این روزها روزهایی است که هیچ کس نسبت به ایتالیایی هایی که قرار است در انتخابات عمومی روز یکشنبه آینده قرار داشته باشند ، نسبت به اقتصاد اروپا منفی تر است. این گزارش توسط روزنامه "واشنگتن پست" منتشر شده است که متعجب است که وضعیت اقتصادی کشور تا چه اندازه روی رای حساب خواهد کرد. ده سال پس از آغاز بحران منطقه یورو ، تولید ناخالص داخلی ایتالیا هنوز به سطح 2007 بازنگشته است. بیکاری در حدود 11 درصد است و بیکاری جوانان به "سرسام آور" 32 درصد می رسد. شاید تعجب آور نباشد كه حدود 1,5 میلیون ایتالیایی از سال 2008 این كشور را ترك كرده اند. ایتالیا بین 50 و 90 سریعترین رشد اروپا بود. اکنون دو دهه است که رشد ثبت نشده است. طبق قوانین منطقه یورو ، کشورها نمی توانند ارز خود را کاهش دهند. الزامی که دو ضعف مهم اقتصاد را آشکار می کند: اتکا به صادرات (پوشاک ، مبلمان و کفش) در معرض رقابت کشورهای در حال توسعه و بدهی عظیم عمومی ایتالیا. دولت بعدی خود را مجبور به کوهنوردی می کند. کاندیداهای اصلی برای هدایت کشور اتحاد راست میانه سیلویو برلوسکونی ، اتحاد چپ میانه ماتئو رنزی و جنبش 5 ستاره هستند. هر کسی که برنده شود باید نه تنها در برابر مشکلات عادی مرتبط با رشد اقتصادی بلکه در برابر روابط پیچیده این کشور با یورو مبارزه کند.
