ایجاد شده برای ایجاد مشاغل و صندلی های بیشتر برای سیاستمداران ، برعکس این سیستم عمل کرده اند. اکنون همه چیز حتی در سالهای طولانی در حوضچه اداری به پایان می رسد.
لازم است که شهامت لازم برای حذف دستگاههای باستانی و منطقه ای و استانی را داشته باشید که کاربرد چندانی ندارند ، آنها فقط پس از استخدام هستند و برای جامعه بی فایده است.
ایتالیایی ها در حال حرکت به جلو هستند و فهمیده اند که یک نقطه عطف دورهمی لازم است. حزب یا گروه سیاسی که قادر به خواندن این نیاز باشد شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات سیاسی بعدی خواهد داشت.