اروپا: ضرب ماهی (برای انتظار نان)

(توسط مارکو زاکرا) من در مورد اظهارنظر درباره نتیجه آخر هفته اروپا که - به گفته بیشتر مفسران - ایتالیا را با کمک آن "نجات" داد ، من احتیاط می کنم.

کنته نه ناجی در وطن بود و نه یک رجز خوانی: او سعی کرد با سرسختی وظیفه خود را انجام دهد ، اما نتایج فقط طی ماه ها مشخص می شود و در این میان ، دولت کسری بودجه اضافی دیگری را راه اندازی می کند ..

اروپا ، برای شروع ، چیزی به کسی "نمی دهد": کیف پول باز برای نیازمندان ندارد ، اما آنچه را که همان کشورها (و پس انداز کنندگان آنها) به صندوق مشترک پرداخت می کنند ، به کشورهای عضو باز می گرداند ، بنابراین اول از همه باید درک کنیم آنچه ایتالیا در انتقال کلی پرداخت می کند (و پرداخت خواهد کرد) تا بفهمد تعادل واقعاً فعال است یا خیر.

باید گفت که تا به امروز - همچنین به دلیل ناتوانی مزمن ما در مدیریت خوب کمک های اروپایی - پول ایتالیایی پرداخت شده در بروکسل بسیار بیشتر از مبلغی است که به عقب برمی گردد و برای یافتن 750 میلیارد کمک "کوید" آنها بسیاری از بخشهای دیگر بسته یا کاهش یافتند ، بعضی از آنها به طور خاص به کشور ما خطور می کرد.

در حقیقت ، کافی است موارد جداگانه ترازنامه را تغییر دهید تا پوشش از یک طرف بزرگ شود و به طور ضمنی از طرف دیگر بسته شود.

در حالی که منتظر توازن "واقعی" هستیم ، باید شروع به پرسیدن از خود کنیم که چرا بسیاری از کشورهای "صرفه جو" (که اینطور نیستند) از ایتالیا عصبانی بودند و در اینجا پاسخ ساده است: فقط به این دلیل که ما هرگز به تعهدات خود احترام نمی گذاریم ، همیشه به باهوش بودن فکر می کنم

اگر آن هلندی های باهوش چگونه می توانند به نیت خیر ما ایمان داشته باشند اگر به ارز واحدی که اعلام کرده بودیم وارد شویم و به آنها تضمین کنیم که متعهد به کاهش کسری بودجه خود به 60٪ تولید ناخالص داخلی هستیم در حالی که قبل از Covid بیش از 130٪ بودیم. ؟ منطقی است که اروپا می خواهد هوشیار باشد و به نظر من درخواست کنترل با توجه به تجربیات گذشته بسیار خوب است ، علاوه بر این کنترل ها برای ما نیز مفید خواهند بود ...

در حقیقت ، مسئله این است که بار دیگر در ازای دریافت وجوه ، ایتالیا قول یکسری اصلاحات اساسی را داده است که هیچ کس از ترس از نتیجه انتخابات نمی تواند واقعاً بخواهد (یا قادر به انجام) باشد. در عین حال ، مبارزات در حال حاضر در دولت آغاز شده است تا مشخص شود که چه کسی جزئی از گروه کوچکی از وزیران خواهد بود که صندوق های اروپایی را اداره می کنند.

البته در حقیقت "اصلاحات" لازم است ، اما بدون فداکاری نیستند.

همیشه گفته می شود که اگر به نسل های آینده فکر کند ، یک سیاستمدار واقعاً تبدیل به یک دولتمرد می شود ، اما اگر همیشه همیشه یک سیاستمدار ایتالیایی بتواند این کار را انجام دهد اگر همیشه خطر سقوط در کمین دوستان خود را حتی قبل از مخالفانش داشته باشد؟

من معتقدم كه كنته تا پایان ترم صندلی را زره پوش كرده است ، با این حال ، خطر سقوط را در صورت عدم رضایت شرکای اکثریت قاطع اما - مجبور ساختن هر کس در پایان - در اینجا اصلاحات "ساختاری" خطر ابتلا به خیابان را مانند همیشه به خطر می اندازد.

در این مورد - بیایید بپذیریم - مخالفت ها نیز ضعیف است ، که به نظر نمی رسد قادر به تهیه نکات مشترک ، جدی ، قابل دستیابی و ملموس باشد.

مطمئناً انتقاد راحت تر است ، اما یک پروژه احتمالاً جایگزین ایتالیا برای ارائه خوب به رای دهندگان مورد نیاز است.

و فکر می کنم که در عوض ، در صحنه سیاسی ایتالیا تازگی وجود دارد و ریاست جدید کنفینسترسیا است که به نظر می رسد بسیار مجذوب در بحث و گفتگو با دولت است و هر روز اسناد و مدارکی را بدون انتخاب های لازم به دست می آورد: چرا به این پیشنهادات توجه خوبی نکنید ، بخشی از که به نظر من به خصوص متمرکز و با ایده های عملی راه حل است

اروپا: ضرب ماهی (برای انتظار نان)