(توسط مارکو زاکرا) پس از بازگشایی قفس ها مجبور شدم به مدت یک هفته دور ایتالیا را بدوم و آن را غمگین تر ، ترسناک و نامطمئن دیدم.
همچنین می توانیم در این مورد بخندیم: کسانی هستند که ماسک خود را نگه می دارند و افرادی که این کار را نمی کنند ، کسانی که می ترسند و کسانی که جسور هستند اما - بالاتر از همه - هیچ هتل ، رستوران ، بار یا تجارت وجود ندارد که قوانین اعمال شود. - اما مهمتر از همه زندگی کردن - به روشی منحصر به فرد.
آیا تا به حال بعد از سوم ژوئن به یک رستوران رفته اید؟ آیا توجه کرده اید که آیا و چگونه روغن سالاد آن را روی میز شما آورده اند؟ این یک نمونه خرد در میان کسانی است که کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف را انتخاب کرده اند (واقعاً با روغن زیتون فوق العاده بکر ؟!) یا با پیشخدمتی که بطری را رها نمی کند زیرا فقط او روغن را می ریزد و از کسانی می رود که به مد می روند قدیمی یا برای کسانی که سالاد را از قبل لباس پوشیده و سلفون ، که مستقیماً از آشپزخانه می رسد ، سرو می کنند.
سرنوشتی برای ظروف پذیرایی (یک قسمت یا چند غذاخوری معمول؟) که تخیل اکثر افراد را تحریک کرده است. اگر یک "با هم" نباشید یا یک باس دریایی به وزن یک کیلو ، یک فلورانس را به دو قسمت تقسیم کنید؟ و اجازه دهید در مورد صبحانه صبحگاهی در هتل ، یتیم بوفه ها صحبت نکنیم و به طرز ناخوشایندی در فنجان های پلاستیکی ، میان وعده های یکبار مصرف با توقف برش های سرماخوردگی اتفاق بیفتیم تا از وگان و خصوصاً خوک های ایتالیایی و خارجی لذت ببریم. بنابراین ریزوتو "حداقل دو قسمت" فرو ریخت و - با پنیر رنده شده پارمزان از روی میز - به طور کلی این یک مسابقه آشپزی به سمت پایین و کاهش احساسات است.
سپس گزارش 14 روزه وجود دارد: آنها نام خانوادگی و نام خود را با تاریخ تولد از شما می پرسند یا نه: فقط کد مالیاتی را بهتر کنید. در بلاتکلیفی ، تلفن را نیز رها کنید ، در غیر این صورت شخصی را دور بیندازید و فرار کنید (هزینه پرداخت!) در حالی که شخصی دستور کار را برای پر کردن شما ارائه می دهد (اما بنابراین بخوانید چه کسی در جدول دیگر نشسته است ، چگونه می توانیم آن را با حریم خصوصی قرار دهیم؟) . بنابراین بهتر است فقط یک تکه کاغذ ... اما آیا قلم با استفاده مشترک استریل خواهد شد؟
در یک ضریب ضد عفونی کننده ها - با استفاده از پدال ، یکبار مصرف ، آزاد ، اتوماتیک یا دستی - تصور می شود که این هدف بیش از همه به سمت نما است نه به ماده ای که بین پلکسی گلاس ، علائم نوشته شده به دلخواه و بسیاری از ماسک ها: سفید ، سبز ، سیاه ، سه رنگ ، طراح ، شخصی ، با یا بدون شیر.
این یک ایتالیا است که بر اساس سن تقسیم می شود: شما از بزرگراهی عبور می کنید که به تنهایی پاندای خود را با ماسک (حتی اگر تنها در کابین خلبان باشد تنها) رانندگی می کند و از طریق "Movida" عصرانه کسانی که به ویروس اهمیت نمی دهند عبور می کند.
اما تاکنون شوخی کرده ایم: پس واقعیت وجود دارد.
من در نور روز با فروشگاههای خود بسته و سرگردان در یک روم کاملاً نیمه بیابانی که قبلاً در اوایل عصر بود ، در پنته وکیو در فلورانس شبح وار و شب تاب قدم زدم. ایتالیا توریستی یکی از افرادی است که عمیقا در بحران قرار دارد ، غمگین و نگران است ، اپراتورهایی که می ترسند ما هنوز درک نکرده ایم - در بالای صفحه - چقدر این صدا بر ثروت کمتر همه و نه فقط برای بوتیک های متروکه مد بالا ، بلکه همچنین برای همه آن مغازه هایی که بازگشایی شده اند ، اما ناخن نمی زنند.
اگر پس از آن با شخصی که به ویروس مبتلا شده است راه خود را طی کنید - معمولاً بدون علامت یا با علائم بسیار خفیف است - تعداد ناکارآمدی ، تامپون از دست رفته یا انجام نشده ، و زمان هایی که بدون پروتکل جدی که برای همه افراد اعمال می شود دور ریخته می شود ، ثابت است.
در حالی که رنگین کمان "همه چیز خوب خواهد شد" در همه جا زرد است ، شک و تردید در مورد آینده اقتصادی کشوری که بین "تضمین شده" و "غیر تضمین شده" تقسیم می شود ، چند برابر می شود.
حسادت برای کارمندان دولتی با حقوق مطمئن نسبت به افراد بیکار ، خود اشتغالی و تعداد زیادی مالیات بر ارزش افزوده وجود دارد که باید قبل از پرداخت هیچ IMU و مالیات های مختلف آماده شوند ، بدون آنکه چیزی جمع کنند: یک فریضه عمومی که قول خوبی ندارد.
همچنین به این دلیل که علی رغم وعده های زیاد (خیلی زیاد) پول اندکی رسیده است و ما سودمندی این "ایالت های عمومی" را خواهیم دید که اکنون بیش از هر چیز نمایش بی همتای Conte & C است.