(توسط آندره پینتو) Movimento delle Stelle ممکن است به دوراهی رسیده باشد. ویدیوی Beppe Grillo که در پایان سال در وب راه اندازی شد ، نمادی بود: "او حفر یک سوراخ بزرگ بود" حرکتی نمادین ، حفره ای برای حصار کشیدن خود ، یا حفره ای برای دفن قطعی کباب پز؟
https://www.facebook.com/martignonereal/videos/619203642176091/?v=619203642176091&external_log_id=5c9adcef91312c94c7073db4b91ba8e6&q=buca%20Beppe%20grillo
مسلم است که بپه گریلو در چالش خود پیروز شده است ، وی شهروندان عادی را به تمام دفاتر اداری کشور و حتی پارلمان آورده است. با این حال او هرگز تصور نمی کرد که گریلینی ها به این راحتی خود را به راحتی Casta قالب بزنند.
اما اکنون ما به "رد قرمز" رسیده ایم. در مواجهه با Beppe Grillo و Davide Casaleggio که هرگز به چاپلوسی حزب دموکرات نزدیکتر هستند ، حاشیه ای مداوم از نمایندگان پارلمان وجود دارد که هرگز چرخش سیاسی را در 360 درجه هضم نکرده و تحمل تحقق یکی از محدودیت های اساسنامه جنبش را ندارند بخشی از هزینه های آنها (300 یورو در ماه) برای Casalegggio Associati برای سیستم عامل روسو.
پس از اخراج جیانلوئیجی پاراگونه ، به دلیل اینکه وی به قانون بودجه رأی نداده بود ، دستور روز اخراج حداقل 30 نماینده مجلس به طور پیش فرض در برابر کاسالجیو خواهد بود. نوعی پاکسازی برای بستن صفوف. دی مایو دوست دارد برای بازیابی فشردگی و انسجام خود را فقط با افراد وفادار تمیز و محاصره کند. فراخوانی برای "هویت جدید" ، زیرا جنبش - همانطور که گریلو بارها تأکید کرده است - "تغییر کرده است".
Corriere della Sera می نویسد: یک پروژه تحول ، که باید در ماه مارس ، هنگام برگزاری کشورهای عمومی M5S ، خطوط واضح تری به خود بگیرد. گروه وزرای وفادار - از وینچنزو اسپادافورا گرفته تا آلفونسو بونافده - نزدیکتر شده است. اما بسیاری خواستار تغییر سرعت هستند. در گروه 5S نیز اختلاف نظرهایی در دولت وجود دارد. انتخاب مجریان نارضایتی بیشتری ایجاد کرد. در یک کلید دو برابر. از یک سو ، بخش خوبی - در مورد چند ده نماینده منتخب (خصوصاً در حوزه های انتخابیه تک عضو) صحبت می شود - عدم شایسته سالاری را مورد انتقاد قرار داد. جناح شمالی - که استفانو بوفانی ، لوکا کارابتا ، آلوئیز مانیرو به او ارجاع می دهند - در عوض رهبر را به نادیده گرفتن شمال به نام جنوب گرایی بیش از حد مشخص متهم می کند. وفاداران روبرتو فیکو و عناصر برجسته ای مانند وزیر فدریکو د اینکا - در حال حاضر دارای نمایه سازمانی هستند و در یک مرحله انتظار و دیدن زندگی می کنند و منتظر تحول وقایع هستند.
گذشته از نارضایتی داخلی ، بسیاری فکر می کنند که در صورت شکست سنگین در امیلیا-رومانا و کالابریا "پایان نهضت فرا خواهد رسید". و تصمیم به تفویض تصمیم در مورد اتحادها یا کنار گذاشتن روسو نیز به عنوان "نشانه ضعف" توسط رهبر تلقی می شد.
آنها موتورهای یک حزب مستقل جدید ، جیانلوئیجی پاراگون و الساندرو دی باتیستا را (که 7 ژانویه عازم ایران می شوند) داغ می کنند ، همیشه آشکارا در تضاد با انتخاب جنبش لوئیجی دی مائو.