"من تقصیر خودم هستم و نمی توانم آن را برطرف کنم" - دیگو آرماندو مارادونا
(به Francesca Proietti Cosimi) "اگر مجبور شدم چند کلمه با خودم بگویم ، به سادگی می گفتم: متشکرم که فوتبال بازی کردی ، به لطف توپ ، ممنونم که اجازه دادی آسمان را با دستانم لمس کنم".
هیچ کس نمی توانست یک خاطره ، یک تصویر ، یک جمله ، لحظه ای مرتبط با Pibe de Oro را که در 40 سال گذشته همیشه یک قهرمان قهرمان بود ، ارسال کند و زندگی همه را نشان دهد.
مارادونا خدای فوتبال بود ، شاید نمونه ای از زندگی نبود ، بدترین قسمت ها ، فرار مالیاتی ، کوکائین در هر صورت با زندگی درگیر بود.
او که برای نامرئی ها ، برای بد بازی ها بازی می کرد.
مارادونا شب گذشته مردم خود را با مردم ناپل با همه جهان متحد کرد ، زیرا همه جهان گریه می کنند "La mano de Dios" افسانه ای را از بین برد که ابدی خواهد ماند.