(توسط ماسیمیلیانو دلیا) قطع نمایندگان مجلس ، اسب کار پنتاستلاتی دیگر رویایی نیست ، ایتالیایی ها با 70 درصد بله به آن رسیده اند. آنها بخشی از کاست را قطع کردند ، چه موفقیت بزرگی ، افرادی که "منفور" را به خانه می فرستند ، سیاستمداران. حداقل اینگونه بود که سیاستمداران گریلینی را قبل از اینکه ماهی خودشان را در آن قوطی معروفی که می خواستند باز کنند ، توصیف می کردند.
بیایید تأثیرات ملموس این اصلاحات مورد تحسین مردم را تحلیل کنیم.
این اتاق از 630 به 400 و سنا از 315 به 200 رسید. حتی برای کسانی که در خارج از کشور انتخاب شده اند ، یک برش مشخص وجود داشت ، فقط 8 نماینده و 4 سناتور واجد شرایط هستند. سناتورهای زندگی لمس نشده اند. حیف که این قیچی فقط از مجلس قانونگذاری بعدی معتبر باشد. جنبه ای ناچیز نیست ، اگر کسی امیدوار بود برخی از نمایندگان فعلی مجلس را به خانه بفرستد ، در رای دادن اشتباه بود.
وقتی قانون توسط رئیس دولت اعلام می شود ، حوزه های انتخابیه نیز دوباره طراحی می شوند. اما واقعاً چه چیزی به نفع ایتالیایی ها تغییر می کند؟ با صرفه جویی در هزینه ساخت جاده ها و بزرگراه ها ، مدارس یا هر چیز دیگری امکان پذیر است؟ آیا روند قانونگذاری سریعتر خواهد بود؟ متأسفانه هیچ یک از اینها چیزی را تغییر نمی دهد.
پس انداز خالص سالانه کمی بیش از 70 میلیون یورو برای پرداخت ماهانه دیگر پرداخت نمی شود. بنابراین ایتالیایی ها می توانند چیزی بیش از یک یورو در جیب خود بگذارند. بله به پرداخت هزینه های سنگین عملیاتی سنا و اتاق ادامه خواهد داد. منطقی تر بود که کل شعبه پارلمان از بین برود تا صرفه جویی اقتصادی واقعی داشته باشد و با یک راه حل یکجانبه سرعت بیشتری به روند قوانین بدهد.
با داشتن 630 نماینده ، به ازای هر 96،150 نفر یک نماینده وجود دارد ، در حال حاضر برای 315،1 نفر یک نماینده وجود دارد. با 188 سناتور ، این نسبت در هر 200،1 نفر 302 نفر بود ، با کاهش XNUMX سناتور ، از هر XNUMX،XNUMX نفر یک نفر وجود دارد.
اساساً هیچ چیزی تغییر نمی کند ، این یک همه پرسی سیاسی بود ، نوعی کوپن برای کسانی که از بله حمایت می کردند ، بهانه ای برای دولت فعلی برای توجیه ادامه قانونگذاری تا پایان ماموریت. آنها ایتالیایی ها را به این باور واداشتند که یک تغییر دوره ای رخ می دهد ، که با پس انداز پول عمومی زندگی واقعی شهروندان را تغییر می دهد. با 70 میلیون یورو در سال؟ صدها میلیارد یورو برای تغییر سیاست اقتصادی یک کشور لازم است.
اکنون مطلوب است که 70 میلیون یورو پس انداز شده برای ساختن چیزی بتن ، "قابل مشاهده" به نفع ایتالیایی ها و هدر دادن آنها ، به جریان های بودجه دولت استفاده شود.