جنگنده های خارجی که از سوریه و عراق بازگشته اند و یا از قبل بازگشته اند، نمی توانند به عنوان چیزی جدید درک شوند.
حتی در گذشته، جنگجویان خارجی به کشورهای مبدأ خود بازگشته اند، زیرا همه چریکها در تمام دوره های جنگ در کشورهای جنگ زده باقی نمی مانند.
واقعیت این است که آگاهی از مشکل ورود مجدد، یک گام خوب برای کاهش خطرات کشور است و نگهبانان امنیت ملی در حال حاضر برای جلوگیری از عواقب ناشی از درگیری در ملت های ورود به کشور هستند.
پدیده بازگشت جنگنده خارجی از 1989، از خروج شوروی از افغانستان، شناخته شده بود، اما در این مورد، مسئله بازگشت در برخی کشورهای غربی و خلیج فارس، چریک ها و غربی ها با یکدیگر مبارزه کرده بودند.
با سقوط دیوار برلین و انحلال اتحاد جماهیر شوروی، که بزرگترین نویسنده خشونت سیاسی و تروریستی بود، ایدئولوژی کمونیستی حل شد و برخی تحلیلگران فکر کردند که پدیده تروریسم نیز حل خواهد شد: آنها خیلی زود فکر کردند.
متاسفانه تروریسم فقط یک ابزار است و برای بسیاری از آن ها غلط است، که توسط همه سازمان ها بر اساس ایدئولوژی های ریشه دار و حداکثر سازی استفاده می شود که ریشه در یک طرف می تواند بر دیگران شکوفا شود و ایدئولوژی ها بدون گذرنامه باشند.
هنگامی که مبارزه در همان سمت و نه با انگیزه همان، چه متحد می سازد مجموعه نامتجانس هدف نهایی ایدئولوژی است، و این مورد با تهاجم شوروی به افغانستان، که در آن سازمان سیا مراقبت گرفته بود برای آموزش مجاهدین و چریک را به مبارزه علیه اتحاد جماهیر شوروی و عرضه آنها را با انواع سلاح است.
با هدف نابود: همچنین به پایان می رسد کار انجام می شود با هم، و هر یک به ارمغان می آورد به خانه که در نتیجه، شکست اتحاد جماهیر شوروی از یک سو از مقدمه، پس از آن، برای انحلال کمونیسم شوروی، آزادی افغانستان از 'دیگر، چریک رهبر، سازمان، آموزش سازمان سیا، تجربه جنگ و سلاح های انباشته باقی مانده است.
میراثی که به سازمان چریکی داده می شود، می تواند برای اهداف دیگر سرمایه گذاری شود.
مشکل زمانی بوجود می آید که ما به هدف تبدیل شده ایم: ارائه آموزش و سلاح تصمیم گیری سیاسی بسیار پر از مسئولیت و ناشناخته ها برای آینده است: سلاح ها در جهت نشان دادن شلیک می کنند و کارشناسی ارشد نمی دانند.
در حال حاضر در سال 1992 و 1993 دو حمله به منافع ایالات متحده صورت گرفت ، حمله اول علیه تفنگداران آمریکایی در عدن ، حمله دوم حمله موشکی به سفارت آمریکا در صنعا در یمن.
در ابتدا، لیبی ها مشکوک شدند، پس از نتیجه گیری تحقیقات به جای آن، معلوم شد که جهادی ها، در آن زمان چریک هایی بودند که توسط سیا سیا در افغانستان آموزش دیده بودند.
همچنین برای حمله به مرکز تجارت جهانی 93، ون توسط جهادیان از افغانستان استخدام شده است.
دو سال دیگر به این نتیجه رسید که همه این جهادی ها بخشی از سازمان القاعده بودند.
مهم این بود که حمله غم انگیز ریاض از 13 نوامبر 1995 بود.
یک خودروی کم مصرف با تن مواد منفجره در مرکز فرماندهی نیروهای آمریکایی که آموزش دیده گارد ملی عربستان بود، درخشید.
تعداد تلفات هفت نفر بود که پنج نفر آنها آمریکایی بودند و سی و چهار نفر زخمی شدند.
بمب گذاران دستگیر شدند و سپس به اعدام محکوم شدند و یکی از آنها در تلویزیون اعتراف کردند که از نوشته های اسامه بن لادن الهام گرفته شده اند.
این اسامه بن لادن در 2003 بود که داوطلبان را تشویق کرد تا به کشتن کافران شکار کنند ("از میدان های نبرد برای قطع کردن .......... بی اعتمادی").
پس از مداخله 2003 در عراق، پیام جهادی ها در طول زمان باقی ماند و بازگشت به خانه این چریکها پدیده ای را که امروزه جنگنده خارجی نامیده می شود، تولید کرده است.
بازگشت این شخصیت های اختصاص داده شده به گردشگری متفاوت باید دقیقا توسط هوش و توسط قانون اصلاح شود.
عدم تجدید نظر در قوانین ناامنی برای ملت ایجاد می کند، داشتن اطلاعات در مورد وضعیت و عدم داشتن ابزار لازم برای مداخله می تواند برای نیروهای امنیتی دلسرد کننده باشد.
نه تنها این، شهروند نقش کلیدی در تحمل شرایط غیرطبیعی در سرزمین که در آن زندگی می کند، نقش مهمی ایفا می کند، رابطه میان نیروهای شهر یکی از عناصر مهم سیستم امنیت ملی است.
جوامع مسلمان در این سرزمین برای بررسی همه شرایط در معرض خطر بسیار مهم هستند.
بسیاری از جهادی ها سعی می کنند که پسران را استخدام کنند و تقریبا همیشه آنها بدون اجازه فرزندانشان محکومیت خود را محکوم کنند، بسیاری از این کودکان تحت تعقیب و استخدام شناسایی و تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند.
برای کسانی که کمی قدیمی تر هستند نظارت پیچیده تر است.
دانستن اینکه چه کسی کجا و کجا و چه زمانی بازگشته است، برای فهمیدن آنچه که آموخته است و آنچه در آینده دارد، پایه است.
از آنچه جنگنده های خارجی در میدان های جنگ آموخته اند، می توانید انتظار داشته باشید که حرکت بعدی به اهداف محافظت نشده در کشورهای بازگشت، یعنی افراد بی گناه، منتهی شود، اما در کشورهای ما که شهروند بی گناه را می کشند، فقط یک جنایتکار و تنها .
شهروند بیچاره کسی است که چهره اولین بار از این جنایتکاران و بلافاصله موقعیت های خطرناک تشخیص به اقدامات متقابل برای ایمنی خود در انتظار ورود نیروهای امنیتی باید بلافاصله توصیه می شود.
این آینده ای است که در انتظار ماست و ما تنها با کار کردن به عنوان یک تیم ساخته شده توسط شهروندان و نهادها بر آن غلبه خواهیم کرد.
از Pasquale Preziosa