(توسط جان بلکی) اگر در چین موارد ابتلا به ویروس کرونا از ابتدای اپیدمی کاهش داشته باشد ، تا زمانی که اطلاعات دریافت شده از یک کشور دیکتاتور صحت داشته باشد ، قطعاً به دلیل اعمال شدید اقدامات "تنها" است که آنها در مواردی مانند این اعمال می شوند. شیوع را محدود کنید ، از ورود و خروج افراد به کشورهای مبدا شیوع جلوگیری کرده و منتظر بهبودی کسانی باشید که به ویروس مبتلا شده اند و در این محدوده "نظامی" محدود شده و از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری می کنند. این اتفاق در چین می افتد و نتیجه می دهد. از طرف دیگر ، این یک عمل موفقیت آمیز ثابت شده است که از اوایل سال 1300 برای مهار آفت استفاده می شود.
در ایتالیا همه چیز تغییر می کند. به لطف چینی ها ، فراموش نکنیم که ویروس از آنجا سرچشمه می گیرد و به نوعی ما آن را از آنها وارد کردیم ، حداقل دو شیوع در شمال ایتالیا رخ داد.
دولت عجله كرد كه يك سيستم نظارت بر سلامت را كه در شناسايي ناقل ويروس مؤثر است ، راه اندازي كند اما تنها كاري را كه در موارد اپيدمي لازم است انجام نداده و انجام نداده است. یعنی با اجتناب از حرکت افراد بیمار ، مناطق در معرض خطر و محدود را به طرز چشمگیری و نظامی محدود نکرده است ، یا اگر هم داشته باشد ، احتمالاً این کار را به صورت ناکارآمد انجام داده است.
به عنوان مثال اولین مورد در پوگلیا مربوط به پسری است که در یک نقطه خاص و در میان یک بیماری همه گیر ، به نظر می رسد که توانسته با خیال راحت کودونو را برای رفتن به مالپنسا ترک کند ، یک هواپیما سوار کند ، در Puglia فرود بیاید و به خانه برگردد.
یک سوال این است که چرا مدیریت دولت دیوانه ، متشکل از اطلاعات و هماهنگی های بهداشتی کافی است ، و تنها راه حل لازم برای این پرونده تحقق نیافته است؟ یعنی چرا شهرهای مبدأ شیوع بیماری بسته نشده است؟ چرا باید اقتصاد ادامه یابد؟ و ما با چه هزینه ای باید اقتصاد را ادامه دهیم ، حتی با هزینه هزاران کشته؟
در روزهای اخیر ، گویا هیچ اتفاقی نیفتاده است ، خسته از ارائه تسلیحاتی که کاملاً هیچ کنترلی بر آن نداریم ، ستایش خوش بینی ، غول های امور مالی ملی به همراه تمام برنامه های خبری که به عنوان هیئت مدیره صداگذاری فعالیت می کنند ، دعوت می شوند. فعالیت های اقتصادی و تولید را از سر بگیرید که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. برای بازگشایی همه مدارس دعوت کنید. تقریباً باید وانمود کنیم ویروس وجود ندارد.
کسی سعی می کند آن را با آنفولانزا مقایسه کند ، دیگران با سرماخوردگی.
یک نفر دوباره تعجب می کند ، اما آیا این جنون است یا این یک دعوت فرعی برای خودکشی ملی است؟
ما درگیر یک بیماری همه گیر هستیم و تنها راه حل این است که خود را در خانه های خود خاموش کنیم تا اجازه دهیم ویروس بمیرد و خود را بدون عفونت بیشتر خاموش کند.
در عوض دادگاه های اداری منطقه ای نیاز به بازگشایی مدارس دارند ، وزرا سعی می کنند اطلاعات را به طور مثبت رام کنند تا از خسارت اقتصادی جلوگیری کنند. یک مکان تبلیغاتی ، که به نظر می رسد در کشو آماده است ، توسط همه تلویزیون های ملی پخش می شود که در آن از همه برای راه اندازی مجدد میلان دعوت شده است. با افرادی که قصد دارند آپریتیف ضروری را که در یک بار نشسته است استفاده کنند ، مصاحبه می شود.
من معتقدم که شرایط برای تعریف این همه جنون بزرگ وجود دارد. دولت با توجه به اینکه منافع جامعه ملی را در معرض خطر قرار می دهد ، با استفاده از زور ، بسته به وقایع گسترده و حتی توصیف شیوع آن ، دولت به سمت باز کردن همه چیز و همه سوق می دهد.
زمان کمی می گذرد و ما امیدواریم که خدای خوب ایتالیا را به دست ما برساند اما تاریخ مسئولیت های بزرگی را به این مدیر اجرایی خواهد داد و ما هنوز نمی دانیم با چه قیمتی.
سؤال آخر به طور خودجوش مطرح می شود ، چه کسی می تواند چنین نقص بزرگی را در شرایطی که سیاستمداران دچار آشفتگی می شوند ، از تلویزیون نشان دهند ، پیام های اطمینان بخش ارسال کنند ، بدون اینکه بتوانند ویروس را در چین انجام دهند ، مهار کنند؟