شهرداری های کوچک نیروی محرکه اقتصاد مولد ایتالیا هستند (بخش های کشاورزی، واسطه گری مالی، بیمه و مدیریت دولتی در این مطالعه گنجانده نشده اند). در واقع، 20 درصد از شرکت‌های ایتالیایی و کل کارکنان در ادارات با جمعیت کمتر از 41 نفر مستقر هستند که در این مورد افراد شاغل در بخش دولتی را شامل نمی‌شود. همچنین در این طبقه 39 درصد ارزش افزوده ملی «تولید» است. اگر آستانه را بالا ببریم، در شهرداری‌های زیر 100 نفر، تولید ناخالص داخلی تولید شده 66 درصد کل است، 69 درصد کارکنان در شرکت‌های خصوصی شاغل هستند و مشاغل مستقر حتی 71 درصد هستند. به جز در لاتزیو و لیگوریا، بیشتر ثروت این کشور در این طبقه از شهرداری ها «تولید می شود». اینها مهم ترین اعدادی هستند که از تفصیل تهیه شده توسط دفتر مطالعات CGIA به نمایندگی از ASMEL، انجمن تابعیت و نوسازی مقامات محلی به دست می آیند.
به عبارت دیگر، کارخانه‌ها، ادارات، مغازه‌ها و مغازه‌ها در شهرداری‌هایی با جمعیت کمتر متمرکز شده‌اند. علاوه بر این، همراه با واقعیت‌های شهری متوسط، آنها موضوعات اصلی اقتصادی / نهادی هستند که سیاست، همچنین به منظور «زمین‌سازی» PNRR، باید با دقت بیشتری به آنها نگاه کند.
در عوض - فرانچسکو پینتو، دبیر کل ASMEL می گوید - روش PNRR به نفع دستگاه های بزرگ شهرداری است و به شهرداری های کوچک و متوسط اجازه می دهد تا به قرعه کشی برای دسترسی به منابع مالی امیدوار باشند.
برخلاف کلان‌شهرهای بزرگ، در واقع، شهرداری‌های کوچک و متوسط همچنان منابع کمی دارند و در دسترسی به اطلاعیه‌های عمومی در نظر گرفته شده برای آنها و مدیریت بودجه با مشکلات زیادی مواجه هستند.
علاوه بر این، تمرکز شدید فعالیت‌های تولیدی در واقعیت‌های سرزمینی جزئی مستلزم پاسخ‌های مهم شهرداران در مورد مسائلی مانند حفاظت از محیط زیست، ایمنی جاده، تحرک، کفایت زیرساخت‌های جاده‌ای و نیاز به حمل‌ونقل عمومی محلی کارآمد است. اینها مسائل مهمی هستند که نیازمند یک رویکرد برنامه ریزی در مقیاس بزرگ هستند که اغلب به دلیل منابع انسانی و مالی اندک موجود نمی توان آنها را فعال کرد.
از 825,4 میلیارد یورو ارزش افزوده تولید شده توسط تمام شرکت های خصوصی در کشور (معادل کمتر از نیمی از تولید ناخالص داخلی ملی)، 541,7 میلیارد آن در ادارات شهرداری های کوچک و متوسط و 283,6 میلیارد در بزرگ تولید می شود.
اگر کل ارزش افزوده تولید شده توسط شرکت های خصوصی را به دو شاخه تشکیل دهنده آن یعنی صنعت و خدمات تفکیک کنیم، شغل بزرگ تولیدی شهرداری های زیر 20 نفر در جایی که 54 درصد از بنگاه های صنعتی (514.069) در آن واقع شده اند، 56 در هر واحد ظاهر می شود. درصد از کارکنان (3.029.993) و حتی 53 درصد از تولید ناخالص داخلی (182,8 میلیارد یورو).
برعکس، همانطور که به راحتی قابل پیش بینی بود، بخش خدمات (شامل تجارت، حمل و نقل، ارتباطات و گردشگری) به ویژه در مناطق بزرگ شهری متمرکز است: در شهرهای با بیش از 100 نفر جمعیت، در واقع، ما شاهد 32 درصد واحدهای محلی در این بخش 37 درصد شاغلان و 44 درصد ارزش افزوده است. با این حال، شهرداری‌های کوچک با جمعیت کمتر از 20 نفر نیز نقش بسیار حاشیه‌ای در خدمات دارند و 38 درصد مشاغل (1.388.939 واحد)، 33 درصد کارکنان (3.846.275 کارمند) و 28 درصد ارزش افزوده (137,5 میلیارد یورو) را تشکیل می‌دهند. ).
اگر توزیع واحدهای محلی شرکت‌های صنعتی و خدماتی را در سطح منطقه‌ای تحلیل کنیم، تنها در امیلیا رومانیا، لیگوریا و لاتزیو درصد بروز در کل آن‌هایی که در شهرداری‌های با بیش از 100 هزار نفر ساکن هستند، بیشتر از میزان وقوع است. در ادارات با جمعیت کمتر از 20 نفر.
به ویژه برای لیگوریا و لاتزیو، این نتیجه به «وزن» جمعیتی که شهرداری‌های جنوا و رم نسبت به مناطق خود دارند نسبت داده می‌شود.
